«εσπλαγχνίσθη επ’ αυτήν» — Λουκάς 7:11-16 (Γ᾽ Κυριακή Λουκά) - Μητροπολίτης Χονγκ Κονγκ Νεκτάριος

«εσπλαγχνίσθη επ’ αυτήν» — Λουκάς 7:11-16 (Γ᾽ Κυριακή Λουκά)

Μητροπολίτης Χονγκ Κονγκ Νεκτάριος

Η σημερινή ευαγγελική περικοπή μάς μεταφέρει στη Ναΐν, μια μικρή πόλη όπου ο Χριστός συναντά την πομπή ενός νεκρού νέου. Η μητέρα του, χήρα, συνοδεύει το σώμα του μοναδικού της παιδιού. Ο Χριστός, «ιδών αυτήν, εσπλαγχνίσθη επ’ αυτήν» – δεν στέκεται αδιάφορος, δεν περιορίζεται σε λόγια παρηγοριάς, αλλά πλησιάζει και αγγίζει το φορείο του νεκρού λέγοντας: «Νεανίσκε, σοὶ λέγω, ἐγέρθητι.»

Το πρώτο θαύμα δεν είναι η ανάσταση του παιδιού, αλλά η ανάσταση της ελπίδας. Ο Χριστός γίνεται κοινωνός του ανθρώπινου πόνου και δείχνει ότι η ζωή και ο θάνατος βρίσκονται στα δικά του χέρια. Εκεί που όλα φαίνονται χαμένα, η παρουσία Του μεταμορφώνει το σκοτάδι σε φως.

Στην εποχή του Χριστού, οι Ιουδαίοι αντιμετώπιζαν τον θάνατο με δέος αλλά και φόβο. Η Παλαιά Διαθήκη θεωρούσε το άγγιγμα νεκρών σωμάτων τελετουργικά «μιαρόν», δηλαδή ακάθαρτο (Αριθμοί 19:11). Ο θάνατος εθεωρείτο ένδειξη διακοπής της κοινωνίας με τον Θεό, σύμβολο της φθοράς και της πτώσης. Οι Φαρισαίοι μάλιστα είχαν αναπτύξει αυστηρούς κανόνες καθαρμού ώστε να αποφευχθεί κάθε επαφή με το «μίασμα του θανάτου».

Γι’ αυτό η πράξη του Χριστού να αγγίξει το φορείο του νεκρού δεν είναι απλή χειρονομία συμπάθειας· είναι κίνηση βαθιά θεολογική και αποκαλυπτική. Ο Ιησούς δεν μολύνεται από τον θάνατο – αντίθετα, ο θάνατος υποχωρεί μπροστά Του. Εκείνος, που είναι «η Ζωή» (Ιωάν. 14:6), αγγίζει το άψυχο σώμα και του χαρίζει ζωή. Το άγγιγμα του Χριστού καταργεί τους διαχωρισμούς μεταξύ καθαρού και ακάθαρτου, ζωής και θανάτου, δείχνοντας ότι η αληθινή καθαρότητα βρίσκεται στην αγάπη που δίνει ζωή.

Το θαύμα της Ναΐν είναι προτύπωση της Ανάστασης του Χριστού. Ο Κύριος δεν έρχεται απλώς να παρηγορήσει τους λυπημένους∙ έρχεται να καταργήσει τον ίδιο τον θάνατο. Η φωνή Του εξακολουθεί να ηχεί σε κάθε ανθρώπινη απελπισία: «Σοὶ λέγω, ἐγέρθητι.»

Ας επιτρέψουμε κι εμείς στον Λόγο Του να αγγίξει ό,τι «νεκρό» υπάρχει μέσα μας· την πίστη που έχει ψυχρανθεί, την αγάπη που έχει στερεύσει, την ελπίδα που έχει σβήσει. Γιατί ενώπιον του Χριστού, κάθε θάνατος μπορεί να γίνει αρχή καινούριας ζωής.

Μητροπολίτης Χονγκ Κονγκ Νεκτάριος

***

“The Lord Had Compassion on Her” — Luke 7:11–16 (Third Sunday of Luke)

Today’s Gospel passage takes us to Nain, a small town where Christ meets a funeral procession for a young man who had died. His mother, a widow, walks beside the body of her only son. When Jesus saw her, “He had compassion on her” — He did not remain indifferent, nor did He offer mere words of comfort, but He approached and touched the bier, saying: “Young man, I say to you, arise.”

The first miracle here is not only the raising of the dead man, but the resurrection of hope itself. Christ shares in human suffering and reveals that life and death are in His hands. Where everything seems lost, His presence transforms the darkness into light.

In the time of Christ, the Jews regarded death with both awe and fear. The Old Testament considered contact with a dead body to be ritually “unclean” (Numbers 19:11). Death was seen as a sign of separation from the holiness of God — a symbol of corruption and the fall of mankind. The Pharisees had established strict rules of purification to avoid any contact with the “defilement of death.”

Thus, Christ’s act of touching the bier of the dead man is far more than a gesture of human sympathy; it is a profoundly theological and revelatory action. Jesus is not defiled by death — on the contrary, death retreats before Him. He, who is “the Life” (John 14:6), touches the lifeless body and imparts life to it. The touch of Christ abolishes the barriers between what is clean and unclean, between life and death, revealing that true purity lies in love that bestows life.

The miracle at Nain prefigures the Resurrection of Christ Himself. The Lord does not come merely to console the sorrowful; He comes to abolish death entirely. His voice continues to resound in every human despair: “I say to you, arise.”

Let us also allow His Word to touch whatever has become “dead” within us — the faith that has grown cold, the love that has dried up, the hope that has faded. For before Christ, every form of death can become the beginning of new life.