Ο Χριστός έδωσε κρασί σε ένα γάμο, δεν σημαίνει ότι θα έδινε σε κάθε παρέα! - π. Θεοδόσιος Μαρτζούχος

 Ο Χριστός έδωσε κρασί σε ένα γάμο, 

δεν σημαίνει ότι θα έδινε σε κάθε παρέα!

 π. Θεοδόσιος Μαρτζούχος

Α. Ο γάμος γεννιέται από τη συνείδηση της μοναξιάς μας (όπως λέει ο Θεός στη Γένεση: δεν είναι καλό να είναι ο άνθρωπος μόνος του…), της ανάγκης μας για συντροφικότητα, της συναισθηματικής μας δίψας, της ερωτικής επιθυμίας[i], και από το να τα αποδεχόμαστε όλα αυτά, επειδή είναι απλώς μέρος του να είμαι άνθρωπος! Συγχρόνως πρέπει ολόψυχα να αρνούμαι να εργαλειοποιώ τους ανθρώπους σε αντικείμενα προς κατανάλωση…

Γάμος είναι να είμαι προετοιμασμένος να αναγνωρίσω την ετερότητα, την ιερή ετερότητα του άλλου!! Να μπω στη διαδικασία μιας πραγματικής συνάντησης μαζί του, γεγονός που ξεκλειδώνει τη δυνατότητα της αγάπης, που είναι εκ φύσεώς της διμερής «σύμβαση», που αναπτύσσεται και ευημερεί με την πρόοδο του χρόνου! Όσο καλύτερος γίνεται ένας άνθρωπος συν τω χρόνω, τόσο περισσότερο συνειδητοποιεί πόσο κακό απομένει μέσα του! Όσο χειροτερεύει, τόσο λιγότερο συναισθάνεται την κακία του! (C.S. Lewis)

Η συμβίωση απαιτεί συμβιβασμό όχι εκπτωτικό αλλά προσγειωτικό σε ρεαλιστικές προσδοκίες. Αυτοσυγκράτηση επιδίωξης για εφικτούς στόχους και όχι ονειροπολήματα ρομαντικοφαντασιακά, που τελικώς διαλύουν τα ουσιαστικά όνειρα! Αυτοπροσφορά ουσιαστικής ειλικρίνειας, που θα φέρει ικανοποίηση από την επίτευξη των στόχων. Όλα τα παραπάνω θα δημιουργήσουν δύναμη χαρακτήρα και αντοχές στις αντιξοότητες – σε τελική ανάλυση: Αγάπη.

Β. Την αγάπη μπορείς να τη ζητιανέψεις, να την αγοράσεις, να τη δώσεις, να τη βρεις στο δρόμο, αλλά δεν μπορείς να την πάρεις λάφυρο!! Αθέλητη αγάπη δεν υπάρχει. Δεν φυτρώνει η αγάπη… αυτοφυώς. Πρέπει να τη σπείρεις, να τη φροντίσεις όταν μεγαλώνει προστατεύοντάς την από κινδύνους και καταστροφής και διαστροφής. Η αγάπη είναι στην κατηγορία πραγμάτων που έχουν όρο ύπαρξης… ότι είναι καλύτερο να κάνεις κάτι παρά μόνο να μιλάς για αυτό. Ουσιαστικά η αγάπη δεν είναι μια διαδικασία πρόσθεσης… αλλά αφαίρεσης. Αφαιρώντας «εγώ» δημιουργείς μέσα σου περισσότερο χώρο για τον άλλον.

Για τους χριστιανούς, το να λες ότι είμαι φτιαγμένος «κατ’ εικόνα Θεού» σημαίνει ότι η αγάπη είναι η αιτία της ύπαρξής σου, αφού ο Θεός είναι Αγάπη. Η αγάπη είναι η πραγματική σου ταυτότητα. Η ανιδιοτέλεια ο πραγματικός σου εαυτός. Η αγάπη ο χαρακτήρας που πρέπει να έχεις. Αγάπη τελικά είναι το όνομά σου!! (Th. Merton)

Γ. Στη στρέβλωση των πραγμάτων έχουμε Κυριαρχία-Κατοχή-Κατανάλωση, δηλαδή τρέφεται καθένας, σαν άλλος δράκουλας, από το αίμα της σχέσης… Οι χριστιανοί ξέρουν πόσο βαθιά είναι ριζωμένο το βίωμα του εγωκεντρισμού και πόσο σκληρά απαιτεί, μη ορρωδώντας προ ουδενός. Ξέρουν πόσο πρόθυμο είναι το πνεύμα και πόσο ασθενής η σάρκα. Και πρέπει να ξέρουν ότι ο γάμος είναι ο ηρωισμός της καθημερινότητας. Στην καθ’ ημέραν πάλη αποχτιούνται δυνάμεις ψυχικής αντοχής και αγάπης. Αυτό οι χριστιανοί το κατάλαβαν και το μιμούνται βλέποντας τον Χριστό. Μπροστά στον Σταυρό-Θυσιαστήριο της Αγίας Τράπεζας και ενώπιον των αδελφών τους έρχονται να Του πουν ότι θα περπατήσουν κατά… «τις υποδείξεις» Του. Με θυσιαστική αγάπη και με τη χαρά του τρόπου που περιγράφεται στις προσευχές του Μυστηρίου του Γάμου, όταν επαναλαμβάνονται τα ονόματα Ισαάκ και Ρεβέκα, εκείνων των παλαιών. Ισαάκ σημαίνει «χαμόγελο» και Ρεβέκα «υπομονή», και φυσικά η νοηματική συνεχής αντιμεταχώρηση είναι αυτονόητη συνθήκη επιτυχίας.

---

[i] Η γενετήσια σχέση είναι «πράξη θρησκευτική», και όταν υπάρχει χωρίς τον Θεό είναι παρωδία, αφού γίνεται αυτοσκοπός ή, στην καλύτερη περίπτωση, μια πράξη κενή. Είτε το σεξ φτάνει μέχρι τον πυρήνα της ύπαρξής μας και γι’ αυτό πρέπει να αντιμετωπίζεται με ευλάβεια και προσοχή, ως κάτι που μπορεί να εμπεριέχει το νόημα της ζωής για μας, είτε είναι αδιάφορα ακίνδυνο, τόσο όπως το να μασάς μια τσίχλα που μπορείς να τη φτύσεις χωρίς δεύτερη σκέψη.