'Εφυγε για τους Ουρανούς ο Γεώργιος Β. Μελέτης,

"Χωρίς τήν πίστη στήν μετά θάνατο ζωή, χωρίς τήν ἀκλόνητη πίστη στήν ἀνάσταση τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, χωρίς τό φῶς πού ἀναπήδησε ἀπό τό κενό μνημεῖο τοῦ Κυρίου, «ἐλεεινότεροι πάντων ἀνθρώπων ἐσμέν», ὅπως ἔγραφε ὁ ἀπόστολος Παῦλος στούς Κορινθίους (Α΄ Κορινθ. ιε΄ 19)."

Γεώργιος Β. Μελέτης

 

Έφυγε για τους Ουρανούς ο Γεώργιος Β. Μελέτης,

Θεολόγος, συγγραφέας

Μέλος της Αδελφότητας Θεολόγων «Η ΖΩΗ».

 

Χθες το πρωί με ενημέρωσε συγγενικό του πρόσωπο ότι απεδήμησε προς Κύριον.  Με το που το άκουσα είπα «ο Θεός να τον αναπαύσει», διότι πέρα από τις προσωπικές μου διαφορές, πρόσφερε στο Έργο της Αδελφότητας της Ζωής, και στην Εκκλησία, όσα περισσότερα μπορούσε αξιοποιώντας τα τάλαντα που του έδωσε ο Θεός.

Έγραφε ο πολυγραφότατος μακαρίτης «Σύνθημά μας εἶναι «ἕως τοῦ θανάτου ἀγώνισαι περί τῆς ἀληθείας» (Σοφ. Σειράχ δ΄ 28), γιατί ἡ ἀλήθεια εἶναι ἡ ζωή μας, καί ἡ ζωή μας ἡ ἀλήθεια.»

Ο Γεώργιος Μελέτης άτυπα ήταν ο προϊστάμενος της «ΖΩΗΣ», αφού αυτός διοικούσε και καθοδηγούσε, και όλοι έκαναν υπακοή στα όσα έλεγε. Συνεργάστηκα μαζί του μετά τον Γεράσιμο Καρατζά επί 26 χρόνια. Πάντα γλυκομίλητος και ευγενικός.

Όταν όμως ψηφίστηκε ο αντεργατικός «Νόμος Λοβέρδου» άλλαξε η στάση του απέναντί μου. Δυστυχώς! και οι ηγέτες πέφτουν σε παγίδες που άλλοι κατεργάζονται. Έτσι ακούγοντας έναν καλό μεν πνευματικό, αλλά ανίκανο να διοικήσει, και να χωρίσει σε δυο γαϊδάρους άχυρα, και έναν λαϊκό άγευστο και άοσμο, πήρε την απόφαση να απολυθώ, λέγοντάς μου χωρίς αιδώ ότι: «ο νόμος μας δίνει το δικαίωμα να απολυθείς με συνοπτικές διαδικασίες. Διότι η παραμονή σου θα στοιχήσει οικονομικά περισσότερα στην Αδελφότητα αν σε κρατήσουμε». Όλα για τα «τάλαρα»  Έτσι και έγινε απολύθηκα. Μετά την απόλυσή μου, σε ένα χρόνο αναγκάστηκαν και έκλεισαν το βιβλιοπωλείο. Όχι μόνο έκλεισε το βιβλιοπωλείο, αλλά μετά την προσφυγή μου στα δικαστήρια ζητώντας το δίκιο μου, με ακριβοπλήρωσαν. Νικήθηκαν κατά κράτος.

Τον αείμνηστο, τον συνάντησα τελευταία φορά σε μια κηδεία Μητροπολίτη στην Αθήνα, όπου  κατά την τακτική μου τον γλυκοχαιρέτησα και αυτός το ίδιο.  Στην ζωή μου έχω μάθει από τον παππού μου «η φιλία, φιλία και τα νιτερέσα, νιτερέσα.

Είχα πει ότι θα πάω στο «Κτήμα» μετά τον θάνατο του μακαρίτη τώρα Γ. Μελέτη, και του προαναφερθέντος κληρικού, για να προσκυνήσω στην Κατακόμβη και να πάρω την ευλογία αγαπητών μου προσώπων (Κ. Καντζιούρα, π. Ηλία Μαστρογιαννόπουλου, π. Κωνταντίνου Σακαρίδη και άλλων). Προσδοκώ!

Για τον αγαπητό μου Γεώργιο Μελέτη πήγα προ ολίγου στο Κοιμητήριο και του τέλεσα Τρισάγιο.

Αιωνία του η μνήμη.

Αναστάσιος Κωστόπουλος

 
Και για την πνευματική μας ωφέλεια κάτι ελάχιστο από τα πολλά που είχε γράψει ο αδελφός Γεώργιος Μελέτης:

«Ναί, ὁ ἄνθρωπος δέν ἀλλάζει μόνο μέ τίς δυνάμεις του. Ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ ὅμως χάνει ριζικές μεταβολές καί ἀληθινά θαύματα. Ἀρκεῖ ὁ ἄνθρωπος νά ἀγωνίζεται καί νά προσπαθῆ. Καμμιά προσπάθεια δέν πάει ποτέ χαμένη. Ἴσως ἀργεῖ νά δώση καρπούς. Ἀλλά ὁ χρόνος δέν εἶναι τό κριτήριο τῆς ἐπιτυχίας, μάλιστα στούς πνευματικούς ἀγῶνες. Ἀλίμονο, ἄν παύση κανείς νά ἀγωνίζεται γιά τήν ἀλήθεια, γιά τή δικαιοσύνη, γιά τήν τιμιότητα, γιά νά περιορισθῆ τό κακό, νά λάμψη ἡ ἀρετή, γιατί θά ἀμφιβάλλη γιά τά ἀποτελέσματα. Θά ἀγωνίζεται, ἔστω καί ἄν δέν βλέπη ἀποτελέσματα. Μονάχα τόν ἀγῶνα ἀπαιτεῖ ὁ Θεός ἀπό ἐμᾶς. Τό ξερίζωμα τῶν ζιζανίων, τή σπορά, τήν καλλιέργεια μᾶς ἀναθέτει. Ἡ αὔξηση, ἡ καρποφορία, στόν κατάλληλο καιρό, εἶναι δική Του ὑπόθεση. Βέβαια, κάτι τέτοιο εἶναι συχνά ὀδυνηρό. Ἀπαιτεῖ μεγάλο ἡρωισμό. Τά μεγάλα ὅμως ἔργα δέν γίνονται χωρίς ὑπομονή καί ἐπιμονή. Οἱ πνευματικές ἀλλαγές καί οἱ ἠθικές μεταμορφώσεις θέλουν χρόνο. Καί αὐτές ἑτοιμάζουν σιγά-σιγά μιά νέα κοινωνία δικαιοσύνης καί ἀγάπης. Ἕνας τέτοιος ἀγώνας εἶναι ὁ μεγαλύτερος ρεαλισμός. Ἡ πιό μεγάλη ἀλήθεια. Δίνει νόημα καί περιεχόμενο στήν ἀνθρώπινη ζωή. Μᾶς βεβαιώνει πώς δέν δέρνουμε ἀέρα.»