Δευτέρα 10 Νοεμβρίου 2025

Ὁ κάβουρας... - π. Βασιλείου Μπακογιάννη

Ὁ κάβουρας...

          Ὑπό Ἀρχιμ. Βασιλείου Μπακογιάννη

      Στό φιλόξενο ἱστολόγιο anastasios ἀναρτήθηκε (7.11.25) τό ἄρθρο μας «Οἰκουμενισμός: Εἶναι αἵρεση;», καί τό ὁποῖο σχολιάσθηκε.  Ἀπαντοῦμε καί διευκρινίζουμε:

            Στό ἄρθρο ἦταν ξεκάθαρο, ὅτι ἡ συμμετοχή τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν στό Π.Σ.Ε., ἔγινε μέ τήν ἔγκριση τῆς Πανορθοδόξου Διασκέψεως- Συνόδου (Κωνσταντινούπολη, 1986).  Καί ὅμως κάποιοι  σχολιαστές εἶδαν αὐτήν τήν κίνηση ὡς αἵρεση· παναίρεση. Ὁ κάβουρας καί στό ἴσιωμα περπατᾶ στραβά...

          Ἄν ὁ οἰκουμενισμός σημαίνει πίστη, διακήρυξη ὅτι ὅλες οἱ θρησκεῖες εἶναι τό ἴδιο, ἤ Ὀρθόδοξοι καί ἑτερόδοξοι εἶναι τό  ἴδιο, θά πρέπει ἀπό τήν Ἐκκλησία νά καταδικασθεῖ ὡς αἵρεση, παναίρεση. (Πάντως, ὁ Ὅσιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς ὡς παναίρεση  δέν ἐννοοῦσε  τόν οἰκουμενισμό...).

    Μποροῦν, λοιπόν, οἱ ἀνώνυμοι σχολιαστές νά μᾶς ποῦν,  ποιός εἶναι ὁ ἀρχηγός αὐτῆς τῆς παναιρέσεως; Πῶς καί ποῦ πολεμεῖ τήν Ὀρθόδοξη Πίστη; Σέ ποιές ἐκκλησίες κηρύττει; Σέ ποιά ἔντυπα, σέ ποιά ἱστολόγια προβάλλει τήν διδασκαλία του; Ποιοί εἶναι οἱ ὀπαδοί του; 

        Ὅ,τι στοιχεῖα ἔχουν, θά πρέπει νά τά καταθέσουν ἐπειγόντως στούς ποιμένες, ὥστε νά προστατεύσουν τό ποίμνιο. Διαφορετικά, ἄς μήν τό ταράζουν μέ ἀνύπαρκτα θέματα, ἁμαρτάνοντας ἐνώπιον τοῦ Κυρίου.

        Καλόν εἶναι νά γνωρίζουν, ὅτι γιά  τήν Ἐκκλησία αἱρετικοί λογίζονται ὅσοι καταδικάσθηκαν καί ἀναθεμαστίσθηκαν ἀπό Συνόδους· «αἱρετικούς λέγομεν τούς τε πάλαι τῆς Ἐκκλησίας  ἀποκηρυχθέντας, καί τούς μετά ταῦτα ὑφ΄ἡμῶν ἀναθεματισθέντας» (ΣΤ΄τῆς Β΄).

      Ὅπως ἐπίσης καλόν εἶναι νά γνωρίζουν, ὅτι, καί ὅσοι ἀποτειχίζονται ἀπό τούς Ἐπισκόπους τους, θεωροῦνται αὐτομάτως αἱρετικοί· «αἱρετικούς μέν λέγομεν... καί τούς τήν πίστιν μέ τήν ὑγιῆ προσποιουμένους ὁμολογεῖν, ἀποσχίσαντας δέ, καί ἀντισυνάγοντας τοῖς κανονικοῖς ἡμῶν  ἐπισκόποις» (ΣΤ΄τῆς Β΄).

    Μ. Ἀντώνιος: «Εἶδα ὅλες τίς παγῖδες τοῦ ἐχθροῦ ἁπλωμένες σ΄ὅλη τή γῆ. Ἀναστέναξα· (εἶδε παγῖδες ἐκεῖ πού δέν περίμενε...!)· καί εἶπα: «Ποιός θά  καταφέρει νά ἀποφύγει τίς παγίδες;». Ἄκουσα φωνή: «Ἡ ταπείνωση!».

29 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

αυτή είναι η σωστή θέση για τον οικουμενισμό, τα άλλα που λέγονται είναι εκ του πονηρού, ευχαριστούμε πολύ τον π. Βασίλειο για τον νηφάλιο και τεκμιριωμένο λόγο του

Ανώνυμος είπε...

https://youtu.be/-COGuXZipfM?si=W9kV_dAlVuSKfuO2
π. Αθανάσιος Μυτιληναίος. Ο Οικουμενισμός η θρησκεία του αντιχρίστου.

Ανώνυμος είπε...

ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ «ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ»
ΜΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΓΝΩΜΑΤΕΥΣΙΣ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΙΑ
(του αρχιμανδρίτου Ιουστίνου Πόποβιτς)
Πανιερώτατοι Πατέρες,
Την στάσιν της έναντι των αιρετικών – και αιρετικοί είναι όλοι οι μη Ορθόδοξοι – η Εκκλησία του Χριστού έχει καθορίσει άπαξ δια παντός, δια των Αγίων Αποστόλων και των αγίων Πατέρων, δηλαδή δια της αγίας Θεανθρωπίνης Παραδόσεως, της μοναδικής και αναλλοιώτου.
Συμφώνως προς αυτήν την στάσιν, εις τους Ορθοδόξους είναι απηγορευμένη κάθε συμπροσευχή και κάθε λατρευτική επικοινωνία μετά αιρετικών. Διότι «τις μετοχή δικαιοσύνη και ανομία; τις δε κοινωνία φωτί προς σκότος; τις δε συμφώνησις Χριστώ προς Βελίαρ; η τις μερίς πιστώ μετά απίστου;» (Β΄ Κορινθ. 6, 14-15). Ο 45ος κανών των Αγίων Αποστόλων ορίζει: ”Επίσκοπος η πρεσβύτερος…, αιρετικοίς συνευξάμενος μόνον, αφοριζέσθω· ει δε επέτρεψεν αυτοίς, ως κληρικοίς ενεργήσαί τι, καθαιρείσθω”. Αυ­τός ο ι­ε­ρός Κα­νών των α­γί­ων Α­πο­στό­λων δεν προσ­δι­ο­ρί­ζει ποί­α α­κρι­βώς προ­σευ­χή η α­κο­λου­θί­α α­πα­γο­ρεύ­ε­ται, αλ­λά α­πα­γο­ρεύ­ει κά­θε κοι­νήν με­θ’ αι­ρε­τι­κών προ­σευ­χήν, έ­στω και την κα­τ’ ι­δί­αν (“συ­νευ­ξά­με­νος”­). Εις δε τας οι­κου­με­νι­στι­κάς κοι­νάς προ­σευ­χάς μή­πως δεν γί­νων­ται και α­δρό­τε­ρα και ευ­ρύ­τε­ρα τού­των; Ο 32ος  κα­νών της εν Λα­ο­δι­κεί­α Συ­νό­δου ο­ρί­ζει· «Ό­τι ου δεί αι­ρε­τι­κών ευ­λο­γί­ας λαμ­βά­νειν, αί­τι­νές ει­σιν α­λο­γί­αι μάλ­λον η ευ­λο­γί­αι». Μή­πως ό­μως δεν συμ­βαί­νει εις τας κοι­νάς οι­κου­με­νι­στι­κάς συ­ναν­τή­σεις και συμ­προ­σευ­χάς να ευ­λο­γούν αι­ρε­τι­κοί ρω­μαι­ο­κα­θο­λι­κοί ε­πί­σκο­ποι και ι­ε­ρείς, προ­τε­στάν­ται πά­στο­ρες, α­κό­μη δε και γυ­ναίκ­ες; (­!­).
Αυ­τοί και ό­λοι οι άλ­λοι σχε­τι­κοί κα­νό­νες των α­γί­ων Α­πο­στό­λων και των α­γί­ων Πα­τέ­ρων ί­σχυ­ον ό­χι μό­νον κα­τά την πα­λαι­άν ε­πο­χήν, αλ­λ’ ε­ξα­κο­λου­θούν να εί­ναι εν α­πο­λύ­τω ι­σχύ­ϊ και σή­με­ρον, δι’ ό­λους η­μάς τους συγ­χρό­νους ορ­θο­δό­ξους Χρι­στι­α­νούς.  Ισχύουν αναμφιβόλως και δια την θέσιν μας έναντι των ρωμαιοκαθολικών και προτεσταντών. Διότι ο μεν ρωμαιοκαθολικισμός είναι πολλαπλή αίρεσις, περί δε του προτεσταντισμού τι να είπωμεν;  Καλλίτερον να μη ομιλώμεν. Ήδη ο Άγιος Σάββας εις την εποχήν του, επτάμισυ αιώνας πριν, δεν ωνόμαζεν άραγε τον ρωμαιοκαθολικισμόν «λατινικήν αίρεσιν»; Και πόσα από τότε νέα δόγματα δεν επενόησεν ο πάπας και «αλαθήτως» εδογμάτισε ! Δεν χωρεί αμφιβολία, ότι δια του δόγματος περί του αλαθήτου του πάπα, ο ρωμαιοκαθολικισμός κατέστη παναίρεσις.
Και η πολύ επαινουμένη Β΄ Βατικάνειος Σύνοδος ουδέν ήλλαξεν ούτε όσον αφορά εις την τερατώδη ταύτην αίρεσιν, αλλά, τουναντίον, επεκύρωσεν αυτήν.
Ένεκα τούτου, αν είμεθα Ορθόδοξοι και θέλωμεν να παραμείνωμεν Ορθόδοξοι, τότε οφείλομεν και ημείς να τηρήσωμεν την στάσιν του Αγίου Σάββα,  του Αγίου Μάρκου Εφέσου, του Αγίου Κοσμά Αιτωλού, του Αγίου Ιωάννου Κροστάνδης και των λοιπών Αγίων Ομολογητών και Μαρτύρων και Νεομαρτύρων της Ορθοδόξου Εκκλησίας, έναντι των ρωμαιοκαθολικών και των προτεσταντών, εκ των οποίων ούτε οι μεν, ούτε οι δε, δεν πιστεύουν ορθοδόξως εις τα δύο βασικά δόγματα του Χριστιανισμού : εις την Αγίαν Τριάδα και εις την Εκκλησίαν.
Πανιερώτατε και Άγιοι Συνοδικοί Πατέρες,
Έως πότε θα εξευτελίζωμεν δουλικώς την Αγίαν μας Ορθόδοξον Αγιοπατερικήν και Αγιοσαββιτικήν Εκκλησίαν δια της οικτρώς και φρικωδώς αντιαγιοπαραδοσιακής στάσεώς μας έναντι του Οικουμενισμού και του λεγομένου Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών; Εντροπή καταλαμβάνει πάντα ειλικρινή Ορθόδοξον, ανατραφέντα υπό την καθοδήγησιν των Αγίων Πατέρων, όταν αναγιγνώσκη, ότι οι Ορθόδοξοι Σύνεδροι της 5ης Πανορθοδόξου Διασκέψεως της Γενεύης (8-16 Ιουνίου 1968) σχετικώς προς την συμμετοχήν των Ορθοδόξων εις το έργον του «Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών», έλαβον τότε την απόφασιν «όπως εκφρασθή η κοινή επίγνωσις της Ορθοδόξου Εκκλησίας ότι αύτη αποτελεί οργανικόν μέρος του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών».…

Ανώνυμος είπε...

… Αυτή η απόφασις είναι κατά την ανορθοδοξίαν και αντιορθοδοξίαν της αποκαλυπτικώς φρικαλέα. Ήτο άραγε απαραίτητον η Ορθόδοξος Εκκλησία, αυτό το πανάχραντον Θεανθρώπινον σώμα και οργανισμός του Θεανθρώπου Χριστού να ταπεινωθεί τόσον τερατωδώς, ώστε οι αντιπρόσωποί  της θεολογοι, ακόμα δε και Ιεράρχαι, μεταξύ των οποίων και Σέρβοι, να επιζητούν την «οργανικήν» μετοχήν και συμπερίληψιν εις το Παγκόσμιον Συμβούλιον των Εκκλησιών, το οποίον, κατ’  αυτόν τον τρόπον γίνεται εις νέος εκκλησιαστικός «οργανισμός», μία «νέα Εκκλησία» υπεράνω των Εκκλησιών, της οποίας οι Ορθόδοξοι και μη Ορθόδοξοι εκκλησίαι αποτελούν μόνο «μέλη» («οργανικώς μεταξύ των συνδεδεμένα»!) ; Αλοίμονον, ανήκουστος προδοσία !
Απορρίπτομεν την ορθόδοξον θεανθρωπίνην πίστιν, αυτόν τον οργανικόν δεσμόν μετά του Θεανθρώπου Κυρίου Ιησού και του παναχράντου  Του Σώματος – της Ορθοδόξου Εκκλησίας των αγίων Αποστόλων και Πατέρων και Οικουμενικών Συνόδων – και θέλομεν να γίνωμεν «οργανικά μέλη» του αιρετικού, ουμανιστικού, ανθρωποπαγούς και ανθρωπολατρικού συλλόγου, ο οποίος αποτελείται από 263 αιρέσεις, η δε κάθε μία από αυτάς πνευματικός θάνατος !
Ως Ορθόδοξοι, είμεθα «μέλη Χριστού». «Άρα ουν τα μέλη του Χριστού, ποιήσω πόρνης μέλη; Μη γένοιτο!» (Α΄ Κορινθ. 6, 15). Και ημείς τούτο πράττομεν δια της «οργανικής» συνδέσεώς μας μετά του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών, το οποίον ουδέν άλλο είναι ειμή αναβίωσις της αθέου ανθρωπολατρείας – ειδωλολατρείας.
Είναι πλέον έσχατος καιρός, Πανιερώτατοι Πατέρες, όπως η Ορθόδοξος Αγιοπατερική και Αγιοσαββίτικη Εκκλησία μας, η Εκκλησία των Αγίων Αποστόλων και των Αγίων Πατέρων, των αγίων Ομολογητών, Μαρτύρων και Νεομαρτύρων, παύση να αναμιγνύεται εκκλησιαστικώς, ιεραρχικώς και λατρευτικώς μετά του ούτω καλουμένου Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών και όπως αρνηθεί δια παντός την οιανδήποτε συμμετοχήν εις τας κοινάς προσευχάς και την λατρείαν (η οποία λατρεία εις την Ορθόδοξον Εκκλησίαν είναι όλη οργανικώς συνδεδεμένη εις μίαν ολότητα και συγκεφαλαιούται εις την θείαν Ευχαριστίαν), και γενικώς την συμμετοχήν εις οιανδήποτε εκκλησιαστικήν πράξιν, η οποία ως τοιαύτη, φέρει εν εαυτή και εκφράζει τον μοναδικόν και ανεπανάληπτον χαρακτήρα της Μίας, Αγία, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, της πάντοτε Μιας και Μοναδικής...

Ανώνυμος είπε...

Σημαντική σπουδαία και τεκμηριωμένη η απάντηση του π. Βασιλείου μακάρι να την ακούσουν εκείνοι οι οποίοι βουλώνουν τα αυτιά τους και λένε τα δικά τους

Ανώνυμος είπε...

… Μη σμίγουσα εκκλησιαστικώς μετά των αιρετικών, είτε αν είναι αυτοί  συγκεντρωμένοι πέριξ της Γενεύης, είτε πέριξ της Ρώμης, η Ορθόδοξος ημών Εκκλησία, κατά πάντα πιστή προς τους αγίους Αποστόλους και τους αγίους Πατέρας, δεν θα αρνηθή δια τούτο την Χριστιανικήν της αποστολήν  και το ευαγγελικόν της χρέος:  όπως ενώπιον του συγχρόνου κόσμου, όσον του μη ορθοδόξου, τόσον και του απίστου, ταπεινώς αλλά ευθαρσώς μαρτυρή περί της Αληθείας, της Παναληθείας, περί του ζώντος και αληθινού Θεανθρώπου και περί της πανσωστικής και παμμεταμορφωτικής δυνάμεως της Ορθοδοξίας. Οδηγουμένη υπό του Χριστού η Εκκλησία μας, δια του αγιοπατερικού πνεύματος και χαρακτήρος των θεολόγων της, πάντοτε θα είναι «έτοιμη προς απολογίαν  παντί τω αιτούντι ημάς λόγον περί της εν ημίν ελπίδος» (Α΄ Πέτρ. 3, 15). Και η Ελπίς ημών νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων και εις όλην την αιωνιότητα είναι μία και μοναδική:  Ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός εν τω Θεανθρωπίνω του σώματι, η Εκκλησία των Αγίων Αποστόλων και των Αγίων Πατέρων. Οι Ορθόδοξοι θεολόγοι οφείλουν να συμμετέχουν όχι εις «οικουμενικάς κοινάς προσευχάς», αλλ’ εις θεολογικούς διαλόγους εν τη Αληθεία και περί της Αληθείας, όπως δια μέσου των αιώνων έπραττον οι άγιοι και θεοφόροι Πατέρες της Εκκλησίας. Η Αλήθεια της Ορθοδοξίας και της Ορθοπιστίας είναι «μερίς» μόνον των σωζομένων» (πρβλ 7ος κανών Β΄ Οικουμ. Συνόδου).
Παναληθές είναι το Ευαγγέλιον του αγίου Αποστόλου: «σωτηρία εν αγιασμώ και πίστει αληθείας» (Β΄ Θες. 2,13). Η θεανθρωπίνη πίστις  είναι η πίστις της Αληθείας. Η Ουσία αυτής της πίστεως είναι η Αλήθεια, είναι η μόνη Παναλήθεια, δηλαδή ο Θεάνθρωπος Χριστός. Η δε θεανθρωπίνη αγάπη είναι «η αγάπη της Αληθείας»(Β΄Θες. 2,10). Η ουσία αυτής της αγάπης είναι η Παναλήθεια, δηλ. ο Θεάνθρωπος Χριστός. Και αυτή η Πίστις και αυτή η Αγάπη είναι η καρδία και η συνείδησις της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Πάντα ταύτα διεφυλάχθησαν αλώβητα  μόνον εν τη αγιοπατερική Ορθοδοξία, περί της οποίας οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί είναι κεκλημένοι να μαρτυρούν αφόβως ενώπιον της Δύσεως και της ψευδοπίστεώς της και της ψευδοαγάπης της.
Ιερά Μονή Τσελιέ 13/26 Νοεμβρίου 1974

Ανώνυμος είπε...

Μέσα στην εκκλησία υπάρχει ημιμάθεια - για να μην πω αμάθεια - και δυστυχώς η ημιμάθεια είναι χειρότερη της αμάθειας. Ευτυχώς όμως υπάρχουν κεριά - για να μην πω λαμπάδες που φωτίζουν το σκοτάδι της άγνοιας μας και δεν φοβούνται τους ψευτοανέμους και λένε τα σύκα σύκα και την σκάφη σκάφη, (όπως ο π. Βασίλειος), γιατί δυστυχώς όλοι μας - λίγο πολύ - είμαστε ακατήχητοι και συνεχώς μαθαίνουμε . Μπράβο στο site Αναστάσιος που γίνεται καλός αγωγός τέτοιας κατήχησης-ενημέρωσης.
Ας παρακαλούμε τον Άγιο Μίλο που γιορτάζει σήμερα και τον διακονεί ο π. Βασίλειος, να μας δίνει περισσότερη ταπείνωση και λιγότερο εγωισμό.

Ανώνυμος είπε...

Η παναίρεση του σήμερα είναι οι αποτειχισμένοι που υπηρετούν την διάσπαση της Ορθόδοξης Εκκλησίας με την αποκοπή τους από τον Επίσκοπό τους.
Οι οικουμενιστές μπροστά τους είναι αρσακειάδες οι αποτειχισμένοι είναι ΠΡΟΒΑΤΟΣΧΗΜΟΙ ΛΥΚΟΙ
Ανάθεμα έστω.

Ανώνυμος είπε...

Άγιε Μίλε πρέσβευε υπέρ ημών.

Ανώνυμος είπε...

Η όλη κίνηση του οικουμενισμού εννοείται ότι δεν δέχεται την ταμπέλα της αίρεσης για να πετύχει τον σκοπό της πού είναι το "άλεσμα των θρησκειών κάτω από τον ίδιο Θεό με διαφορετικές προσεγγίσεις".

Ανώνυμος είπε...

Ο κάβουρας περπατάει πλαγίως για να προστατεύεται από τους εχθρούς...

Ανώνυμος είπε...

δέν εχω ακούσει κάποιον οθρόδοξο που να υποστηρίζει ότι ολες οι θρησκείες είναι το ίδιο και οι ορθόδοξοι είναι το ίδιο με τους ετεροδόξους, και ρωτάω και γω που είναι αυτοί οι οικουμενιστές;

Ανώνυμος είπε...

Από αύριο και εγώ θα περπατάω πλαγίως για να ..... προστατεύομαι ...

Ανώνυμος είπε...

«Εμείς ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί αγαπούμε όλους και επιθυμούμε να έρθουν σε επίγνωση της αληθείας. Έτσι μας δίδαξε ‘ο Θεός της αγάπης’ έτσι αναπαύεται η συνείδησίς μας. Δεν εχθραινόμεθα προς τους ανθρώπους εξ αιτίας της αιρέσεως, ή της απιστίας των, αλλά και δεν θα αγαπήσωμεν ποτέ την απιστίαν, ή την αίρεσιν χάριν των ανθρώπων, διότι θα αποξενωθούμε από τον Θεόν. Ο Θεός διοχετεύει τη δύναμη της αγάπης Του, όταν προσκυνήται ‘εν Πνεύματι και αληθεία’. Εκείνοι που ομιλούν πληθωρικά περί…. αγάπης νοθεύουν το περιεχόμενο της για να περιπτυχθούν όλους τους αιρετικούς όλων των αποχρώσεων. Είναι τόσο ψεύτικη αυτή η αγάπη, όσο και τα ψεύτικα λουλούδια…. Λέγουν να ενωθούμε οι Ορθόδοξοι με τους Ρωμαιοκαθολικούς και εν συνεχεία με τους Προτεστάντας και με όλες τις γνωστές και άγνωστες αιρέσεις που επενόησε ο Διάβολος εν ονόματι του Χριστιανισμού. Και αφού ενωθούν όλοι οι Χριστιανοί ανεξαιρέτως μεταξύ των, κατόπιν να ενωθούν και με τους Μωαμεθανούς, τους Ιουδαίους, κατ’ επέκτασι με τους Βουδιστάς, Βραχμανιστάς, Σιντοϊστάς και με όλες γενικά τις θρησκείες της υφηλίου. Αυτή η παναιρετική αλχημεία επιχειρείται δια του λεγομένου Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών. Ο όρος νομίζομε ότι δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Πρόκειται περί Παγκοσμίου Συμβουλίου Εθελοθρησκειών. Ο μοναδικός θεός ο όποιος θα διεκδικήση εκεί φόρον λατρείας θα είναι ο εκπεσών Εωσφόρος, ο οποίος διά του απεσταλμένου του μεταξύ των ανθρώπων Αντιχρίστου θα επιχείρηση να υποκαταστήση την πίστη και τη λατρεία στον αληθινό Θεό. Για τον Οικουμενισμό δεν υπάρχει προσωπικός Θεός, τελείως απαράδεκτο είναι για τους συνεπείς οικουμενιστάς το δόγμα του Τριαδικού Θεού. Είναι γνωστό ότι ο σατανοκίνητος Σιωνισμός συντονίζει δύο επίβουλες ενέργειες εντός και εκτός της Εκκλησίας, που αποβλέπουν σε ένα και μοναδικό σκοπό στην άλωση του φρουρίου που λέγεται Ορθοδοξία. Παπικοί, Προτεστάνται, Χιλιασταί, Μασώνοι, Ενωτικοί, Οικουμενισταί, και κάθε άλλη ‘ρίζα πικρίας’, όλοι αυτοί ‘μίαν γνώμην έχουσι, και την δύναμιν και την εξουσίαν αυτών τω Θηρίω διδόασιν. Ούτοι μετά του Αρνίου πολεμήσουσι, και το Αρνίον νικήσει αυτούς, ότι Κύριος κυρίων εστί και Βασιλεύς βασιλέων, και οι μετ’ αυτού κλητοί και εκλεκτοί και πιστοί’, (Aποκ. 17, 13). Φρονούμεν ότι η Ορθοδοξία δεν έχει καμμία θέση ανάμεσα σ’ αυτό το συνονθύλευμα των πλανών και των αιρέσεων. Αυτό το δόλιο ‘οικουμενικό’ κατασκεύασμα δεν αποσκοπεί στην αναζήτηση της αληθείας, αλλά κατά τον π. Χαράλαμπον Βασιλόπουλον: ‘Είναι ένα ανακάτεμα αφανισμού της Αλήθειας. Είναι μία προσπάθεια όχι να βρουν την αλήθεια οι πλανεμένοι, αλλά να την χάσουν και εκείνοι που την έχουν, εκείνοι δηλαδή που πιστεύουν στην Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία’. ‘Μη πλανώμεθα. Μεταξύ Ορθοδοξίας και ετεροδοξίας χάσμα μέγα εστήρικται’. Ο μη πιστεύων κατά την παράδοσιν της Εκκλησίας άπιστος έστιν».
Ομιλία του Γέροντος π. Εφραίμ Αριζονίτου.
Αυτή είναι η έμπνευση του Παναγίου Πνεύματος.
Ας επιλέξουμε αυτούς που θα ακούμε και θα έχουμε πνευματικούς οδηγούς.

Ανώνυμος είπε...

Κοντός ψαλμός

Ανώνυμος είπε...

Οι αιρετικοί δεν είναι οι οικουμενιστές αλλά αυτού που έχουν αποτειχιστεί και δεν διαφέρουν σε τίποτα από τον ύπουλο εχθρό της Ορθοδοξίας την Ουνία. Οι Ουνίτες είναι μυριάκις καλύτεροι από τους αποτειχισμένους που δεν είναι σε καμία εκκλησία αλλά στον εαυτό τους και τα προσωπικά τους πιστεύω.

Ανώνυμος είπε...

Είναι θετικό που αρκετοί σχολιαστές για διάφορα θέματα, παραθέτουν αυτά που λένε οι άγιοι και όχι οι προσωπικές τους απόψεις.
Στο δημόσιο λόγο, ακόμη και οι Επίσκοποι είναι καλό να μιλάνε με βάση τους αγίους, που εκφράζουν την γνησιότητα και την αλήθεια. Όχι με προσωπικές γνώμες που μπορεί να διολισθήσουν.
Οι απλανείς οδηγοί είναι οι άνθρωποι που είναι ενωμένοι με το Άγιο Πνεύμα, αυτοί είναι τα πρότυπα. Τους αγίους να έχουμε οδηγούς. Ακόμη και τις συνοδικές αποφάσεις, να δεχόμαστε όπως τις ερμηνεύουν οι άγιοι και όχι ο καθένας κληρικός, όσο ψηλά και αν βρίσκεται. Αυτούς φωτίζει το Άγιο Πνεύμα να ερμηνεύουν σωστά τις Συνόδους!
Μην μένουμε σε προσωπικές απόψεις. Κληρικών και λαϊκών. Δεν οφελεί. Μόνο ζημιά γίνεται, όπως βλέπουμε.

Ανώνυμος είπε...

Τό γεγονός ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία αποφάσισε το 1986 να συμμετέχει στίς εργασίες του ΠΣΕ, δέν καθιστά τους Ετερόδοξους Ορθόδοξους.
Αυτοί συνεχίζουν να υποστηρίζουν τις πλάνες τους, γι αυτό καί τά περισσότερα Ανακοινωθέντα που εκδίδει το ΠΣΕ περιέχουν αστερίσκους καί υποσημειώσεις με τίς διαφωνίες των Ορθοδόξων.
Αλλωστε, εφ' όσον η Ορθόδοξη Εκκλησία κατέχει την Αλήθεια, είναι προφανές, ότι οι άλλοι σφάλλουν λιγότερο ή περισσότερο, δηλαδή ακολουθούν δοξασίες που η Παράδοση της Εκκλησίας ονομάζει Αιρέσεις.
Συνεπώς κάθε θρησκευτική ομάδα έχει τον αρχηγό της, τους ναούς της, τα έντυπα της, την διδασκαλία της.
Η προσπάθεια να εξισωθούν οι θρησκευτικές ομάδες με τήν Ορθόδοξη Εκκλησία καί νά ενωθούν μαζί της, χωρίς να διορθώσουν τις πλάνες τους, ονομάζεται Οικουμενισμός.
Πρέπει νά σημειωθεί, ότι όλοι οι Μαρτυρες (μεταξύ των οποίων καί ο Αγιος Μίλος τον οποίον διακονεί ο π. Βασίλειος) θυσίασαν τήν ζωή τους, γιά νά διατηρήσουν ανόθευτη καί κρυστάλλινη τήν Πίστη τους, χωρίς τήν παραμικρή νόθευση με ξένες προσμείξεις, δηλαδή χωρίς Οικουμενισμό, μέ τήν σημερινή ορολογία.

ORTHODOXIA ORTHO είπε...

Οι ΟΡΘΟΔΟΞΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ έχουν μια ενότητα εν τη Ορθοδοξία και όχι εν ετερότητι και διαφορετικότητα... Αλλά, ενότης εν αγίω Πνεύματι!!!
Πως νοείται σε κείμενο άρθρο 6 αν θυμάμαι καλώς,στης συνόδου της Κρήτης,
Ότι... η Ορθόδοξη Εκκλησία, αναγνωρίζει την ιστορική ύπαρξη κ άλλων χριστιανικών εκκλησιών και ομολογιών, μη ευρισκομένων εν κοινωνία μετ' αυτής;
Δλδ πολλές εκκλησίες διαφορετικών δογμάτων;

Και μετά σου λένε πως δεν έχασε την πίστη του! -

Ανώνυμος είπε...

Το άρθρο του π. Βασιλείου με ηρεμεί τα σχόλια μέ πελαγώνουν...

Ανώνυμος είπε...

Όχι την ύπαρξη. Την ιστορική ονομασία αναγνωρίζει.
Μη διαβάζεις ότι θέλεις. Δηλαδη αυτές που κάποτε ήταν εκκλησίες ορθόδοξες . Και όλα αυτά διακηρυσοντας ότι η Μία Αγία Καθολική και Αποστολική εκκλησία είναι η ορθόδοξη. Μην το ξεχνάτε αυτο

Ανώνυμος είπε...

ΕΝΑΣ ΚΟΥΚΟΣ ΔΕΝ ΦΕΡΝΕΙ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ

Ανώνυμος είπε...

Το πιο σημαντικό είναι αυτό που λέει για τους αποτειχισμενους

ORTHODOXIA ORTHO είπε...

Να σημειώσουμε εδώ ότι η αρχική απόφαση ήταν η λέξη "ύπαρξη" , η οποία μετονομασθη " ονομασία".
Αλλά έχει τελικά για μας την ίδια έννοια.
Δλδ αναγνωρίζει την ιστορική ονομασία.
Αυτό παραπέμπει και στην έννοια της λέξης εκκλησιών και ομολογιών που δεν είναι σε κοινωνία μετ' αυτής αλλά αναγνωρίζει και τα διαφορετικά δόγματα. ..

Ανώνυμος είπε...

Δύο σημαντικά κείμενα για τήν ίδρυση καί τήν ανάπτυξη του Οικουμενισμού είναι η Εγκύκλιος του 1902 καί τό Διάγγελμα του 1920, καί τα δύο προερχόμενα από το Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Η Εγκύκλιος αναφέρει τους ρωμαιοκαθολικούς καί τους προτεστάντες ως "αναδενδράδες" του Χριστιανισμού, ενώ το Διάγγελμα προχωρά ακόμη περισσότερο καί τούς ονομάζει "Εκκλησίες του Χριστού".
Φυσικά τα κείμενα αυτά έγιναν δεκτά με ενθουσιασμό από τους Δυτικούς, όπως αναφέρει στο παρακάτω άρθρο του ο μακαριστός π. Γεώργιος Μεταλληνός

https://www.imoph.org/Theology_el/3a2025bMet-OikOikB.pdf

Ανώνυμος είπε...

Ο διάλογος είναι ο ασφαλέστερος δρόμος για την επίλυση των διαφορών σε κάθε περίπτωση.Επομενως γιατι να είναι αίρεση η συμμετοχη των Ορθοδοξων στο Π.Σ.Ε; Σε αυτό το Συμβουλιο δεν δικαιουται, για να μην πω υποχρεούται,ο κάθε Ορθόδοξος να αγωνιστεί για το πνεύμα της Αληθειας;
Αυτό ειναι αμαρτια; Γιατί βλέπουμε παντού σκιές και φαντασματα;
Και ο διάλογος μέσα σε αυτό το φορέα σημαινει απαραίτητα σμπροσευχη,συλλειτουργια ή και θεία κοινωνια;Μη γενοιτο!Αν συμβαίνει αυτό είναι και αίρεση και παναιρεση ,αν όχι είναι αγώνας και μαρτυρια.Εγω αυτο καταλαβαινω απο το πυκνογραμμενο άρθρο του π.Βασιλειου ,ενώ τα μακροσκελή σχόλια δυσκολεύομαι να τα παρακολουθήσω!Ευχαριστω

Ανώνυμος είπε...

«Παπικοί, Προτεστάνται, Χιλιασταί, Μασώνοι, Ενωτικοί, Οικουμενισταί, και κάθε άλλη ‘ρίζα πικρίας’, όλοι αυτοί ‘μίαν γνώμην έχουσι, και την δύναμιν και την εξουσίαν αυτών τω Θηρίω διδόασιν. Ούτοι μετά του Αρνίου πολεμήσουσι, και το Αρνίον νικήσει αυτούς, ότι Κύριος κυρίων εστί και Βασιλεύς βασιλέων, και οι μετ’ αυτού κλητοί και εκλεκτοί και πιστοί’, (Aποκ. 17, 13). Φρονούμεν ότι η Ορθοδοξία δεν έχει καμμία θέση ανάμεσα σ’ αυτό το συνονθύλευμα των πλανών και των αιρέσεων. Αυτό το δόλιο ‘οικουμενικό’ κατασκεύασμα δεν αποσκοπεί στην αναζήτηση της αληθείας, αλλά κατά τον π. Χαράλαμπον Βασιλόπουλον: ‘Είναι ένα ανακάτεμα αφανισμού της Αλήθειας. Είναι μία προσπάθεια όχι να βρουν την αλήθεια οι πλανεμένοι, αλλά να την χάσουν και εκείνοι που την έχουν, εκείνοι δηλαδή που πιστεύουν στην Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία’»
Π Εφραίμ της Αριζόνα. Όπως και τόσοι άλλοι άγιοι έγραψαν.
Από αυτό το συμβούλιο προέκυψαν κείμενα κοινά που αποδίδουν χάρη στα μυστήρια των ετεροδόξων και λένε ότι η Ορθοδοξία είναι ένας κλάδος της Εκκλησίας. Ότι δε χρειάζεται Βάπτισμα πχ. Τα άλλα κλαδιά είναι οι αιρέσεις και όλοι μαζί είμαστε ενωμένοι. Ότι πιστεύουμε στον ίδιο Θεό, κλπ. Ένα μικρό μόνο μέρος των αιρετικών συμπερασμάτων. Και αυτά τα υπέγραψαν κάποιοι Ορθόδοξοι. Σε όλες τις συναντησεις. Είναι τα «αποδεκτά».
Χώρια οι συμπροσευχές και τα αλλα, που είναι πια σε κάθε περίσταση. Στο Οικ. Πατριαρχείο επί παραδείγματι αν πας σε λειτουργία πιο συχνά βλέπεις ετεροδόξους και μάλιστα να διαβάζουν και κείμενα, να παίρνουν μέρος, παρά πιστούς.
Από αυτά, και όσα γίνονται πια, ποιός έχει δίκιο;
Ποιόν επιβεβαιώνει η ιστορία;
Τα άλλα είναι αμπελοφιλοσοφίες.
Δεν είναι αμαρτία να συναντιέσαι.

Ανώνυμος είπε...

«Είμαστε ενωμένοι στην Εκκλησία μας με τους αρχιερείς μας. Καμμία αποτείχιση δεν αποδεχόμαστε. Σεβόμαστε, μνημονεύ… Αποτείχιση τί σημαίνει; Παύση του μνημοσύνου του επισκόοπου μας. Χριστός και Παναγία! Θα παύσω να μνημονεύω τον επίσκοπό μου και τα λοιπά… Κι αν έχω μία μικρή αντίθετη μικρή άποψη θα δείξει ο χρόνος ποιος έχει το δίκιο. Αλλά θα είμαι ενωμένος με την επίσκοπό μου και με την χάρη του Θεού και με τα Άγια Μυστήρια. Δεν υπάρχει αλλιώς Εκκλησία, να το ξέρετε αυτό. Θα έχουμε και την Αποστολική Διαδοχή, αναγκαία, και οι επίσκοποι κρατάνε την Αποστολική παράδοση. Να το ξέρετε, διότι κρατιέται η Αποστολική παράδοση σε όλη την Ορθοδοξία.»
π. Ευάγγελος Παπανικολάου.

Ανώνυμος είπε...

Μόνον εντός της Εκκλησίας λύνονται τα προβλήματα.
Και μάλιστα οι επίσκοποι που ίσως να σφάλλουν κάπου, θέλουν πιο πολύ μνημόνευση.
Και πιο πολύ προσευχή.
Η δοκιμασία είναι η ενότητα της Εκκλησίας.
Προσοχή! Και προσευχή!