Ὑπῆρχε ἄλλος τρόπος; - π. Βασιλείου Μπακογιάννη

Ὑπῆρχε  ἄλλος τρόπος;

Ὑπό Ἀρχιμ. Βασιλείου Μπακογιάννη

  Ὑπῆρχε ἆραγε ἄλλος τρόπος σωτηρίας τοῦ ἀνθρωπίνου γένους ἐκτός ἀπό τήν Ἐνσάρκωση τοῦ Θείου Λόγου;  Καί βέβαια ὑπῆρχε· εἴτε μέσῳ Ἀγγέλων, εἴτε μέσῳ ἀνθρώπων, εἴτε μέ ὁ,τιδήποτε ἄλλο ἐπινοοῦσε ἡ σοφία τοῦ Θεοῦ· «κατά μυρίους τρόπους», θά μποροῦσε ὁ Θεός νά σώσει τόν ἄνθρωπο (Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας, ὅτι εἷς ὁ Χριστός. P.G. 75: 1321).

              Ὅμως, ὁ φιλάνθρωπος Θεός στό θέμα τῆς σωτηρίας μας δέν ἤθελε μιά «πρόχειρη» λύση, ἀλλά τήν πιό τέλεια λύση. Καί  ἡ τέλεια λύση ἦταν μία· ὁ Θεός νά γίνει ἄνθρωπος, καί νά ἐργασθεῖ ὁ ἴδιος γιά τή σωτηρία μας. 

       Παράλληλα χρειαζόταν καί κάτι ἄλλο ἐξίσου οὐσιαστικό.  Ἔπρεπε ὡς ἄνθρωπος νά σαρκωθεῖ  «ἄνευ σπέρματος ἀνδρός», γιά νά  εἶναι ἀπαλλαγμένος ὄχι μόνο ἀπό τήν ἁμαρτία, ἀλλά καί ἀπό τήν τάση, τήν ἐπιθυμία γιά ἁμαρτία.

    Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς: Ἄν ὁ Χριστός δέν γεννᾶτο ἄνευ σπέρματος ἀνδρός,  δέν θά μποροῦσε νά δεχθεῖ μέσα του τό πλήρωμα τῆς ἄφθαρτης Θεότητος (Κολ.2:9),  ὥστε νά γίνει ἀνεξάντλητη πηγή ἁγιασμοῦ. Ὁπότε, ἔτσι, δέν θά εἶχε τήν ἄνεση νά καθαρίσει τούς πρωτόπλαστους ἀπό τόν μολυσμό τῆς ἁμαρτίας. Πόσο μᾶλλον τούς ἀπογόνους τους.

      Εἶναι, σάν νά ἔχουμε ἕνα δοχεῖο μέ νερό γιά μιά ὁλόκληρη πόλη.  Ὅμως, τό νερό αὐτό δέν εἶναι ἱκανό νά ξεδιψᾶ συνεχῶς τούς πολῖτες, γιατί θά τελειώσει, καί ἔτσι ἡ πόλη  εὔκολα θά παραδοθεῖ στούς ἐχθρούς της. Χρειαζόμαστε λοιπόν μιά πηγή πού συνεχῶς νά τρέχει νερό, ὥστε νά ξεδιψᾶ συνεχῶς τήν πόλη, καί νά μήν κινδυνεύει ἀπό τούς ἐχθρούς. Καί ἡ κτίση χρειαζόταν μιά συνεχής καί ἀστείρευτη πηγή ἁγιασμοῦ, γιά νά μήν κυριευθεῖ ἀπό τούς ἐχθρούς. Γι’αὐτό λοιπόν δέν ἦρθε ἄγγελος, οὔτε ἄνθρωπος, ἀλλά ἦλθε ὁ ἴδιος ὁ Κύριος καί μᾶς ἔσωσε».  (Ὁμιλία ΝΗ΄).  

        Αὐτοί πού γεύονται τούς καρπούς τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ εἶναι οἱ δίκαιοι στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ· νιώθουν τή σωτηρία τους ὡς ἀποτέλεσμα τῆς θείας Ἐνσαρκώσεως, γι’ αὐτό  προσκυνοῦν καί δοξολογοῦν  διαπαντός τόν Κύριο γιά τή μεγάλη Του συγκατάβαση- προσφρορά  πρός  τό γένος τῶν ἀνθρώπων.

      Έμεῖς, οἱ ἐπί γῆς, ὅσο δέν  ἐργαζόμαστε «μετά φόβου καί τρόμου» γιά τή σωτηρία μας  (Φιλ. 2:12), ἡ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ, πού ἔγινε γιά τή σωτηρία μας, δέν ἀγγίζει τήν ψυχή μας...