Μη χάσουμε την ομορφιά της ταπεινώσεως. Είναι η μεγαλύτερη ομορφιά. Βέβαια υπάρχουν νοθείες της ταπεινώσεως, όπως είναι η ταπεινοσχημία. Η ταπεινοσχημία “εσκότωσε” την ταπείνωση. Επήρε την τελωνική φωνή και την έκανε φαρισαϊκή. Η γνήσια όμως ταπείνωση κρύβεται. Όποιος είναι ταπεινόσχημος δεν είναι ταπεινός. Ταπεινός γίνεσαι, όταν κρίνης τον εαυτό σου και δέχεσαι κριτική για συγκεκριμένα λάθη σου.
Αλέξανδρος Τσιριντάνης
7 σχόλια:
Πραγματικά η ταπεινοσχημια ,η οποια συνοδεύεται και από ένα υπερμετρο συναισθηματισμο,νοσηρο,άν μου επιτρέπεται,είναι μια κακη συνηθεια,θάλεγα. Είναι μια λεκτικη διατυπωση ταπεινότητας που υπονοει ακριβως τό αντιθετο.Προτιμητέοι οι άνθρωπο πού δέν κρύβουν τόν εγωισμο τους κι έτσι τουλάχιστον είναι ειλικρινεις.Πάντως πολλες φορές σκέφτομαι ποσο παρεξηγημένη και κακοχρησιμοποιημένη είναι η λέξη ταπείνωση.
υ.γ πανέμορφη η πεταλουδα.
Σωστό και δύσκολο να εφαρμοσθεί.Μόνο με τη βοήθεια του Θεού μπορεί να γίνει κάποιος ταπεινός.
..και οταν πραγματικα καταφερνουμε να εχουμε ταπεινωση , βιωνουμε στιγμες ευτυχιας κ εσωτερικης πληροτητας....
Πράγματι,έτσι είναι.
Καλά τα λέει, αλλά ποιος έχει δυνάμεις για τέτοια αγωνίσματα;
ολοι εχουμε δυναμεις..και πρεπει να εχουμε γιατι αυτος ειναι ο αγωνας του χριστιανου..όσες πτωσεις κιαν ακολουθησουν..:)
Δεν ξέρω γιατί αλλά διαβάζοντας το σχόλιο της Αμαλίας για νοσηρό συναισθηματισμό θυμήθηκα το φοβερό βιβλίο "Η Μίμησις του Χριστού" του Θωμά Κεμπησίου το οποίο ουσιαστικά κρύβει μέσα του "ταπεινοσχημία" μέσω ενός υπέρμετρου συναισθηματισμού που τόσο διαδίδουν κάποιοι κύκλοι. Καθόλου περίεργο που πολλοί σύγχρονοι άγιοι της Εκκλησίας μας (όπως ο άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανινωφ) θεωρούσαν αυτό το βιβλίο ως δαιμονικό και το απέφευγαν.
Δημοσίευση σχολίου