Βεβαιότητες
Τα δωδεκάχρονα παιδιά νεκρά στην αγκαλιά μας
απτόητοι περιφέρουμε στην πόλη.
Σαφής ο δούλος, είχε παραγγείλει
«μη σκύλλε τον Διδάσκαλον» καθόλου.
Ήταν κι εκείνη η σιγουριά της λογικής μας
που ενέχυρο τη δόλια την ψυχή μας εκρατούσε
πως δεν καθεύδουν αλλά απέθαναν
και τώρα είναι αργά για αιτήματα και πίστη.
Τώρα που νικηφόρα στην ψυχή του διπλανού μου μπαίνεις
φοβάμαι μην και τη δική μου αναστήσεις!
Αλεξανδρεύς
11 σχόλια:
Εμμένουμε στην πίστη ότι θα σωθούμε με τη δική μας λογική. Αλλά ο Θεός μάς αποκαλύπτεται με την δική Του!
Ευχαριστούμε Αλεξανδρέα!
Γιατί αυτός ο φόβος;
Μήπως είναι προτιμότερη η ηδονή της αμαρτίας;
Μήπως η πίστη την ζωή μου ριζικά πλέον την αλλάξει;
Ν.
Εξαιρετικά φωταυγή τα χρώματα με τα οποία ζωγράφισε για χάρη μας, το σκηνικό του, ο ποιητής.
Και οι δυο τελευταίοι στίχοι ...ψυχαναλυτικώς αποκαλυπτικοί.
Αποκαλύπτουν το φόβο της ραθυμίας μας απέναντι στη μεταμορφωτική δύναμη της τέλειας -παραδομένης στο Θέλημα του Κυρίου- Εμπιστοσύνης.
Με τα περισσότερα από τα ποιήματά σου με βάζεις σε σκέψεις.
Μπορεί να μην συμπίπτουν με τις δικές σου όμως και μένα κάπου με οδηγούν
Το Πνεύμα το Αγιο πολυμερώς και πολυτρόπως εργάζεται μέσα από κ ά θ ε εμπειρία, προκειμένου να μας οδηγήσει σε βιώματα αγιότητας.
Ευχαριστούμε Αλεξανδρεύ...
Χωρίς το φως του λόγου σου θα ήταν πιο σκοτεινή και κρύα η μικρή ζωή μας...
Οι Παμμέγιστοι Ταξιάρχες να σε βαστάζουν πάντα στα μεγάλα φτερά της δυνάμεως του Παράκλητου...
Εξαιρετικό ποίημα!!!
Φιλιά!!!
Αυτά τα φιλιά σαν τηγανίτες με μέλι μου φάνηκαν ρε παιδί μου!
;-)Στέλα εσύ είσαι;
Όχι εγώ δεν είμαι Στέλα.
Εγώ μπήκα για να ξαναδιαβάσω το ποίημα, εσύ τι ζόρι τραβάς;
Λογαριασμό θα σου δώσω πόσες φορές θα το διαβάσω;
(για κοίτα, ρε , κάτι κολλιτσίδες που μπαίνουν εδώ μέσα και μου κάνουνε τον καμπόσο!)
;-(
Θα μπορούσε να δει κάποιος σε αυτήν την συγκρατημένη κραυγή του ποιητή, και τον πόνο του ορθολογικά σπουδαγμένου σημερινού πιστού, που η αριστοτελική λογική του και οι εν Ευρώπη μεταπτυχιακές σπουδές του, τον εμποδίζουν να κατακλυσθεί οφθαλμοφανώς από το θαύμα μιας νεκρανάστασης, έτσι ώστε να εξέλθει περιχαρής ανά τας οδούς και τα ρύμας , αλαλάζων θριαμβικώς ως έξηχος:
ΖΕΙ ΚΥΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ ΜΟΥ!
ΖΕΙ ΚΥΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ ΜΟΥ!
ΙΔΟΥ, ΕΜΕ, ΠΡΩΤΟΝ ΑΝΕΣΤΗΣΕΝ!
Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΥΣ ΕΙΝΑΙ ΘΕΟΣ!
ΤΕΛΕΙΑ ΚΑΙ ΠΑΥΛΑ
ΚΑΙ ΑΝΤΙΡΡΗΣΕΙΣ ΔΕ ΘΕΛΩ!
;-(
Ε όχι και Θεός!
Καλός Αγγελος πάντως, είναι ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ,ΊΣΩ ΚΑΙ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ ΜΑΛΛΟΝ...
:-)
Δημοσίευση σχολίου