Με την ανάσταση του Χριστού βεβαιώνεται η μελλοντική πραγματοποίηση ενός από τους βαθύτερους πόθους του ανθρώπου: η αθανασία του, η προέκταση της μεταφυσικής ζωής του εις τον αιώνα. Κι αυτή την αλήθεια αρχίζει ο πνευματικός άνθρωπος να την καταλαβαίνει, ακόμα και με το λογικό του, τόσο φανερή είναι. Γιατί, όπως μετά το θάνατο της ψυχής, δηλαδή την παράβαση και την αμαρτία, ακολούθησε ο θάνατος του σώματος, το πέσιμο στη γη και η ξαναχωματοποίηση του κορμιού, και όπως μετά το σωματικό θάνατο ακολούθησε η καταδίκη της ψυχής στον Άδη, έτσι και με την ανάσταση της ψυχής, που είναι η επιστροφή της ψυχής στο Θεό, με την τήρηση των θείων εντολών του, θα ακολουθήσει η ανάσταση του σώματος, που θα ενωθεί πάλι με την ψυχή. Και ύστερα απ’ αυτή την ανάσταση θα ακολουθήσει “η όντως αθανασία και το διαιωνίζειν τους ηξιομένους τω Θεώ πνευματικούς γενόμενους αντί σαρκικών, και ως αγγέλους Θεού διαιτωμένους εν τω Ουρανώ” (Φιλοκαλία τ. Δ΄ 94, 37 εξ.). Οπότε, φυσικά, έχουμε λόγους να πιστεύουμε ευκολώτερα την αποστολικήν έκφραση, που μόνο με αυτή την προϋπόθεση εξηγείται: “και ούτω πάντοτε συν Κυρίω εσόμεθα” (Α΄ Θεσσ. δ΄ 17). Π. Β. Πάσχος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου