Θέατρον εγεννήθημεν
Γίναμε θέατρο σε όλους τους ανθρώπους.
Έτσι το θέλησες∙ εμείς δεν είχαμε τους τρόπους
να αποφύγουμε την ειλημμένη απόφασή Σου
την προαιώνια για μας πικρή εκλογή Σου.
Γίναμε θέατρο. Στον κόσμο αυτό γυρνάμε
τη θλίψη περιφέροντας και κάποτε ρωτάμε:
Πόσο ακόμα πρέπει να αντέξει η ψυχή μας
Κι ένα «γιατί» διαπερνά την ύπαρξή μας.
Θέατρο είμαστε. Του κόσμου κωμωδία,
Κι ας κρύβουμε βαθιά μια τραγωδία
Που η ψυχή μας κάθε μέρα τη βιώνει
Σ’ αυτόν τον κόσμο εδικάστηκε να είναι μόνη.
Γελάστε, όλοι σας!!! Θέατρο είναι, δεν πειράζει!
Φίλοι μου, που μας έλαχε να γίνουμε του κόσμου χάζι
Μη θεωρήσετε το βίο σας χαμένο
Ένα μονάχα λέω: Σας καταλαβαίνω!
Γίναμε θέατρο σε όλους τους ανθρώπους.
Έτσι το θέλησες∙ εμείς δεν είχαμε τους τρόπους
να αποφύγουμε την ειλημμένη απόφασή Σου
την προαιώνια για μας πικρή εκλογή Σου.
Γίναμε θέατρο. Στον κόσμο αυτό γυρνάμε
τη θλίψη περιφέροντας και κάποτε ρωτάμε:
Πόσο ακόμα πρέπει να αντέξει η ψυχή μας
Κι ένα «γιατί» διαπερνά την ύπαρξή μας.
Θέατρο είμαστε. Του κόσμου κωμωδία,
Κι ας κρύβουμε βαθιά μια τραγωδία
Που η ψυχή μας κάθε μέρα τη βιώνει
Σ’ αυτόν τον κόσμο εδικάστηκε να είναι μόνη.
Γελάστε, όλοι σας!!! Θέατρο είναι, δεν πειράζει!
Φίλοι μου, που μας έλαχε να γίνουμε του κόσμου χάζι
Μη θεωρήσετε το βίο σας χαμένο
Ένα μονάχα λέω: Σας καταλαβαίνω!
Ζήνων
14 σχόλια:
Τι συγκλονιστική φράση: "την θλίψη περιφέροντας..."
Το χειρότερο απ' όλα δεν είναι όταν σε διακωμωδούν οι άλλοι και φαίνεσαι σ' αυτούς σαν θέατρο, αλλά όταν λιδωρίσαι από τον ίδιο σου τον εαυτό. Θέλει μεγάλη ψυχική δύναμη να σηκώσεις αυτό το βάρος. Σε μηδενίζει, σε εξουθενώνει, σε ταπεινώνει. Εν τέλει γνωρίζεις καλύτερα τον εαυτό σου. Αποκτάς αυτογνωσία. Ποιός είπε ότι η μικρή και ασήμαντη ζωή μας θα είναι χωρίς πίκρες;
Αγαπητέ Ζήνων, δεν είσαι μόνος σ' αυτό το τραγικό ταξίδι της μοναξιάς και της λησμονιάς. Μην ρωτάς "γιατί" , απάντηση δεν θα λάβεις. Μόνο απόλυτη σιωπή. Μήπως τάχα να' ναι αυτή το γιατρικό της ματωμένης μας ψυχής;
Ευχαριστούμε για το ποίημά σου. Μας είχες λήψει. Μας είχανε λήψει.
Με χαρά είδα ξανά την παρουσία σου εδώ.
Σε αναζητούσα.
Και αυτό το δημιούργημά σου εξαιρετικό .
Έλαβα μηνύματα και προβληματίστηκα.
Μαίρη
΄Έχουμε καιρό να δούμε ποιήματα στην σελίδα σας.Χάρηκα με την επαναφορά τους!Περιμένω και των άλλων.Ζήνων συγχαρητήρια!Η ποιότητα των ποιημάτων σου παραμένει σταθερή!!!
Αγαπητέ Ζήνων το διάβασα πολλές φορές το γραφτό σου αυτό. Σε ευχαριστώ για το ότι μια ακόμα φορά μας παρουσιάζεις τις σκέψεις σου. Εντυπώθηκαν στο μυαλό μου τα λόγια σου: «Θέατρο είμαστε. Του κόσμου κωμωδία, Κι ας κρύβουμε βαθιά μια τραγωδία Που η ψυχή μας κάθε μέρα τη βιώνει» τα οποία για πολλή ώρα με απασχόλησαν.
Μπορώ να σου πω ότι σε «καταλαβαίνω!».
Είναι οδυνηρή η τραγωδία του συγχρόνου ανθρώπου. Δίπλα στην οδύνη του δράματος όμως υπάρχει και η αισιοδοξία του αποτελέσματος. Τίποτα δεν είναι χαμένο στον βίο αυτό. Το δράμα μπορεί να μετεξελιχθεί σε ευφροσύνη ανάλογα με τον χειρισμό του συμπρωταγωνιστή. Θα αντέξει η ψυχή μας!! Ας υπάρχει η καλή ελπίδα διότι «σα χάσει η ψυχή σου το σκοπό της χάνει μαζί την κάθε της πνοή.»
Αγαπητέ Αριμαθαίε
σε ευχαριστώ πολύ.
Με στηρίζουν τα σχόλιά σου. Βέβαια υπάρχουν δράματα που δεν είναι του "σύγχρονου ανθρώπου", αλλά του ανθρώπου από καταβολής κόσμου. Η ελπίδα βέβαια υπάρχει αλλά και ο πόνος και το "γιατί" παίρνουν από καιρού εις καιρόν τη ρεβάνς τους. Τότε τα πράγματα είναι ζόρικα. Τέλος πάντων. Ας ελπίσουμε "εκεί" να υπάρξουν απαντήσεις. Γιατί ακόμα και η λήθη των εδώ ερωτημάτων μέσα σε μια αιώνια μακαριότητα δεν είναι λύση. Σε ευχαριστώ ακόμα διότι με ενθαρρύνεις με παραπομπές από προηγούμενα στιχουργήματά μου. Δείχνει αγάπη προσωπική. Να χεις κάθε ευλογία.
Ζήνων
Πάντα ποιήματα με βάθος και ωριμότητα. Βέβαια αν και περί θεάτρου σε αυτό το ποίημα θα σου προτείνω να ρίξεις την μάσκα ώστε να μάθω ποιος είσαι. Γιατί γράφεις με ψευδώνυμο;
Αν και δεν με ενδιαφέρουν τα ποιήματα το δικό σου μου άρεσε. Είχε κάτι να πει και κάτι να δώσει. Ξύπνησε κάποια εσωτερική μικροεπανάσταση μέσα μου.
Βλέπω πως έχεις κάποια αγάπη προς τον Αριμαθαίο Ζήνων.
Από την μεριά μου χάρηκα που επέστρεψες ξανά εδώ στο Αναστάσιος με το υπέροχο αυτό δημιούργημά σου.
Καλή συνέχεια
Ζήνων μας καταπλήσσεις με την ευρηματικότητα στην σκέψη σου. εξαιρετικό και αυτό το ποίημά σου.
Πολλή θλίψη αδελφέ για την ψυχή "που δεν έχει χασει το σκοπό της".Για κάποιον που έτυχε τιμητικής επιλογής.Η τέχνη σου με ενθουσιάζει η απελπισία σου με προβληματίζει. Η μοναξιά είναι πάντα μια προσωπική επιλογή όχι πάντα ενσυνείδητη...
Δεν διαπίστωσα καμιά θλίψη ούτε κάποια μοναξιά. Μόνο έναν έντονο εσωτερικό προβληματισμό που τολμά να τον εξωτερικεύσει. Πολύ εξαιρετικό.
Δεν νομίζω ότι δικαστικέ να είναι μόνη. Η εποχή του Διογένη πέρασε. Ας ρίξει ο καθένας μια ματιά πλησίον του και κάτι θα δει.
Ζήνων μπράβο άλλη μία φορά... Αυτή τη φορά όμως και γιατί έχεις ομοιοκαταληξία
.... όλα ωραία αλλά και αυτό χρειάζεται... Και το ένδυμα παίζει το ρόλο του... αρκεί να μην είναι άδειο... και αυτό το ένδυμα δεν είναι.. κάθε άλλο μάλλον.
Δημοσίευση σχολίου