Πέμπτη 4 Φεβρουαρίου 2010

Ψυχοσάββατο


Το Σάββατο πριν από την Κυριακή της Απόκρεω, λέγεται - «Σάββατο των Ψυχών» ή Ψυχοσάββατο. Είναι το πρώτο ο τα δύο Ψυχοσάββατα του έτους (το δεύτερο επιτελείται το Σάββατο πριν από την Κυριακή της Πεντηκοστής).
Ο λόγος που το καθιέρωσε η Εκκλησία μας, παρ' ότι κάθε Σάββατο είναι αφιερωμένο στους κεκοιμημένους, είναι ο εξής: Επειδή πολλοί κατά καιρούς απέθαναν μικροί ή στην ξενιτιά ή στη θάλασσα ή στα όρη και τους κρημνούς ή και μερικοί, λόγω πτώχειας, δεν αξιώθηκαν των διατεταγμένων μνημοσυνών, «οι θείοι Πατέρες φιλανθρώπως κινούμενοι θέσπισαν το μνημόσυνο αυτό υπέρ πάντων των άπ' αιώνος εύσεβώς τελευτησάντων Χριστιανών».
Επειδή την Κυριακή της Απόκρεω ποιούμε ανάμνηση της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού και οι κεκοιμημένοι μας ακόμη δεν κρίθηκαν, τους μνημονεύουμε σήμερα και, επικαλούμενοι το άπειρο έλεος Του, παρακαλούμε τον Θεό με το μνημόσυνο πού κάνουμε, να τους αναπαύσει. Συγχρόνως δε, ενθυμούμενοι και εμείς το θάνατο και «διεγειρόμεθα προς μετάνοιαν...».

5 σχόλια:

πηνελοπη είπε...

Eυχαριστουμε για την διφωτηση...θα θελαμε και αλλες τετοιες διαφωτισεις σε ορισμενες αποριες μας οσον αφορα το τρισαγιο τι σημαινει,γιατι ειναι συντομο και τι διαφορα εχει απο το μνημοσυνο!!!

Ανώνυμος είπε...

"...Το θάνατο τον γνώρισα νωρίς, όταν χάσαμε τη γιαγιά μου πολύ νέα. Ευτυχώς για μένα, κάποιος φρόντισε τότε να μου δώσει την ιδέα του θανάτου σαν κάτι φυσικό, αναμενόμενο, και ίσως καλό για αυτόν που χάνουμε. Μεγαλώνοντας, οι θρησκευτικές μου αναζητήσεις με έκαναν να δεχτώ ακόμα περισσότερο την ιδέα του θανάτου -και να καταλάβω για ποιόν κλαίμε τελικά.. Γιατί δεν κλαίμε ποτέ για αυτόν που χάθηκε. Κατά βάθος, και εντελώς εγωιστικά, κλαίμε για μας που τον χάσαμε. Για τον εαυτό μας κλαίμε. Γιατί τελικά αυτός που έφυγε μπορεί να πήγε και κάπου καλύτερα. Εμείς όμως θα μείνουμε εδώ και θα συνεχίσουμε να ζούμε χωρίς εκείνον. Και τελικά όσο πιο πολύτιμος μας ήταν τόσο περισσότερο κλαίμε.. για τον εαυτό μας πάντα..."
Εχει δίκιο?
νγς

πηνελοπη είπε...

θα ελεγα οτι κλαιμε και δια εμας αλλα και δια εκεινον φιλη νγς---χασαμε εναν ανθρωπο δεν ειναι αστειο πραγμα αυτο.Απ την αλλη βλεπουμε τον θανατο διπλα μας,βλεπουμε οτι ο θανατος δεν ξεχωριζει ηλικιες...παει το μυαλο μας ακομη πιο κατω θανατος! ο φοβος του αγνωστου...και πιο κατω που θα παω και γω καποτε,τι θα συναντησω,ποιους θα δω,τι θα γινω...και εγω δεν ειμαι και ο καλυτερος ανθρωπος του κοσμου...δεν ειμαι Αγιος μακαρι να ημουν!ετσι σκεπτομουν και εγω καποτε....διοτι ο θανατος ειναι φρενο---τον βλεπεις να συνβαινει καθημερινα....αν δεν υπηρχε ο θανατος η ανθρωποτητα τωρα θα ηταν χειροτερη διοτι ολοι θα λεγαμε''Ας φαμε και ας γλεντησουμε και ας κανουμε ο,τι κρεπαλη θελουμε κανεις δεν θα μας ελεγξει...κανεις δεν θα πει γιατι παιδι μου το εκανες αυτο αυτο που εκανες με πληγωσε...εγω σε αγαπησα...εγω σε εφερα σε αυτη τη γη για να γινεις σαν εμενα...εγω σου εδωσα ο,τι εχεις χαρισματα...και στο τελος σου εδωσα και το αιμα μου που οταν κοινωνας ειναι το δικο μου αιμα...και εσυ με πληγωσες με τα λαθη σου...''αυτα σκεπτομουν και εγω καποτε φιλη μου αλλα καταλαβα στην πορεια της ζωης οτι αν δεν προσπαθησεις να αλλαξεις ζωη,τροπο σκεψης,συνηθειες και να πεις''αλλαζω θεε μου γιατι θελω να σε καταλαβω τι θελεις απο μενα...ποιος εισαι ουσιαστικα;ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΕ ΑΓΑΠΗΣΩ !κανε με να σε αγαπησω πραγματικα...πως ολοι αυτοι οι Αγιοι που υπηρξαν αγιασαν...αραγε σε αγαπησαν ...καταλαβες φιλη μου....χρειαζομαστε μια αλλη αγαπη στη ζωη μας μια βαθια ουσιαστικη αγαπη οχι μια αγαπη οπως ειναι το ταιρι σου---μια αγαπη τοσο ουσιαστικη που οταν φυγουν ολοι απο τη ζωη ακομη και οι γονεις και ο συντροφος μας αυτη η αγαπη του κυριου μας να μας στηριζει να μας εμψυχωνει να μας δινει δυναμη και να λεμε --εσυ κ υ ρ ι ε να εισαι πανω απο ολα στη ζωη μου--και αυτη η αγαπη ειναι η αιωνια αγαπη ενω η αλλη φιλη μου εχει ημερομηνια ληξεως+++ευχομαι να σε καλυψα με εκτιμηση και αγαπη πηνελοπη

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητή Πηνελόπη μην τρομάξεις!!! Ανδρας είμαι.
Σε ευχαριστώ. Με κάλυψες.
Ακόμα μια φορά υσποστηρίζω ότι η παρουσία σου διά των παρεμβάσεών σου είναι σημαντική.
Ευχαριστώ.
Στανίτσας Γ. Νικόλαος

πηνελοπη είπε...

Aγαπητε αδελφε εν χριστω τους Αγιους να ευχαριστεις που τον αγαπησαν πολυ γιατι καταλαβαν...καταλαβαν!!!διοτι αν δεν βλεπαμε και εμεις τους Αγιους,τους μοναχους,πως θα περναμε και εμεις παραδειγμα προς μιμησιν;η παρουσια μου εδω δεν ξερω αν ειναι σημαντικη εγω δεν θελω εναν θεο για μενα ...θελω εναν κυριο που να τον μοιραζομαι με τους ανθρωπους οπως και το να μοιραζομαι εμπειριες θειες αλλων.