Άνοιξη Μυρωδιές κι αρώματα,
χρώματα και ήλιος,
σε φόντο μαύρο που αργοσβήνει.
Βαρύς και φέτος ο Χειμώνας ήταν,
μα η ελπίδα ν’ ανθίζει ακόμα επιμένει.
Τ’ άνθη και οι μυρωδιές
δεν πτοούντε από κρίσεις,
δάκρυα και πάθη.
Χθες, στον κήπο που καθόμουν,
ήλιο και υποσχέσεις αγοράζοντας,
ήρθε ένα χελιδόνι και με χαιρέτησε.
Πρέπει να ‘ταν το ίδιο εκείνο χελιδόνι,
που το Φθινόπωρο ένα μαντήλι δάνεισα
τα δάκρυα του αποχωρισμού να πλύνει.
Τώρα, ήταν η σειρά του,
το ίδιο εκείνο μαντήλι
σε μένα πίσω να δανείσει,
τα δικά μου μάτια να σφουγγίσει.
Μάτια υγρά, όνειρα κρυφά,
πόθοι ανερμήνευτα εαρινοί,
απ’ τα βάθη του είναι αναδύονται.
Δεν ξέρω αν φταίει η ανάπλαση της φύσης
ή η χαρά απ’ την Ανάσταση του Πλάστη.
Ίσως να’ ναι, που και φέτος τα δύσκολα περάσαν.
Ίσως να ‘ναι, που η ελπίδα (τουλάχιστον)
δεν πέθανε ακόμα.
Στάχυς
6 σχόλια:
Όντως Στάχυ, η «ανάπλαση της φύσης», και
«η χαρά απ’ την Ανάσταση του Πλάστη», μας δίνουν την ελπίδα για μια άνοιξη στην ζωή μας που θα μας ανανέωση. Οι σκέψεις σου, μου έδωσαν δύναμη.
Με το που το διάβασα μου μύρισε άνοιξη. Δεν είδα ακόμα χελιδόνια θα προσέξω για να δω τι μήνυμα σε μένα θα φέρουν. Όπως και τα προηγούμενα εξαιρετικό το ποίημα σας.
Και κάτι ακόμα αν οι πανέμορφες τουλίπες είναι από τον κήπο σας τότε περιμένουμε πρόσκληση για καφέ και κουβέντα.
Πολύ καλό.
Υπεροχο!Η βεβαιότητα πως τα δύσκολα πάντα περνάνε μου έδωσε πολύ κουράγιο.....Σταχυ, διαφορετικός απο κάθε άλλη φορά, αλλά εξίσου υπέροχος!
Καλημέρα. Ωραίο το γράψιμό σου. Μου άρεσαν οι σκηνές που παρουσίασες και οι συνειρμοί της σκέψης σου.
Δημοσίευση σχολίου