Πέμπτη 21 Ιουλίου 2011

Ἡ πρόκληση τῶν σύγχρονων νεοτεριστῶν κληρικῶν - π. Διονύσιος Τάτσης

Ἔνας παραδοσιακος παπὰς τοῦ χωριοῦ, χωρὶς αὐτοκίνητα, πτυχία, καὶ master, καθισμένος στὸ ταπεινό, ὅπως τοῦ Χριστοῦ, γαϊδουράκι του, πηγαίνοντας στὸ ἑπόμενο χωριὸ γιὰ νὰ λειτουργήσει. Σήμερα, εἶναι εἶδος πρὸς ἐξαφάνιση...
 ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΑ συναντοῦσες στά χωριά τῆς πατρίδας μας παραδοσιακούς ἱερεῖς, οἱ ὁποῖοι δέν εἶχαν πολλές γνώσεις, ἦταν ὅμως στά ἱερατικά τους καθήκοντα ἀκριβεῖς καί δέν δέχονταν κανέναν ἐκσυγχρονισμό στό τυπικό καί τή λατρεία. Αὐτά πού εἶχαν μάθει δέν τάἄλλαζαν.Ὅ,τι ἔλεγε ἡ τυπική διάταξη, αὐτό γινόταν.Ὅ,τι ἦταν σημειωμένο στήν φυλλάδα, αὐτό καί μόνο αὐτό ἔλεγαν. Καί τούς χαιρόσουν αὐτούς τούς ἱερεῖς, γιατί εἶχαν τό σεβασμό πρός τήν Ἐκκλησία. Δέν ἀποτολμοῦσαν ἀλλαγές καί δέν ἀνέχονταν νεώτερους ἐν Χριστῷἀδελφούς, πού ἐπιπόλαια ἔκαναν περικοπές στίς ἀκολουθίες καί τήν Θεία Λειτουργία. Σήμερα τά πράγματα ἔχουν ἀλλάξει. Οἱ περισσότεροι ἱερεῖς δέν... εἶναι παραδοσιακοί καί προπαντός δέν σέβονται τά καθιερωμένα ἀπό αἰῶνες. Κινοῦνται μέσα στόν ἱερό ναό χωρίς τήν αἴσθηση τῆςἱερότητας τοῦ χώρου. Ἔγνοια τους μοναδική νά ἐντυπωσιάσουν τούς ἐκκλησιαζόμενους μέ τά φανταχτερά τους ἄμφια, τίς ὑποκριτικές του...κινήσεις καί τά ρητορικά, ἀλλά κενά περιεχομένου, λόγια τους. Πολλοί προχωροῦν καί πιό πέρα. Κόβουν καί ράβουν τίς ἀκολουθίες κατά τό δοκοῦν καί μέ βάση τό χρόνο πού διαθέτουν γι᾽ αὐτές.
Ὑπάρχουν καί οἱ τολμηροί, πού παρεμβαίνουν καί στό ἱερό κείμενο τῆς Θείας Λειτουργίας. Προσθέτουν δικές τους φράσεις καί πρόχειρα διατυπώνουν νέα αἰτήματα γιά νά κολακεύσουν διάφορους ἀνθρώπους, πού παρίστανται καί συνήθως εἶναι ἀξιωματοῦχοι τῆς Πολιτείας. Εἰσάγουν καί τή νεοελληνική γλώσσα γιά νά γίνει κατανοητή ἡ θεία Λειτουργία, βεβηλώνοντας ἔτσι τό ἱερό ἐκκλησιαστικό κείμενο.
Καί συμβαίνει αὐτό αὐθαίρετα, χωρίς τή σύμφωνη γνώμη τῆς ἐπίσημης Ἐκκλησίας.
Στηρίζονται στήν ἀνεκτικότητα ἤ καί προτροπή τοῦ Μητροπολίτη τους. Βέβαια, τά ἀποτελέσματα δέν εἶναι ποτέ τά ἀναμενόμενα. Οἱ συνειδητοί χριστιανοί, πού βρίσκονται ἐντός τοῦ ἱεροῦ ναοῦ ἀπ᾽ τήν πρώτη καμπάνα τοῦ ὄρθρου ἐνοχλοῦνται, ἄν δέν ἀγανακτοῦν κιόλας.
Ἀλλά οἱ ὑπεύθυνοι ἱερεῖς δέν ἀσχολοῦνται μ᾽ αὐτούς. Δέν θέλουν κἄν νά τούς ἀκούσουν. Ἔτσι μεγαλώνει ἡ ἀπόσταση ἀνάμεσα στούς σύγχρονους ἱερεῖς καί τό λαό, μέ ἄμεσο ἀποτέλεσμα τήν ἀκαρπία τῆς ὅποιας ἄλλης ποιμαντικῆς δραστηριότητάς τους.

Οἱ παραδοσιακοί ἱερεῖς, παρόλο πού ἔχουν μειωθεῖ σημαντικά, εἶναι τά πρόσωπα πού μποροῦν νά βελτιώσουν τά τῆς Ἐκκλησίας καί νά παρηγορήσουν τό χειμαζόμενο, ἀπό πολλές αἰτίες, λαό μας.
Οἱ ἐκδηλώσεις σεβασμοῦ τῶν πιστῶν σ᾽ αὐτούς τούς ἱερεῖς εἶναι ἡ ἐπιβεβαίωση τῆς ὀρθότητας τοῦ ἰσχυρισμοῦ μου.
Πρωτοπρεσβύτερος Διονύσιος Τάτσης  

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αναστάσιε έχεις βαλθεί να μας τρελάνεις εντελώς!!!
Μια ξυδάτη και μια λαδάτη μας έχεις.
Γι' αυτό σε χαίρομαι και είμαι φανατικός αναγνώστης σου.
Συνέχισε να μας "τρελαίνεις"...
Μας...αρέσει...!!!

Ανώνυμος είπε...

Αντί άλλου σχολίου παραθέτω μία παράγραφο από το βιβλίο «ασκητική λαϊκών» του Πρωτοπρεσβυτέρου Βασιλείου Ακριβοπούλου.
Ένας Επίσκοπος κάποτε, περιοδεύοντας τα χωριά της επαρχίας του, έφτασε σ' ένα πολύ μακρινό χωριουδάκι. Ζήτησε να ιδεί τον 'Ιερέα. Ύστερα από αρκετή ώρα παρουσιάστηκε μπροστά του ένας απλοϊκός χωρικός, που μόλις είχε γυρίσει από το χωράφι και φορούσε τα ρούχα της δουλειάς. Ήταν ό Ιερεύς του χωριού. Ό 'Επίσκοπος δεν έμεινε ικανοποιημένος. Ήθελε πιο ευπαρουσίαστο το Λειτουργό του Υψίστου. Ή άλλη μέρα ήταν Κυριακή. Ό Ιερεύς ετοιμάστηκε να λειτουργήσει κι ό 'Επίσκοπος δεν τον άφηνε από τα μάτια του. Ήθελε να τα παρακολουθήσει όλα. θα έβρισκε ίσως πολλά σφάλματα στον αγροίκο εκείνο χωρικό. Παράδοξο όμως! Από τη στιγμή, που άρχισε ή Θεία Λειτουργία, ό Ιερεύς κυκλώθηκε από ένα ουράνιο φως που τον θέρμαινε και τον λάμπρυνε χωρίς να τον καίει. Κι αυτό κράτησε ως το τέλος της Λειτουργίας. Αφού μοίρασε ό Ιερεύς το αντίδωρον στους χωρικούς, τον φώναξε στο Άγιο Βήμα ό 'Επίσκοπος και, πέφτοντας στα γόνατα, του ζήτησε να τον ευλογήσει. Ό απλοϊκός Ιερεύς σάστισε.
- Πώς είναι δυνατόν ό ανώτερος να ευλογηθεί από τον κατώτερο του; Εσύ ευλόγησέ με άγιε Δέσποτα.
- Αδύνατον να ευλογήσω εκείνον που στέκεται μέσα σε θεϊκή φλόγα και προσφέρει την αναίμακτη Θυσία. "Το έλαττον υπό του κρείττονος ευλογείται".
-Υπάρχει τάχα, άγιε Δέσποτα, 'Επίσκοπος ή Πρεσβύτερος και Διάκονος ακόμη, πού να πλησιάζει το άγιο Θυσιαστήριο και να μη περικυκλώνεται από ουράνιο φως; είπε με απορία ό απλοϊκός Ιερεύς. Τί να απαντήσει ό 'Επίσκοπος σ' εκείνον που έβλεπε το υπερφυσικό σαν το φυσικότερο πράγμα του κόσμου; Θαύμασε την καθαρότητα της καρδίας του κι έφυγε από το μικρό χωριό ωφελημένος.
Πασχάλης