Ὁ Πρωτόκλητος Ἀνδρέας ἠδύνατο νά μετριάσῃ τάς ἀπαιτήσεις τοῦ κηρύγματός του, νά ὑποχωρήσῃ καί νά ἀποφύγῃ τόν φρικτόν θάνατον, διά τοῦ ὁποίου ἠπείλει αὐτόν ὁ Ἡγεμών τῶν Πατρῶν. Προετίμησεν ὅμως τήν αἰώνιον δόξαν τοῦ Κυρίου ἀντί ἑνός ἐφημέρου συμβιβασμοῦ, “μείζονα πλοῦτον ἡγησάμενος ... τόν ὀνειδισμόν τοῦ Χριστοῦ” (Ἑβρ. 11, 26). Αὐτός σήμερον καλεῖ ἅπαντας τούς χριστιανούς, ἰδιαιτέρως δέ τούς ἐκκλησιαστικούς ταγούς καί ποιμένας, νά προτιμήσωμεν “συγκακουχεῖσθαι τῷ λαῷ τοῦ Θεοῦ ἤ πρόσκαιρον ἔχειν ἁμαρτίας ἀπόλαυσιν” (Ἑβρ. 11, 25).
Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος
10 σχόλια:
Ευτυχώς που και ο προκαθήμενος της Εκκλησίας της Κωνσταντίνου Πόλεως ακολουθεί πιστά τα αχνάρια και την βιωτή του Πρωτοκλήτου των Αποστόλων και ιδρυτού της Εκκλησίας που ποιμαίνει Ανδρέου
Σε πάω!!!!!
Απορώ! Που τα βρίσκεις αυτά τα διαμάντια.
Πράγματι καί ουσία.
Ακολουθεί πιστά τα χνάρια!Με συμπροσευχές,Ασσίζες και Γροιλανδίες,κοράνια,coca-cola,Ρουβάδες,Καλομοίρες κ.ο.κ!
Ο Βαρθολομαίος είναι σπουδαία προσωπικότητα. Ως τώρα όλες οι κινήσεις του είναι ποτισμένες με τα νάματα της πίστεως. Ποτέ δεν πρόδωσε την Εκκλησία. Με τις πρωτοβουλίες του την ωφέλησε. Η Πατριαρχεία του είναι γεμάτη από επιτυχίες. Όταν θα φύγει από τον κόσμο τούτο τότε κάποιοι σημερινοί κατήγοροί του θα το θυμούνται και θα τον επαινούν. Καιρός να σταματήσουν τα φτυάρια και να πάρουν στα χέρια αξίνες δημιουργίας.
Δηλαδή οι συμπροσευχές και η έμμεση αναγνώριση αποστολικής διαδοχής στον πάπα της Ρώμης όταν τον προσφωνεί αγιότατο επίσκοπο Ρώμης φανερώνει κινήσεις ποτισμένες με τα νάματα της πίστεως;Οι γελοιότητες με το Ρουβά,το Σαρμπέλ και την Καλομοίρα κι όλο το κακό συναπάντημα της Γιουροβίζιον είναι εκδηλώσεις ποτισμένες με τα νάματα της πίστεως;Η πολεμική του κατά των ιερών κανόνων των αναφερόμενων στην απαγόρευση των συμπροσευχών είναι ποτισμένη με τα νάματα της πίστεως;Ο άνευ δίκης και απολογίας αφορισμός του Νίκου Σωτηρόπουλου συνιστά ενέργεια ποτισμένη με τα νάματα της πίστεως;Η ουσιαστική αποπομπή του Σπυρίδωνα Παπαγεωργίου απ την αρχιεπισκοπή Αμερικής καθώς και του Μεθοδίου Φούγια απ την αρχιεπισκοπή Θυατείρων και Μεγάλης Βρεττανίας ήταν ποτισμένη στα νάματα της πίστεως;Η συναυλία της Φωτεινής Δάρρα σε ιερό ναό της βασιλεύουσας και η έκδηλη κοσμικότητα του Φαναρίου είναι δηλωτική πίστεως;Η υπονόμευση της αυτοκεφαλίας της Ελλαδικής Εκκλησίας με το να υπεισέρχεται το πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως στα εσωτερικά μας φανερώνει πίστη;
Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος με την μειλίχια μορφή του και τη χαρισματική παρουσία του αγγίζει τις ψυχές των ανθρώπων. Ο λαός, πλούσιοι και πτωχοί, πιστοί και άπιστοι, άνδρες και γυναίκες, μικροί και μεγάλοι επιθυμούν να αγγίξουν το ράσο του. Τρέχουν πίσω του πιστά και με αφοσίωση, τον αγαπούν, τον επικαλούνται, με πόθο και τιμή τον πλησιάζουν, τον τιμούν «ως επέχον θέσιν Κυρίου». Αυτοί οι άνθρωποι οι πορσκαρτερούντες, οι ανακαινισμένοι και ευλογημένοι ίστανται επί των επάλξεων των τειχών της Γης, ως φύλακες εν νυκτί, και κραυγάζουν στη θέα του Πατριάρχου «ιδού ο Νυμφίος έρχεται, εξέλθετε εις απάντησιν αυτού».
Ουδέποτε θα σταματήσει η αγάπη του λαού προς τον Πατριάρχη του. Ουδέποτε θα σταματήσει η συρροή ανθρώπων εκεί όπου πηγαίνει ο Πατριάρχης, παρά μόνο αν ο λαός τελικά εξέλθει προς προϋπάντησιν του Κυρίου κατά τη Δευτέρα Παρουσία. Η οικουμένη γέμισε με τα βήματά του, φυτεύτηκαν δέντρα, κατονομάστηκαν πλατείες και κεντρικές οδοί, έγιναν προτομές, αναρτήθηκαν πλάκες. Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος είναι παντού.
Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος από την πρώτη στιγμή της Πατριαρχείας του οραματίζεται μια Ορθοδοξία ενωμένη «εν ενί στόματι και μια καρδιά». Πιστεύει ότι πρέπει να υπάρχει εν Αγίω Πνεύματι εναρμονισμός στα διάφορα εκκλησιαστικά ρεύματα, στις ποικίλες ιδεολογίες, στα έντονα προβλήματα που απασχολούν τον σύγχρονο άνθρωπο, στις διοικητικές και κανονικές διαφορές. Θεωρεί αναγκαία για την πρόοδο της Εκκλησίας την αλληλοκατανόηση και πιστεύει ακράδαντα ότι πρέπει να σφυρηλατηθεί μια κοινή εικόνα προς τον κόσμο για όλη την Ορθοδοξία. Δίδει έμφαση στις Πανορθόδοξες επιτροπές και συνδιασκέψεις, αλλά επιμένει ότι η κοινή γνώμη και η κοινή παρουσία της Ορθοδόξου Εκκλησίας στον κόσμο ξεκινά από το Κοινό Ποτήριο.
Οι Πανορθόδοξες Συνάξεις των Ορθοδόξων Προκαθημένων αποτελούν ορατή έκφραση της ενότητας των επί μέρους Ορθοδόξων Εκκλησιών. Διότι μόνο εκεί που υπάρχει ενότητα επιτυγχάνεται η βίωση της καθολικής συνειδήσεως της Εκκλησίας και εκεί μόνον εκκολάπτεται εκκλησιαστική ζωή, με παλμό και με άσβεστη τη φλόγα της αγιότητάς της.
Σημαντική είναι η συμβολή του Πατριάρχου Βαρθολομαίου στο Οικολογικό πρόβλημα. Δίδει ιδιαίτερη σημασία στην αρχή της Ινδίκτου, ως ημέρας αφιερωμένης στην προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και εξαπολύει κάθε χρόνο την ημέρα αυτή μήνυμα με το οποίο καλεί τον κόσμο να προσευχηθεί για την προστασία της κτίσεως.
Οργανώνει τα θερινά Οικολογικά Συνέδρια στη Χάλκη, συνέστησε Διορθόδοξη Επιτροπή για τη μελέτη του Οικολογικού προβλήματος. Η όλη δραστηριότητα του Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου για το Οικολογικό πρόβλημα τον καθιστά παγκοσμίως γνωστό με την προσωνυμία «ο Πράσινος Πατριάρχης».
Συνέχεια....
χαρισματική παρουσία του Πατριάρχου Βαρθολομαίου ανακαινίζει την Εκκλησία του Χριστού. Νέοι κληρικοί επανδρώνουν το Πατριαρχείο, με σπουδές με πνευματικότητα, με αγάπη και αφοσίωση στην Εκκλησία και στο Πατριαρχείο. Σε όλες τις επαρχίες, σε όλα τα κράτη, σε όλη την επικράτεια του Πατριαρχείου παρουσιάζονται νέοι βλαστοί που θρέφονται, μεγαλώνουν, ανδρώνονται, και κραταιούνται από την αγάπη του Πατριάρχου Βαρθολομαίου.
Δεν μπορεί να μη σημειώσει κανείς την πατρότητα που πλούσια διακρίνεται στον Πατριάρχη Βαρθολομαίο. Είναι χάρισμα η πατρότητα. Σήμερα ο κόσμος είναι γεμάτος πατέρες αλλά δίχως πατρότητα. Γεροντάδες που έχουν μόνο δικαιώματα, εξουσιάζουν, είναι δυνάστες ή είναι απλώς αδιάφοροι. Μάλιστα υπάρχει μια έντονη φιλολογία στις ημέρες μας για το φαινόμενο του Γεροντισμού. Οι περισσότεροι το εξηγούν ως επιθυμία κάποιου να μαζεύει πληθώρα πνευματικών τέκνων γύρω του, αποβλέποντας ουσιαστικά στη θεραπεία μιας παράλογης απαιτήσεως και ενός εσωτερικού εγωισμού. Η χειρότερη μορφή γεροντισμού όμως δεν είναι αυτή. Είναι όταν ο Γέροντας επαναπαύεται δίχως να θέλει να αναλάβει τις πνευματικές του υποχρεώσεις, αποποιούμενος των ευθυνών του που είναι να στηρίξει παντοιοτρόπως το δικό του πνευματικό παιδί. Τότε κάποιος θεωρεί ότι έχει Γέροντα, αλλά στην ουσία ο Γέροντας δεν θεωρεί ότι έχει τέκνα. Είναι η άλλη όψη του νομίσματος.
Στον Πατριάρχη Βαρθολομαίο συναντά κανείς ξεχείλισμα αγάπης και πατρότητας. Οραματίζεται για του νέους, δημιουργεί χρηστές ελπίδες, δημιουργεί μέλλον για να το παραδώσει στα πνευματικά του παιδιά, δε διστάζει να στηρίζει του νέους κληρικούς και να αναφέρετε στην πρόοδό τους, χαίρεται όταν επαινεί. Δεν επαινεί τον εαυτό του, αλλά τους συνεργάτες του. Του αρέσει να τους παρουσιάζει έναν-έναν ονομαστικά και να υπογραμμίζει τα χαρίσματα του καθενός. Ο μεγαλύτερος θησαυρός του είναι τα πνευματικά του παιδιά. Τα στηρίζει, τα συμβουλεύει, τα νουθετεί. Δεν διεκδικεί πνευματικά δικαιώματα, δεν τα εξουσιάζει αλλά καλλιεργεί αρμονική συνεργασία μεταξύ των, με απώτερο σκοπό την προώθηση της προσωπικότητας και κυρίως την βίωση της εν Χριστώ ελευθερίας.
Ο όρος ηγέτης ενεδύθη νέα σημασία όταν ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος ανέλαβε την πρώτο θρόνο της Ορθοδοξίας. Ο ηγέτης δεν είναι αυτός που μόνο χτίζει, ανακαινίζει, οικοδομεί, διοικεί ή που προσπαθεί να επιδείξει ένα κοινωνικό έργο για να αποσπάσει τα χειροκροτήματα των πολλών. Ο ηγέτης είναι αυτός που μπορεί με την παρουσία του να μιλήσει στον κάθε άνθρωπο χωριστά. Είναι αυτός που μπορεί να κερδίσει καρδιές. Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος σκηνώνει στις καρδιές όλων όσων τον γνωρίσουν, ακόμα και των απίστων.
Εξερχόμενος ο Πατριάρχης από το Φανάρι αντανακλά φως εις τον κόσμον. Εισερχόμενος πάλι κάποιος στο Πατριαρχείο γίνεται δέκτης μιας άλλης εμπειρίας, πρωτόγνωρης. Μπαίνοντας στο Πατριαρχικό γραφείο αντικρίζεις ένα χαμόγελο και μια πηγαία αγάπη, που σου δημιουργούν την πεποίθηση ότι αυτό το χαμόγελο και αυτή η αγάπη αποτελούν ανοικτό παράθυρο και ανταύγεια καρδιάς. Μιας καρδιάς πλατιάς όπως το ουράνιο στερέωμα. Σε χαιρετά και σε κοιτά στα μάτια.
Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος ζη ως ορών, διορών και προορών τα μη ορώμενα. Έχει καρδία προφήτου. Η ζωή του είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένη με το προφητικό χάρισμα. Εξερχόμενος μέσα στο σύγχρονο ειδωλοθυτο και ειδωλομανή κόσμο ακούεται η στεντορεία κραυγή της ψυχής του, προφητική.[11] Η παρουσία του αποτελεί μαρτυρία Θεού. Οι ευχές του ζωογονούν τις προς τον θάνατο ψυχές των πιστών, η πορεία του θεωρείται πορεία Θεού, οι μαρτυρίες του συνιστούν μελλόντων επαγγελία, ιδού ώδε ο Χριστός. Αυτός είναι ο ηγέτης.
ΟΣυνέχεια...
Πατριάρχης Βαρθολομαίος μπορούμε να πούμε είναι η πιο μεγάλη πνευματική φυσιογνωμία της σύγχρονης κοινωνίας. Αφενός διότι εν τω προσώπω του εμψυχώνεται ένας υψηλός πνευματικός θεσμός, ο θεσμός του Πατριάρχου, αφετέρου διότι ως πρόσωπο διαθέτει μια δυναμικότητα ζωής, χάριτος, πλούτου θεϊκού, ενεργού προσευχής. Υπηρετεί την Οικουμένη, προσφέρει αισιοδοξία, κηρύττει την ολοκληρωτική ανάσταση «υπέρ της κόσμου ζωής και σωτηρίας».
Ειρηνεύει τον λαό και οι ευλογίες του «ως νεφέλαι πέτανται» στον ατέρμονα ορίζοντα. Ο λιβανωτός της καρδίας του, η οσμή του θυμιάματος που προσφέρει, η ενατένηση του αοράτου και ζώντος Θεού, οι εκχύσεις των δακρύων, οι γραφικοί αλαλαγμοί των δοξολογικών του αινέσεων θησαυρίζονται στην αιωνιότητα.
Ώστε ο πράσινος πατριάρχης είναι η πιο μεγάλη πνευματική φυσιογνωμία της σύγχρονης κοινωνίας!Με τι λογής κριτήρια;Με κοσμικά ή πνευματικά;Πάντως μεγάλο μέρος του Ορθοδόξου πληρώματος κάθε άλλο παρά συμμερίζεται αυτήν την προσέγγιση.Αλλά και πολλοί κληρικοί και μοναχοί όπως διαφαίνεται απ το πλήρως κατωχυρωμένο εκκλησιολογικά, ελεγκτικό των πατριαρχικών ατοπημάτων κείμενο-απάντηση στην ομιλία του πατριάρχη στη μονή Μεγίστης Λαύρας, απ τη σύναξη ορθοδόξων κληρικών και λαικών.
Δημοσίευση σχολίου