Μικρό ελεγείο για ηττημένους -Ζήνων

Μικρό ελεγείο για ηττημένους

Εσείς που τελικά σκύψατε το κεφάλι
που δεν αντέξατε άλλο τον πόλεμο μέσα και έξω σας
Που φάγατε με το κουτάλι την ανησυχία
αν είναι εγωισμός ή χάρη αυτό που νιώθατε
αν ήταν αρκετή η αντοχή που επιδείξατε
αν θα συνεχίσει να ξερνάει σύννεφα ή αντικρινή βουνοκορφή

Εσείς που ήσυχα κι ενοχικά
ή ίσως σε μια έκρηξη θυμού, μανίας κι απόγνωσης
είπατε φτάνει
ξέρω

πως τώρα νιώθετε λεηλατεμένοι απέξω κι από μέσα
έτοιμοι να ενδώσετε ξανά στον παραμικρό νυγμό
μιας νέας ελπίδας
ξέρω πως δεηθήκατε να είχε ανάψει νωρίτερα το φανάρι πράσινο
ξέρω πως είχατε δώσει εντολή στο δέρμα να αισθανθείτε το χάδι που δεν ερχόταν.

Τώρα
περιμένετε ήσυχοι στη γωνιά σας
σαν τους θανατοποινίτες
που απλώς ψαχουλεύουν το σκοτάδι που κρύβει  το δεσμοφύλακα
γεμάτοι ενοχές για την αδυναμία σας
γεμάτοι πίκρα για το μάταιο αγώνα σας
γεμάτοι θάνατο για την ως τώρα ζωή σας.

Μα πιο πολύ σας τσακίζει το ερώτημα:

Αν περιμέναμε λίγο ακόμη;
αν κάναμε λιγάκι ακόμα υπομονή;
κι εκείνος που ξέρει πόσο αντέχουμε
δεν το είδε το τέλος της;
δεν έστερξε να απλώσει το χέρι του;   

Ζήνων