«Κύριε, ὡς θέλεις καὶ ὡς οἶδας, ἐλέησόν με»

Πολλοὶ ἔνοχοι προσέρχονται στὸ θρόνο τῆς Χάριτος καὶ ὑψώνουν κραυγὴ  ἱκεσίας στὸν πανοικτίρμονα Κύριο λέγοντας: «Κύριε, ὡς θέλεις καὶ ὡς οἶδας, ἐλέησόν με»! Τὸ ἴδιο νὰ κάνουμε κι ἐμεῖς γιὰ ὅ,τι κακὸ ἔχουμε πράξει στὴ ζωή μας. Νὰ ἐπικαλούμαστε τὸ μέγα καὶ πλούσιο ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Ἔχουμε ἐχέγγυο τῆς φιλανθρωπίας Του τὸν Τίμιο Σταυρό. Ἐγγυητὲς τῆς εὐσπλαχνίας Του τὴν πόρνη καὶ τὸν ληστή. Ὅπως ἐκείνους ποὺ προσέπεσαν στὴν εὐσπλαχνία τοῦ Θεοῦ τοὺς ἐλέησε ὁ Κύριος, ἔτσι κι ἐμᾶς θὰ μᾶς ἐλεήσει. Νὰ συναισθανόμαστε τὴν ἁμαρτωλότητά μας, νὰ ἀναγνωρίζουμε τὰ σφάλματά μας, νὰ ὁμολογοῦμε τὴν ἀναξιότητά μας, νὰ ρίχνουμε στὰ πόδια τοῦ Θεοῦ τὴν ἀδυναμία μας καὶ νὰ ψελλίζουμε μὲ τελωνικὴ συντριβὴ τὴν ταπεινὴ προσευχή: «Ὁ Θεός, ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ»! Νὰ ἐπαναλαμβάνουμε τὴν ἐξομολογητικὴ προσευχὴ τοῦ ἀσώτου: «Πάτερ, ἥμαρτον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν σου». Ἀπομακρύνθηκα ἀπὸ τὴν ἀγάπη Σου. Μὴ μὲ ἐγκαταλείψεις. Σπλαχνίσου με στὴ δεινὴ θέση ποὺ βρίσκομαι, καὶ ὅπως Ἐσὺ θέλεις, ὅπως Ἐσὺ γνωρίζεις καλύτερα, ἐλέησέ με. Ἀμήν.  

Περιοδικό "Ο ΣΩΤΗΡ"