Το Ιστορικό βιβλίο του Βύρωνος Δάβου για τους Βαλκανικούς πολέμους
Το Πολεμικό Μεγαλείο 1912-1913
Το έργο του Ηλείου πνευματικού δημιουργού Βύρωνος Δάβου είναι πολυσχιδές και αφορά τόσο την Λογοτεχνία όσο και την Ιστορία .Με πάθος έχει ασχοληθεί με τα γράμματα ήδη από τα νεανικά του χρόνια και το μέγεθος της παραγωγής του είναι εντυπωσιακό : δεκάδες βιβλία με λογοτεχνικό περιεχόμενο (πεζά κείμενα και ποιήματα ) , αλλά και ιστορικά και λαογραφικά.
Δείγμα της ενασχόλησης του με τα θέματα της Ιστορίας είναι το βιβλίο του «Το Πολεμικό Μεγαλείο 1912-1913» που εξεδόθη το 2003 στον Πύργο Ηλείας και φέτος καθίσταται εξαιρετικά επίκαιρο , καθώς συμπληρώνονται 100 έτη από τους Βαλκανικούς Πολέμους 1912-1913 .
Στις 144 σελίδες του βιβλίου αυτού προσφέρει στον αναγνώστη μια συνοπτική και σαφή εικόνα της μεγάλης εκείνης πολεμικής προσπάθειας του Ελληνισμού ,που οδήγησε στον εδαφικό και πληθυσμιακό διπλασιασμό της Ελλάδος . Με γλώσσα κατανοητή και με παρουσίαση πλήθους ιστορικών κειμένων (που προέρχονται από τα επίσημα ντοκουμέντα της αληθινά ηρωικής εκείνης εποχής ,όπως οι επίσημες στρατιωτικές διαταγές και τα τηλεγραφήματα από και προς το Μέτωπο των επιχειρήσεων ) ο Βύρων Δάβος αναβιώνει στις σελίδες του έργου του αυτού το κλίμα μίας ολόκληρης (και αληθινά επικής –αξίζει να το επαναλαμβάνουμε αυτό ) εποχής του Ελληνισμού.
Ο ίδιος τονίζει στο προλογικό του σημείωμα : «Είναι σκόπιμο …να αναφερθεί ότι ο Ελληνικός αγώνας του 1912-1913 ,ήταν ο προαιώνιος πόθος για την απελευθέρωση των αλύτρωτων εδαφών ,συμπλεκόμενος έστω στις εδαφικές ή μη προσαρτήσεις εδαφών και άλλων συμμάχων. Γιατί ,η Ελληνική φυλή στα κατεχόμενα από τους Τούρκους εδάφη ,στέναζε κάτω από την κακοδιοίκηση και τα ανοσιουργήματα που διέπρατταν από αιώνες οι Τούρκοι καταχτητές ,αλλά και οι Βούλγαροι ,κατά το «Μακεδονικό ζήτημα »του 1893-1903 ».
Στις πρώτες σελίδες του βιβλίου ο Βύρων Δάβος αναφέρεται στα πολιτικά γεγονότα και τα διπλωματικά παρασκήνια που προηγήθηκαν των πολεμικών συγκρούσεων .Έλληνες , Βούλγαροι ,Σέρβοι και Μαυροβούνιοι συνεννοήθηκαν ότι έπρεπε να δοθεί τέλος στην τουρκική Κατοχή της βαλκανικής Χερσονήσου ,που είχε επιβληθεί ήδη από τον 14ο και τον 15ο αιώνα .Οι συνθήκες είχαν ωριμάσει ,ενώ παράλληλα είχαν προηγηθεί πολλές αντιτουρκικές εξεγέρσεις . Μάλιστα μεταξύ Ελλήνων και Βουλγάρων (παρότι και οι δύο ήσαν Ορθόδοξοι και ήσαν υπόδουλοι την Τούρκων ) είχε προηγηθεί η σφοδρή σύγκρουση στον μακεδονικό χώρο που είναι γνωστή ως Μακεδονικός Αγώνας.
Τελικά, μετά από διαβήματα των Λαών της Βαλκανικής προς τον Οθωμανό Σουλτάνο και την αντίρρηση του τελευταίου ,ο Πόλεμος ξεκινά για τα τέσσερα Βασίλεια στα τέλη Σεπτεμβρίου και τις Αρχές Οκτωβρίου 1912. Η Ελλάς τη 5ην Οκτωβρίου 1912 κηρύσσει τον Πόλεμο . Αρχιστράτηγος , με έδρα του Στρατηγείου την περιοχή της Θεσσαλίας , ήταν ο Διάδοχος Κωνσταντίνος .
Παραθέτουμε το Διάγγελμα του Βασιλέως Γεωργίου Α’ με ημερομηνία την 5ην Οκτωβρίου 1912 ,το οποίο περικλείει το μήνυμα του ένοπλου αγώνα, όπως αυτό παρατίθεται στο βιβλίο του Δάβου (σελίδα 14):
«Αι ιεραί υποχρεώσεις προς την φιλτάτην πατρίδα ,προς τους υποδούλους αδελφούς μας ,και προς την ανθρωπότητα ,επιβάλλουσι εις το κράτος , μετά την αποτυχίαν των Ειρηνικών προσπαθειών του προς επίτευξιν και εξασφάλισιν των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των υπό τον Τουρκικόν ζυγόν Χριστιανών , όπως δια των όπλων θέσει τέρμα εις την δυστυχίαν ην ούτοι υφίστανται από τόσων αιώνων .
Η Ελλάς πάνοπλος μετά των συμμάχων αυτής εμπνεομένη υπό αυτών αισθημάτων και συνδεομένη δια κοινών υποχρεώσεων αναλαμβάνει τον ιερόν αγώνα του δικαίου και της Ελευθερίας των καταδυναστευμένων λαών της Ανατολής . Ο κατά ξηράν και θάλασσαν στρατός ημών εν πλήρει συναισθήσει του καθήκοντος αυτού προς το Έθνος και την χριστιανοσύνην ,μνήμων των εθνικών αυτού παραδόσεων και υπερήφανος δια την εθνικήν αυτού υπεροχήν και αξίαν αποδύεται μετά πίστεως εις τον αγώνα ,όπως δια του τιμίου αυτού αίματος αποδώσει την ελευθερίαν προς τους τυραννουμένους .
Η Ελλάς , μετά των αδελφών συμμάχων κρατών ,θα επιδιώξει πάση θυσία τον ιερόν αυτόν σκοπόν . Επικαλούμαι δε την αρωγήν του Υψίστου εν τω δικαιωτάτω αυτώ αγώνι του πολιτισμού , ανακράζομεν :
Ζήτω η Ελλάς .Ζήτω το Έθνος » .
Τόσο η πολιτική ηγεσία της Χώρας (υπό την καθοδήγηση του Πρωθυπουργού Ελευθερίου Βενιζέλου ) όσο και το Λαϊκό φρόνημα βρίσκονταν σε μια απίστευτη για την Ελληνική Ιστορία (όπου οι Διχασμοί είναι συχνό φαινόμενο ) σύμπνοια και συμπόρευση .Οι νίκες τόνωσαν την εθνική αυτοπεποίθηση και έφεραν τον εδαφικό και πληθυσμιακό διπλασιασμό της Ελλάδος .
Νίκες στην ξηρά όπως σε Σαραντάπορο ,σε Γιαννιτσά ,σε Μπιζάνι απέναντι στους Τούρκους και σε Κιλκίς και Λαχανά απέναντι στους Βουλγάρους (με τους οποίους πολεμήσαμε το θέρος του 1913 κατά τον Β’ Βαλκανικό Πόλεμο ) και στην θάλασσα όπως στις Ναυμαχίες Έλλης και Λήμνου γράφτηκαν με χρυσά γράμματα ανάμεσα στις μεγάλες πολεμικές Επιτυχίες του Ελληνισμού. Στο βιβλίο του ο Βύρων Δάβος περιγράφει περιστατικά από τους ηρωισμούς του Ελληνικού Στρατού και του Στόλου μας ,που καθοδηγούσε το θωρηκτό «Αβέρωφ» υπό τον Υποναύαρχο Παύλο Κουντουριώτη .
Στα τέλη του Ιουλίου του 1913 υπογράφεται η Συνθήκη του Βουκουρεστίου που επικυρώνει τα εδαφικά οφέλη της Ελλάδος (αν και συντελείται η μεγάλη αδικία με την παραχώρηση της Βορείου Ηπείρου ,που θα επικυρωθεί στην νεοσύστατη Αλβανία με το κυνικό και άτιμο Πρωτόκολλο της Φλωρεντίας τον Δεκέμβριο του 1913) ,ενώ καθορίζει τα σύνορα των Βαλκανικών κρατών , που ισχύουν ως σήμερα (με ελάχιστες αλλαγές ).
Αυτή η θετική εξέλιξη περιγράφεται στο τέλος του βιβλίου από τον Β. Δάβο(σελίδα 140 ). Η Ημέρα εκείνη ,της υπογραφής της Συνθήκης του Βουκουρεστίου (28 Ιουλίου 1913 ) , «επισφράγισε με τη δόξα της τους αγώνες του ένδοξου και γενναίου Ελληνικού στρατού που με το αίμα του πότισε τα ελευθερωμένα εδάφη.
Ο εντεκάμηνος σκληρός και αιματοβαμμένος αγώνας του Ελληνικού στρατού έφερε υπερηφάνεια από την Τζουμαγιά ως το Ταίναρο και τα νησιά του Αιγαίου ,και οι ανδρείοι του μαχητές δικαιούνται τιμή ήρωα για το αποτέλεσμα του διπλού τούτου πολέμου ,από τον οποίο η Ελλάδα ,ψυχικά και δυναμικά βγήκε ισχυρή και δικαιωμένη .
Το πολεμικό Μεγαλείο του 1912-1913 κατέδειξε το ιστορικό τρίπτυχο :
-Ορμητικότατο τον Ελληνικό Στρατό
-Στρατηγικότατο τον Αρχιστράτηγο Διάδοχο
-Πολιτικότατο τον Πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο. »
Αξίζει κάποιος να διαβάσει το βιβλίο του ακούραστου δημιουργού Βύρωνος Δάβου .Και ιδιαίτερα αυτήν την χρονιά που συμπληρώνονται 100 έτη από την κήρυξη τους και η γενική μίζερη και απαισιόδοξη κατάσταση τους έχει στείλει στην αφάνεια. Όμως δεν αξίζει μια τέτοια συμπεριφορά ,προπάντων για τους πεσόντες ήρωες των ετών 1912-1913 ,που με την θυσία τους διπλασίασαν την Ελλάδα και προσέφεραν ένα δεύτερο 1821 στον Ελληνισμό.
Γεώργιος Διον. Κουρκούτας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου