Διάψευσις
Τον τίτλο θέλησε να πάρει ενός μεγάλου ποιητή.
Το έργο, τη γραφή του ζήλεψε, τις λαμπερές ιδέες.
Απ’ το μικρό της γειτονιάς του παλαιοπωλείο,
δυο τόμους της ποιήσεως φθηνούς αγόρασε
και κλείστηκε ευθύς στην κάμαρά του.
Όλα θα τα θυσίαζε,
και τα παρόντα και τα μέλλοντα,
μεγάλος ποιητής να γίνει κάποια μέρα.
Και κύλησαν οι μέρες και τα χρόνια πέρασαν
μα αυτός, ο των ελπίδων του μεγάλος ποιητής,
δύο σωστούς δεν μπόρεσε εν τέλει να συνθέσει στίχους.
Αλλοίμονο, δεν ήτανε γραφτό ποτέ του να ανεβεί
αυτό το πρώτο της γνώσεως σκαλί.
Τώρα πλέον δεν προσπαθεί, έχει ήδη αποκάμει.
Μόνο κρυφά, λίγο δακρύζει.
Ίσως και να σημάδεψε πολύ ψηλά.
Μα ήταν ανάγκη η διάψευση τόσο απόλυτη να έρθει;
Ήταν ανάγκη τόσο αργά το λάθος του να καταλάβει;
Στάχυς
12 σχόλια:
XA XA XA!
Στάχυ
η ποιητική σου εξέλιξη δείχνει ότι όχι μόνο το πρώτο σκαλί της ποιήσεως ανέβηκες αλλά πολλά ακόμα.
Όλοι έχουμε όνειρα κι επιδιώξεις και δεν είναι οπωσδήποτε κακό. Πρόκειται για μια τάση που φύτεψε μέσα μας ο Θεός και το ονόμασε καθ' ομοίωσιν. Βέβαια η αμαρτία το διέστρεψε αφού έθεσε ως κέντρο της τάσεως αυτής τον εαυτό μας.
Να 'σαι γερός, ήρεμος και αποφασιστικός τη χρονιά που μας ήρθε και ξανοίγεται μπροστά μας.
Ένας φίλος σου
ΥΓ.
Στο πρώτο σκαλί της πίστεως
απόμεινα Κύριε.
Δεν ποθώ άλλο την ανάβαση
μοιάζω να κουράστηκα προκαταβολικώς
απ' τον αγώνα που θα χρειαζόμουν.
Μα ως εδώ που έφτασα
φοβάμαι θα τα χάσω όλα:
και της κορφής τη βράβευση
και της άγνοιας το άλλοθι.
Πραγματικά πάρα πολύ καλό!Και αυτό στο λέει κάποιος που κάτι γνωρίζει απο ποίηση.Βελτιώνεσαι συνεχώς...
Αυτή η μελαγχολία που βγάζουν τα ποιήματα σου μου αρέσει πολύ.
Πανέμορφο!!!!!Πάντα τέτοια..
Με άγγιξε πολύ. Μου θύμισε μια δική μου , ανάλογη, πάλη για κάτι άλλο βέβαια...
Όλα είναι δυνατά.
Όσο ψηλότερα στοχεύεις τόσο καλύτερα μπορείς να πλησιάσεις ή και να ξεπεράσεις τον στόχο. Θέλει όμως αγώνα και όχι ουρανοκατέβατα.
Κατά την άποψή μου, αν κάποιος αντικαταστήσει το "αγαθό" της "ποίησης" με το "αγαθό" της "επιστήμης" ή ακόμα και των "αρετών" (οποιαδήποτε αρετή) τότε μάλλον έχουμε μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα του ποιήματος. Έτσι τουλάχιστον νομίζω. Αλλά και πάλι δεν ξέρω. Ο καθένας μπορεί να δώσει την εξήγηση που θέλει. Εγώ το δοκίμασα και μάλλον "είδα" τον εαυτό μου στους στίχους αυτούς. Πολλές φορές ξεκινάμε με όρεξη για κάτι αλλά με λάθος και "φθηνά" βοηθήματα.
Το Υ.γ του πρώτου σχολίου είναι φοβερό!
ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΠΑΡΟΜΟΙΩΣ!
Στάχυ, για άλλη μια φορά ήσουν υπέροχος. Είχαμε καιρό να σε "δούμε" , αλλά άξιζε η αναμονή.
Όλα νομίζω εξαρτώνται από την αγάπη για την τέχνη ,από τον ζήλο και την προσπάθεια ανεξάρτητα του αποτελέσματος.Είναι το λεγόμενο μεράκι που λέγαν οι παλαιοί για κάτι που αγαπάς χωρίς να σημαδεύεις ψηλά.Πολλοί,φτάσαν ψηλά με αυτό τον τρόπο.Αν όμως υπάρχει δυσκολία στην πορεία,σίγουρα υπάρχουν και εναλλακτικοί στόχοι,έτσι ώστε να μην πάνε χαμένα αυτά τα στοιχεία.Μη πάντες σοφοί μας λέγαν οι παλαιότεροι..π
αυτη η μελαγχολία σου λίγο με απασχολει Σταχυ...
ποτε δεν ειναι αργα για τίποτα...
Τοσο δυναμικα ποιηματα πρεπει να σε κανουν κι εσενα πιο δυναμικο!
Δημοσίευση σχολίου