Με μεγάλη επιτυχία παρουσιάστηκε χθες Τετάρτη 24 Απριλίου στις 8 το βράδυ στην αίθουσα της Χριστιανικής Εστίας Πατρών η θεατρική μας παράσταση Πολιορκημένοι. Στην ασφυκτικά γεμάτη αίθουσα, υπό τα βλέμματα πάνω από 400 θεατών οι μαθητές της Στ και της Δ Δημοτικού του σχολείου μας όχι απλώς παρουσίασαν το θεατρικό έργο αλλά ερμήνευσαν τους ρόλους τους σε βαθμό που συγκινήθηκαν οι ίδιοι και συγκίνησαν μέχρι δακρύων τους περισσότερους από τους θεατές.
Την εκδήλωση άνοιξε η δασκάλα κα Πηλίου Φωτεινή, η οποία παρουσίασε το ιστορικό πλαίσιο των γεγονότων της παραστάσεως αλλά και ευφυώς το συνέδεσε με το σήμερα και με όσα περνά η πατρίδα μας. Στη συνέχει ξεκίνησε η παράσταση η οποία για μία περίπου ώρα μας καθήλωσε στις θέσεις μας.
Ο αγώνας στις ντάπιες με την ελπίδα για τον ερχομό του Μιαούλη που σπάει τον αποκλεισμό να γεννιέται και να πεθαίνει,
η παιδική αθωότητα στο κρυφτό που εξελίσσεται σε πραγματεία για το νόημα του πολέμου και την αντιμετώπισή του,
ο αγώνας των γυναικών να θρέψουν τα παιδιά και τους πολεμιστάδες, ο θάνατος που αρπάζει τα παιδιά μέσα από τα χέρια των μανάδων,
η σύσκεψη όπου σε μια κλασσική μάχη επιχειρημάτων το πρότυπο της θυσίας των Θερμοπυλών αντιμάχεται την αποφασιστικότητα της επιλογής της Σαλαμίνας ενώ ταυτόχρονα η απόφαση για το τι θα γίνουν οι ανήμποροι θέτει αμείλικτα ερωτήματα ηθικής,
ο αποχαιρετισμός γιαγιάς και μάνας όπου η συγκίνηση κορυφώνεται καθώς η τελευταία δηλώνει “να με ψάξεις στο Μεσολόγγι τ’ ουρανού.… στην άκρη του θε να σταθώ και θα σε περιμένω!“
μας οδηγούν στη σπονδυλωτή σκηνή της Εξόδου όπου, τα στιγμιότυπα
της ανύπαντρης κόρης που λύνει το μπόγο με τα προικιά και μαζί τις ελπίδες για το αύριο, της μάνας που αγωνίζεται να διαφυλάξει το παιδί της,
των φίλων πολεμιστών που στα πρότυπα των ομηρικών ηρωικών διδύμων δηλώνουν πως καθένας θα σταθεί στο πλευρό του άλλου σε ζωή και σε θάνατο,
της τρελλής που καγχάζει μπροστά στις τρέλλες των “λογικών”,
της χήρας που σκάβει το μνήμα να πάρει μαζί την αγάπη της.
ζωγραφίζουν την ανθρώπινη αγωνία και την υπέρβασή της μέσα από το ηρωικό φρόνημα.
Τέλος η ανατίναξη στον πύργο του Καψάλη επισφραγίζει το ηρωικό κρεσέντο σαν το καπνό απ’ το λιβανιστήρι της θυσίας.
Η κορυφαία του χορού μαζί με όλο το θίασο κλείνει με μια σπαρακτική και ταυτόχρονα επινίκεια ωδή:
κι αν στο κρυφό μυστήριο ζουν πάντα τα παιδιά σου
με λογισμό και μ’ όνειρο, τι χάρη έχουν τα μάτια…
Η χορωδία υπό τη διεύθυνση της μουσικού κας Αγγελοπούλου στήριξε ως άλλος αρχαίος χορός το εγχείρημα με στιβαρότητα και ακρίβεια.
Η παράσταση ανέδειξε πολλά και μεγάλα ταλέντα των μαθητών μας αλλά ταυτόχρονα τους δίδαξε πως μέσα από σκληρή αλλά χαρούμενη δουλειά μπορούν να καταφέρουν πολλούς στόχους.
Ανάμεσα στους επισήμους βρίσκονταν ο Αντιδήμαρχος κ Στανίτσας, ο εκπρόσωπος του Σεβασμιωτάτου π. Δανιήλ Παπαδημητράκης, οι σχολικοί σύμβουλοι κ.κ. Δελέγκος Νικόλαος και Βοϊνέσκου Χαρά, ο προϊστάμενος της ενορίας μας π. Γερασιμάγγελος Στανίστας, ο Πρόεδρος της Χριστιανικής Εστίας Πατρών κ. Καραγεωργόπουλος Γεώργιος και πολλοί άλλοι.
8 σχόλια:
ΚΡΙΜΑ ΠΟΥ ΔΕΝ μπόρεσα να το δω, αν και καλύτερα που δεν το είδα...θα έκλαιγα όλη την ώρα, και θα γινόμουνα ρεντίκολο και των σκυλιώνε...
;-(
Ο σκηνοθέτης του έργου, ΠΟΙΟΣ ήταν;
;-(
Πε λόγο βρε... κουζουλέ για το σκηνοθέτη, για ΟΝΟΜΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!
Χωρίς ΑΡΙΣΤΟ σκηνοθέτη,
και το τελειότερο θεατρικό έργο, αποβαίνει μια νούλα μοναχή- μια μηδενικούρα, λέγωωω!
Όπως και αν έχει το πράγμα
ΘΕΡΜΑ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ
ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΣΥΝΕΒΑΛΑΝ
ΚΑΙ ΖΩΝΤΑΝΕΨΑΝ
ΤΙς ΗΡΩΙΚΕΣ ΜΝΗΜΕΣ,
ΤΙΣ ΑΠΊΣΤΕΥΤΕΣ!
Το να συγχαρώ θα είναι κάτι το τετριμμένο. Ξεπέρασε κάθε προσδοκία μου η απόδοση. Άξιζε η προετοιμασία και ο κόπος σας. Ευχαριστώ.
Αξιέπαινη η προσπάθεια σας. Η συγκίνηση διάχυτη σε όλη την παράσταση. Πολλά συγχαρητήρια. Πάντα τέτοια και πάντα με την ίδια όρεξη και την ίδια αγωνιστική διάθεση.
Ήταν η καλύτερη παράσταση από μαθητές Δημοτικού ή Γυμνασίου που έχω δει. Οι μικροί μαθητές όχι απλώς έπαιξαν το ρόλο τους αλλά τον ερμήνευσαν. Μερικοί μάλιστα όπως η τρελλή, η γιαγιά, η μάνα πραγματικά μας συγκλόνισαν. Νομίζω πως η παράσταση ήταν πολύ καλύτερη και από παλαιότερο ανέβασμα του ίδιου έργου προς μερικών ετών στο Συνεδριακό του Πανεπιστημίου. Τα συγχρητήρια είναι λίγα. Μακάρι να είχε παιχτεί παραπάνω από μία φορά. Και μια ερώτηση: Πού ήταν οι Προϊστάμενοι εκπαίδευσης;;;
Ότι έχει την υπογραφή Μαργάκη Γιώργου είναι εγγύηση. Ο κ. Μαρκάκης αποτελεί μεγάλη πολιτιστική προσωπικότητα της πόλης. Δημιουργεί ερασιτεχνικά καλλιτεχνικές εργασίες που ούτε οι επαγγελματίες δεν μπορούν να τις φτάσουν. Τον συγχαίρω για την εορτή αυτή που ανέδειξε το σχολείο και τα παιδιά μπόρεσαν να δείξουν τις δυνάμεις που έχουν.
Οι προϊστάμενοι εκπαίδευσης είναι για δημόσιες σχέσεις με «επισήμους» που να βρουν χρόνο να παρακολουθήσουν την προσπάθεια ενός σχολείου.
Η κοσμοσυρροή όμως έδωσε την απάντηση σε πολλούς απουσιάζοντες φελλούς. Οι επίσημοι είναι μόνο για φιγούρες. Όσοι δούλεψαν στην παράσταση αυτή το έκανα για τα παιδιά και όχι για την επίδειξη.
Το αποτέλεσμα ήταν η καλύτερη ικανοποίηση για αυτούς που κουράστηκαν.
Αδικειτε τους επίσημους. Αν δεν κάνω λάθος το κείμενο μιλάει για τον Αντιδήμαρχο Στανιτσα. Δεν σας κανει για επίσημος ; Ποιους θέλατε δηλ. Τον Περιφερειάρχη και κανά Βουλευτή ;
θα θέλαμε το κείμενο του έργου.Το γυμνασιό μας έχει blog .Απαντήστε μας μέσω αυτου
Δημοσίευση σχολίου