Αφελής
κρυψώνα
Ο
φόβος του θανάτου ανέκαθεν τον στοίχειωνε.
Ένα
κρυφτό ατέλειωτο εγίνηκ’ η ζωή του.
Πρωτίστως
, απ’ τον κόσμο απεκρύβη.
Οι
πόρτες και τα στόρια σφάλισαν,
τα
φώτα όλα έσβησαν κι αυτός,
μες
στο βαθύ τρομακτικό σκοτάδι λούφαξε.
Πίστεψε
πως γλύτωσε.
Τι
τραγικό!
Ο
θάνατος τον είχε ήδη ανεπαίσθητα ρουφήξει.
Και
τι κρίμα!
Η
Αγάπη θα τον είχε ήδη ολοκληρωτικά λυτρώσει!
Στάχυς
3 σχόλια:
Μακάρι αυτή η Αγάπη να λυτρώσει και εμένα.
Πέρα για πέρα αληθινό.........Τι απλό που είναι να σωθούμε, αρκεί να αφήσουμε την αγάπη του Θεού να μας νικήσει, αρκεί να αισθανθούμε τον Θεό Πατέρα μας και να Τον φωνάζουμε όπως φωνάζουν τα παιδιά: Πατέρα........
2 Δεκεμβρίου ακόμη ο θάνατος μυρίζει..
2 Ιανουαρίου Χριστός Ανέστη,
χαρά μου!
Δημοσίευση σχολίου