Τά χαρίσματά μας - Γρηγόριος Μουσουρούλης

Κυριακή μετά τά Φῶτα

Λόγος εἰς τόν Ἀπόστολον

Τά χαρίσματά μας

«Ἀναβάς εἰς ὕψος ᾐχμαλώτευσεν αἰχμαλωσίαν καί ἔδωκε δόματα τοῖς ἀνθρώποις » (Ἐφεσ. δ´8)

˜˜˜˜˜˜˜˜

«Ἀναβάς εἰς ὕψος ἠχμαλώτευσεν αἰχμαλωσίαν καί ἔδωκε δόματα τοῖς ἀνθρώποις»

        Μέ τήν σημερινή Κυριακή, τήν Κυριακή με­τά τά Φῶτα, κλείνει οὐσιαστικά ἡ χαρμόσυνη περίοδος τῶν μεγάλων ἑορτῶν τῆς ἐπιφανείας τοῦ Κυρίου. Περίοδος ἡ ὁποία μᾶς ὑπενθύμισε τά μεγάλα καί ἀνεκτίμητα πνευματικά δῶρα, τά ὁποῖα μᾶς πρό­σφερε ὁ σαρκωθείς Κύριος μέ τόν ἐρχομό του στή γῆ. Γι᾽αὐτά ἀκριβῶς τά δωρήματα μᾶς μίλησε καί τό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Μᾶς ὑπενθύμισε τόν προφητικό λόγο τοῦ Δαυΐδ, πού λέγει ὅτι ὁ Κύριος μέ τήν Ἀνάληψή Του ἀνέ­βηκε ψηλά στούς οὐρανούς. Ἔδεσε αἰχμάλω­τους τούς ἐχθρούς του, τόν διάβολο καί τόν θάνατο καί ἔδωσε χαρίσματα στούς ἀνθρώπους. Ποιά εἶναι αὐτά τά χαρίσματα; Μέ ποιό  κριτήριο τά διανέμει ὁ Χριστός; Κινδυνεύουμε ἀπό τά χαρίσματα τοῦ Θεοῦ;  Γιά ποιό σκοπό τά προσφέρει στόν ἄνθρωπο; Σ᾽ αὐτά τά ἐρωτή­ματα θά ἀπαντήσουμε στή συνέχεια.

****

«Ἀναβάς εἰς ὕψος ἠχμαλώτευσεν αἰχμαλωσίαν καί ἔδωκε δόματα τοῖς ἀνθρώποις»

          Στόν πρῶτο στίχο τῆς ἀποστολικῆς περικοπῆς ὁ θεῖος Παῦλος ἔκαμε λόγο γιά τήν χάρη τοῦ Θεοῦ. Στόν δεύτερο μίλησε γιά τά «δόματα» δηλαδή τά χαρίσματα τοῦ Θεοῦ. Μέ τή λέξη χάρισμα ἐννοοῦμε τήν  ἱκανότητα, φυσική, διανοητική ἤ ψυχική πού χο­ρηγεῖται ἀπό τόν Χριστό ἀνεξαιρέτως σέ κάθε ἄν­θρωπο.

          Ὑπάρχουν ἄνθρωποι, πού διαθέτουν πλούσια σωματικά χαρίσματα. Ἔχουν πολλές σωματικές δυνά­μεις. Σῶμα ἀθλητικό. Ἀντοχή ἐξαιρετική καί ἀσυνή­θιστη. Ἄλλοι πάλι διακρίνονται γιά τήν ἐξυπνάδα, τήν εὐστροφία καί τήν ἀντιληπτική τους ἱκανότητα. Ἄλ­λοι ἔχουν ἔμφυτη τήν δύναμη λόγου. Διαθέτουν  δεινό­τητα συγγραφική μέ ἀποτέλεσμα νά ἀσκοῦν μεγάλη ἐπιρροή πάνω στούς ἀναγνῶστες τους. Εἶναι καί ἄλλοι μέ τεχνικές γνώσεις καί ἐπιδόσεις ἐξαιρετικές. Εἶναι καί οἱ ἄνθρωποι μέ τόν πλούσιο συναισθημα­τι­κό κόσμο. Διαθέτουν πλούσια καί δυνατή πίστη. Εἶναι ἄφθαστοι στό νά παρηγοροῦν ἀνθρώπους πού θλί­βονται καί δοκιμάζονται ποικι-λοτρόπως. Ἄνθρωποι πού ἀναλίσκονται κυριολεκτικά στά ἔργα τῆς ἀγά­πης. Διακονοῦν τούς συνανθρώ-πους τους ἀγόγγυ­στα. Χωρίς νά ὑπολογίζουν κόπους καί ξενύχτια καί θυσίες οἰκονομικές. Εἶναι καί ἄλλοι πού τό χαρακτη­ριστικό τους γνώρισμα εἶναι ἡ ἐλεημοσύνη. Σκορπί­ζουν ἁπλόχερα τά ἀγαθά τους μέ καλή καρδιά, μέ μόνο σκοπό τήν ἀνακούφιση τῶν ἀδελφῶν τους πού βρίσκονται σέ  ἀνάγκη. Εἶναι καί ἄλλοι πού διαθέτουν τό χάρισμα τῆς προσευχῆς.

          Πολλά, ἀμέτρητα εἶναι τά χαρίσματα πού μᾶς δίνει ὁ Χριστός μας. Σέ ἄλλον δίνει περισσότερα  καί σέ ἄλ­λον λιγότερα. Σέ ἄλλον μεγάλα καί σέ ἄλλον μικρότερα χαρίσματα. Ἀκόμη καί ἕνα μόνο χάρισμα. Τό βέβαιο πάντως εἶναι ὅτι δίνει σέ ὅλους. Δέν ὑπάρχει κανείς ἀπολύτως ἄνθρωπος χωρίς ἔστω καί ἕνα χάρισμα.

          Καί αὐτά ἀκόμη τά χαρίσματα πού θεωροῦνται μικρά ἔχουν ἀσύληπτες διαστάσεις. Εἶναι ἀσφαλῶς μεγάλο χάρισμα ἡ ἱερωσύνη. Ἀλλά καί τό χάρισμα τοῦ πιστοῦ πού διακονεῖ μέ ἀγάπη τούς πονεμένους ἀδελφούς τοῦ Χριστοῦ δέν εἶναι μικρό. Ὅπως δέν εἶναι μικρό καί τό χάρισμα ἐκείνου πού ἐργάζεται μέ ζῆλο γιά νά ὁδηγήσει τούς ἀπληροφόρητους ἀνθρώ­πους στή ζεστή ἀγκαλιά τῆς Ἐκκλησίας.

          Ἀφαλῶς εἶναι μεγάλο τό χάρισμα τῶν θαυμά­των πού ἔχουν ἁγιασμένοι ἄνθρωποι, ἀκόμη καί σή­μερα. Πλήν ὅμως καί ἡ προσευχή, πού κάνει μιά ψυ­χή κρυμμένη στό μισοσκόταδο τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι ἐπίσης μεγάλο χάρισμα.      Τίποτε δέν εἶναι μικρό καί ἀμελητέο μέσα στήν Ἐκκλησία. Ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης μᾶς λέγει ὅτι καί μία ἀκόμη γονυκλιτική μετάνοια πού γίνεται «εἰς τιμήν καί δόξαν τοῦ Θεοῦ» ἀξίζει πεισσότερο ἀπό ὅλους τούς θησαυρούς τοῦ κόσμου».

****

        Ἀντιλαμβανόμαστε λοιπόν ὅτι δέν πρέπει νά βρίσκει θέση στήν ψυχή μας τό παράπονο ὅτι «σ᾽ἐμένα ὁ Κύριος ἔδωκε ἕνα μόνο χάρισμα καί αὐτό μικρό καί ἀσήμαντο». Καί δέν ἔχουμε δικαίωμα νά παραπονούμαστε γιά τόν ἀριθμό ἤ τό μέγεθος τῶν χαρισμάτων πού μᾶς προσφέρει ὁ Χριστός, διότι, ὅπως λέγει ὁ Ἀπόστολος, ἡ χάρη δόθηκε στόν καθένα μας σύμφωνα μέ τό μέτρο, μέ τό ὁποῖο ὁ Χριστός τήν δωρίζει. Δέν λέει σύμφωνα μέ τήν πίστη μας ἤ τήν προθυμία μας ἤ τήν ἀρετή μας, ἀλλά σύμφωνα μέ τό μέ­τρο τοῦ Χριστοῦ. Ὁ Χριστός μας μέ τήν παν­σο­φία καί παγγνωσία Του ἀποφασίζει τί καί πόσο καί πότε  θά δώσει στόν καθένα. Στήν ἀπό­φα­σή του αὐτή ἐνεργεῖ μέ ἀπόλυτη δικαι­οσύνη καί ἐ­λευθερία, ἀνάλογα μέ τίς συν­θῆκες καί τούς σκοπούς πού Ἐκεῖνος γνωρίζει. Ἑπομένως δέν ἐξαρτᾶται ἀπό τήν ἀρετή μας ἤ τήν προθυμία μας ἡ ἀπόκτηση ἑνός χαρίσματος. Τό χάρισμα δίδεται δωρεάν. Δέν δίδεται ὡς πληρωμή τῆς ἀ­ρετῆς τοῦ ἀνθρώπου. Ἀπό τήν ἀρετή καί τήν προθυμία μας, ἀλλά καί πάλι μέ τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, ἐξαρτᾶται ἡ ἀξιοποίηση τοῦ χαρίσμα­τος.

        Πολύ περισσότερο δέν ἔχει καμμιά θέση στήν ψυχή  μας ἡ ζήλεια ἤ ὁ φθόνος ἐναντίον αὐτῶν πού ἔ­χουν περισσότερα ἤ μεγαλύτερα χαρίσματα ἀπό ἐμᾶς. Ἀντίθετα μάλιστα. Ἡ καρδιά μας πρέπει νά εἶναι πλημμυρισμένη ἀπό εὐγνω-μοσύνη καί νά εὐχαριστοῦμε τόν Κύριό μας γιά τά χαρίσματα ἔστω τά μικρά καί τά λίγα μέ τά ὁποῖα στόλισε τήν ψυχή μας. Νά τόν εὐχαρι-στοῦμε ἐπίσης καί γιά τά χαρίσματα τά μεγαλύ-τερα καί περισσό­τε­ρα ἴσως τῶν ἀδελ­φῶν μας.

****

        Νά εὐχαριστοῦμε λοιπόν τόν Δωρεοδότη Κύριο γιά τά τάλαντα πού μᾶς χαρίζει. Ταυτό­χρο­να ὅμως νά προσέχουμε νά μή ζημιωθοῦμε ἀπό τήν δωρεά αὐτή τοῦ Κυρίου. Διότι ὅσο κι ἄν φαίνεται παράξενο ὑπάρχει περίπτωση ὁ ἄνθρω-πος νά βλαβεῖ ἀπό τά χαρίσματα τοῦ Θεοῦ.  Καί βλάπτεται ὅταν ξεχνᾶ ὅτι τά χαρίσματα εἶναι δῶρα καί δωρεά τοῦ Χριστοῦ μας. Καί τότε δη­μιουργοῦμε γιά τόν  ἑαυτό μας τήν ψεύτικη ἰ­δέα, ὅτι διαφέρουμε ἀπό τούς ἄλλους καί βρι­σκό­μα­στε πιό ψηλά ἀπ’ αὐτούς. Καί κατά συνέπεια ὅλοι πρέπει νά μᾶς ἐπαινοῦν καί νά μᾶς ἐγκωμιάζουν. Αὐτό τόν κίνδυνο τόν ἐπισημαίνει σέ ἄλλη ἐπι­στολή του ὁ Ἀπόστολος Παῦλος λέγοντας:  «Ἄν­θρωπε, ποιός σέ θεωρεῖ ἀνώτερο καί πιό ὑπέροχο ἀπό τούς ἄλλους; Ἄνθρωπος ὄχι ὅμως ὁ Θεός. Ποιό χάρισμα ἔχεις τό ὁποῖο δέν τό ἔλαβες ἀπό τόν Θεόν; Ὅλα ἀπό τόν Θεόν τά ἔχεις. Ἐάν λοι­πόν κάτι πού ἔχεις τό ἔλαβες ἀπό τόν Θεόν, γιατί καυχᾶσαι σάν νά μήν ἔλαβες τίποτε; ( Α΄Κορ. δ΄7).

        Ὁ δεύτερος μεγάλος κίνδυνος, ἀγαπητοί μου, εἶναι ἡ κακή χρήση τῶν χαρισμάτων τοῦ Θεοῦ. Καί δέν εἶναι δυστυχῶς λίγοι οἱ ἄνθρωποι πού παθαίνουν αὐτή τή ζημιά. Τά χαρίσματά τους τά χρησιμοποιοῦν γιά νά βλάψουν τούς ἄλ­λους. Νά ὁδηγήσουν ψυχές στήν φθορά. Νά τίς μολύνουν μέ κάθε τρόπο καί κάθε μέσο. Κάτι πού τό ζοῦμε καθημερινά στίς ἡμέρες μας. Εἶναι φο­βερό γιά τόν ἄνθρωπο ἐνῶ μπορεῖ μέ τό χάρι­σμα τῆς τέχνης ἤ τῆς ἐπιστήμης του νά χαρί­ζει ζωή, νά προσφέρει χαρά καί ὑγεία καί εὐτυχία στόν συνάνθρωπο, νά ἀπεργάζεται, μέσα  σέ σκοτεινά ἐργαστήρια, τόν ψυχικό καί σωματικό ὄλεθρο ἀμέτρητων ἀνθρώπων καί μά­λιστα νέων. Κάνουν δηλαδή τό τελείως ἀντίθετο ἀπό αὐτό πού λέγει ὁ Θεῖος Παῦλος.

****

        Τά χαρίσματά του ὁ Θεός τά δίνει γιά ἕνα συγκεκριμένο σκοπό. Ὁ σκοπός αὐτός εἶναι ὁ κα­ταρτισμός τῶν πιστῶν. Τά χαρίσματά του τά δίνει ὁ Θε­ός γιά τήν καλλιέργεια καί τελειοποίηση τῶν χρι­στιανῶν, πού κλήση καί ἀποστολή τους ἔχουν νά γίνουν ἅγιοι. Τά δίνει  «εἰς οἰκοδομήν τοῦ σώ­ματος τοῦ Χριστοῦ». Γιά νά αὐξάνεται τό σύν­ολο τῶν πιστῶν καί νά συναρμόζεται σωστά μέ τόν θεμέλιο λίθο καί τήν κεφαλή τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας, τόν Χριστό. Μέ τελικό στόχο νά φθά­σουμε ὅλοι στήν «ἑνότητα τῆς πίστεως». Νά ἑ­νωθοῦμε στήν ἴδια ὀρθή πίστη καί στήν βαθιά προσωπική γνωριμία καί κοινωνία μέ τόν «υἱόν τοῦ Θεοῦ». Νά ὡριμάσουμε πνευματικά πλησι­ά­ζοντας ὅλο καί περισσότερο τό «μέτρον ἡλικί­ας», τό ὑπόδειγμα τοῦ ἄριστου μέτρου καί τῆς τελειό-τητας, πού παρουσίασε στόν κόσμο ὁ Χριστός.

*****

«Ἀναβάς εἰς ὕψος ἠχμαλώτευσεν αἰχμαλωσίαν καί ἔδωκε δόματα τοῖς ἀνθρώποις»

        Ἀδελφοί μου! Εἶναι ἄξιος πολλῆς τιμῆς καί ἀμοιβῆς ὁ χριστιανός, ὁ ὁποῖος μέ τά χαρίσματα πού τοῦ ἔδωκεν ὁ Θεός, καρποφορεῖ τήν ἀρετή πρός δόξαν Του. Ὅταν ὅμως ἀμελεῖ καί ἀφήνει τά χαρίσματά του ἀκαρποφόρητα, ποιά εὐθύνη ἔχει καί πόσης τιμωρίας θά εἶναι ἄξιος. Ὁ Θεός νά μᾶς φυλάει ἀπό τήν ἀμέλεια αὐτή. Ἀντίθετα ἄς τόν ἱκετεύουμε νά μᾶς δίδει ζῆλο, ἐπιμέλεια καί αἴσθημα εὐθύνης, ὥστε τά χαρίσματά του νά τά ἀναπτύξουμε καί νά τά αὐξήσουμε, ὥστε καί μέσῳ ἡμῶν νά δοξάζεται τό ὑπερύμνητο Ὄνομά του.   

Γρηγόριος Μουσουρούλης

 Ἐκφωνήθηκε στον Καθεδρικό Ἱ. Ναός Ἀγίου Ἰωάννου, Ἀρχιεπισκοπῆς Κύπρου 12.01.2014