Εγωισμός
Η απώλεια προσφιλών μας προσώπων,
συνήθως με θλίψη υπέρμετρη
την ψυχή μας γεμίζει.
Και δεν είναι η λύπη μας τόσο για αυτούς,
όσο για μας τους ίδιους κυρίως.
Με πόσο «εγώ» μια ψυχή άραγε γεμίζει;
Μήπως ο θάνατος έχει ήδη επέλθει
και πιο νεκροί κι απ’ τους νεκρούς
εν τέλει έχουμε γίνει;
Στάχυς
3 σχόλια:
Μου άρεσε πολύ ο στίχος "Με πόσο εγώ μια ψυχή άραγε γεμίζει?"
Δυστυχώς άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου! Απύθμενο βάθος!
Πολύ ωραίο Στάχυ! Πάντα κάτι καινούριο έχεις να μας πεις!
Να 'ξερες πόσες φορές μέσα μου έχω αναρωτηθεί και γω γιαυτό το θέμα...Μάλλον για μας πονάμε πιο πολύ......
Πολύ καλός Στάχυ!
Δημοσίευση σχολίου