Σάββατο 28 Ιουνίου 2014

Παναγιώτης Αντ. Λόης, ο βιογράφος του π. Γερβασίου Παρασκευόπουλου.


Παναγιώτης Αντ. Λόης
ο βιογράφος του π. Γερβασίου Παρασκευόπουλου.

Ο Παναγιώτης Αντ. Λόης δεν γνώρισε από κοντά τον π. Γερβάσιο Παρασκευόπουλο. Τον γνώρισε από την πνευματικότητα της συζύγου του, η οποία ήταν μαθήτρια του π. Γερβασίου. Έμαθε γι’ αυτόν, από τον Γέροντά του Μητροπολίτη Φλωρίνης Αυγουστίνο.  Τον βίωσε από τους Πατρινούς που μιλούσαν για τον «Παππούλη» με σεβασμό ξεχωριστό. Αγάπησε τον π. Γερβάσιο, και έβαλε σκοπό της ζωής του, να μαζεύει υλικό, και στην συνέχεια να το καταγράψει  σε ογκώδη βιβλία, και  με προσωπικά του έξοδα να τα εκτυπώσει.
Ερευνώντας σε εκκλησιαστικά, στρατιωτικά, μοναστηριακά αρχεία, και ρωτώντας αυτούς που τον γνώρισαν, βρήκε πολλά στοιχεία τα οποία ήταν άγνωστα για την μορφή του. Όλα αυτά τα παρουσίασε στην βιογραφία του Αγίου Γέροντα με τίτλο: ΓΕΡΒΑΣΙΟΣ, Ο άγνωστος Άγιος των ημερών μας και Φάρος των Πατρών». Ο Πόθος του να γνωρίσει τον π. Γερβάσιο και ως διδάσκαλο του Ευαγγελίου και κατηχητή, τον οδήγησαν σε αρχειακό υλικό εφημερίδων, στις οποίες ο τίμιος Γέρων δημοσίευε τα κηρύγματά του, με τίτλο: «Ομιλεί ένας σύγχρονος άγιος - Αρχιμανδρίτης Γερβάσιος Χαρ. Παρασκευόπουλος» . Δεν ήταν εύκολο να είσαι σε υπόγεια εφημερίδων, και μέσα στην μούχλα και την βρωμιά, να ξεφυλλίζεις έντυπα εφημερίδων  για να βρεις μέσα σε εκατοντάδες σελίδες ένα κομματάκι και να αντιγράψεις. Πολύ περισσότερο διότι ο αείμνηστος Παναγιώτης Λόης εργαζόταν με ένα μάτι, το άλλο κατά την διάρκεια της έρευνας το έχασε από αποκόλληση.

Τέλος δεν παρέλειψε να τυπώσει και την «ΙΕΡΑ ΑΣΜΑΤΙΚΗ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ του οσίου και Θεοφόρου πατρός ημών και διδασκάλου  ΓΕΡΒΑΣΙΟΥ του εν Πάτραις» ποιηθείσα υπό του οσιολογιωτάτου Μοναχού Συμεών Δοχειαρείτου,  με πρόλογο του Αρχιμανδρίτου Γρηγορίου Καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Δοχειαρίου του Αγίου Όρους
Αφού μας άφησε τον πολύτιμο αυτό θησαυρό της έρευνάς του σε βιβλία ο Κύριος τον κάλεσε κοντά του. Γνωρίζω προσωπικά τις πίκρες που δέχθηκε από πνευματικά τέκνα του π. Γερβασίου. Δεν μπορούσαν να χωνέψουν πως ένας άγνωστος στον Γέροντα, γράφει, ψάχνει, και δημοσιεύει, ενώ αυτοί αδρανούσαν. Πολύτιμος ηθικός συμπαραστάτης του ο Μητροπολίτης Ύδρας Ιερόθεος.
Το συγγραφικό του έργο παραμένει πολύτιμος θησαυρός. Κανένας άλλος δεν έκανε τέτοια εργασία. Δυστυχώς όμως όπως πάντα δεν εκτιμήθηκε. Μέχρι που κοιμήθηκε παρέμεινε αναξιοποίητο. Οι εκατοντάδες των αντιτύπων φυλάσσονταν σε χώρους που είχαν παραχωρήσει ο αείμνηστος Πρωτοπρεσβύτερος Παύλος Χριστδουλής και ο χαράσσων τις γραμμές αυτές.
Μετά την κοίμηση του, η οικογένεια του φρόντισε να το αξιοποίηση, προσφέροντας το εις μνημόσυνο του Παναγιώτη Λόη, σε ανθρώπους εκτός Πατρών, ώστε να γνωρίσουν την αγία μορφή Γέροντα και άλλοι.
Αγαπητέ Παναγιώτη Λόη τώρα που ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Χρυσόστομος, ο οποίος από του ερχομού του εδώ έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον και σεβασμό για τον π. Γερβάσιο, και με την ευκαιρία των 50 ετών από την οσιακή κοίμηση του αγίου Γέροντα Γερβασίου Παρασκευόπουλου, αποφάσισε την ανακομιδή την ιερών λειψάνων του,  δίκαια σε φέρνω στην μνήμη μου και σε ευγνωμονώ για όσα συγκέντρωσες και συνέγραψες.

Αιωνία σου η μνήμη!

Αναστάσιος Κωστόπουλος

13 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Άγιος και αυτος ε;

Αναστάσιος είπε...

Για μένα ο πατήρ Γερβάσιος Παρασκευόπουλος είναι μια αγιασμένη μορφή. Έτσι μου τον μετέφερε στην ψυχή μου, η μητέρα μου Ευγενία, που υπήρξε μαθήτρια των κηρυγμάτων του, και διδάχθηκε την πνευματική ζωή στο πετραχήλι του.
Έκλεισε τα μάτια του την ημέρα των Αγίων Αποστόλων γιατί όλη η ζωή του ήταν αποστολική. Ο π. Γερβάσιος ζούσε με την Αγία Γραφή. Ανέπνεε με το πνεύμα της. Ετρέφετο από τους ιερούς Ευαγγελιστές, τους Πατέρες της Εκκλησίας, τα συναξάρια των Αγίων, και τηρούσε τους ιερούς Κανόνες. Οι λειτουργίες τις όποιες έκανε τέσσαρες φορές την εβδομάδα δεν ήσαν πολυτέλεια: ήσαν μια ανάγκη για ένωση δια του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας με τον Χριστό. Κάθε δραστηριότητά του ποιμαντική, κηρυκτική, κατηχητική είχε κάτι το αγωνιστικό και συγχρόνως ανακαινιστικό. Ο π. Γερβάσιος «ανάπλασε» την κοινωνία των Πατρών και συνεχίζει να την αναπλάθει και σήμερα.
Είθε να έχω την ευλογία του.
Αναστάσιος Κ. Κωστόπουλος

Ανώνυμος είπε...

Ο Λόης έκανε εργασία. Παίρνουν πληροφορίες και φωτογραφίες που συγκέντρωσε με κόπο και δεν κάνουν αναφορά στα βιβλία του. Αν ζούσε σήμερα θα έγραφε πολλά.

Ανώνυμος είπε...

Το καλό με εσένα Τάσο είναι ότι γνωρίζεις πολλά σχετικά με τα βιβλία και μας τα υπενθυμίζεις. Τον θυμάμαι και εγώ τον Λόη επί χρόνια να προσφέρει δωρεάν την Σπίθα έξω από τους ναούς.

Ανώνυμος είπε...

Την βιογραφία του π. Γερβασίου μας την είχες κάνει δώρο στους Ομαδάρχες στην Κατασκήνωση όταν ήσουν Αρχηγός κ. Κωστόπουλε. Έριξα τώρα μια γενική ματιά έχει αρκετά ντοκουμέντα.

Ανώνυμος είπε...

Ο Παναγιώτης Λόης υπήρξε ένας μαχητής της Ορθοδοξίας, με τεράστια μνήμη επί Εκκλησιαστικών θεμάτων και Νομοθετημάτων πού γνώριζε απ΄ έξω μέχρι και αριθμούς Νόμων και δικαστικών αποφάσεων. Υπήρξε μία ζωντανή κινητή βιβλιοθήκη.

Σαν άνθρωπος, όπως όλοι μας άλλωστε, είχε κι΄αυτός τα λάθη του με πρώτο την προσωπολατρεία του για τον μακαριστό Πατέρα της Εκκλησίας μας, τον αείμνηστο Αυγουστίνο Καντιώτη, σε βαθμό πολλάκις ακραίο πού ούτε ο Καντιώτης πιστεύω δεν θα το ήθελε ! Κατά δεύτερο λόγο με τα ογκώδη και δύσχρηστα βιβλία πού έβγαλε, με πολλά στοιχεία βέβαια και με πολύ κόπο, κουράστηκε υπερβολικά και έβλαψε και την όρασή του. Έπεσε και σε χειρούργους «έμπορους των εθνών» πού τόν έφθασαν στο χειρότερο…Ήταν ανιδιοτελής, γνήσιος Χριστιανός, τίμιος άνθρωπος. Δεν έβγαλε δεκάρα, ούτε τα έξοδά του από τα βιβλία όπως κάποιοι αδίκως τον κατηγόρησαν. Βρήκε ακόμη αρχεία για τον πατέρα Γερβάσιο Παρασκευόπουλο καταχωνιασμένα 40 χρόνια τώρα και τα έβγαλε σε κυκλοφορία να τα διαβάσει ο κόσμος, αφού αυτοί πού τα είχαν περίμεναν πρώτα να μουχλιάσουν και να τα φάνε οί κατσαρίδες και μετά ότι απέμενε να το έδιναν για δημοσίευση.Συνεπώς και εδώ καλά έκανε ! Άς είναι αιωνία η μνήμη του αδελφού Παναγιώτη Λόη και ο Χριστός για τον Οποίο αγωνίστηκε να τον έχει στα δεξιά Του !

Ατικός

Ανώνυμος είπε...

Προς Ατικό: πώς τεκμηριώνονται τα περί προσωπολατρείας για το μακαριστό π.Αυγουστίνο;

Β είπε...

Πώς θα μπορούσαμε να προμηθευτούμε αυτό το βιβλίο του αείμνηστου κ. Λόη; Το θυμάμαι αυτό το βιβλίο, δυστυχώς όμως δεν το αγόρασα τότε.

Unknown είπε...

Διαβαζω τα σχολια αλλα εχω ωσ αρχη να μη γραφω.Αναγκαζομαι να γραψω γιατι χαρακτηριζοντασ τον πατερα μου ωσ ''προσωπολατρη'',τον χωριζεται απο το ΘΕΟ,γιατι η λατρεια ανηκει μονο στο ΘΕΟ.Ειναι αδιαμφισβητητο οτι υπεραγαπουσε το Γεροντα του και υπεραμυνοταν οταν τον κατηγορουσαν.Η ζωη του Πατροσ Αυγουστινου υπηρξε μαρτυρικη.Οταν οι περισσοτεροι σιωπουσαν ο Πατηρ Αυγουστινοσ ορθωνε το αναστημα του.Ασχολιοταν με πολλα θεματα ταυτοχρονα.Φυσικο ηταν πανω στο ζηλο του και στην αγωνια του για την ΕΚΚΛΗΣΙΑ,να κανει και ακροτητεσ.Αυτο ομωσ που κανεισ δε μπορει να του καταλογισει ηταν, οτι πονουσε για την ΕΚΚΛΗΣΙΑ,οτι ηταν αυστηροσ πρωτα με τον εαυτο του,οτι ηταν ασκητησ,αφιλαργυροσ και θερμοσ υποστηρικτησ των Ιερων Κανονων.Επισησ ο Πατηρ Αυγουστινοσ εκανε και πολλεσ σαλοτητεσ,για να μπερδευει και για να μην το θεωρουν Αγιο.Η σχεση του Πατερα μου με τον Π.Αυγουστινο, ηταν σχεσση υποτακτικου με Γεροντα.Η υπακοη του στον Π.Αυγουστινο,ηταν υπακοη αγαπησ και οχι δουλικη.Ο Π. Αυγουστινοσ ουδεποτε τον πιεσε να τον υποστηριξει.Αυτη η αρχοντια του Γεροντα,εκανε τον Πατερα μου να τον υπεραγαπησει.Ο Π.Αυγουστινοσ δεν εκβιαζε συνειδησεισ.Σεβοταν απολυτα την ελευθερια του αλλου.Ο Γεροντασ Παισιοσ ο οποιοσ ευλαβειτο πολυ τον Π.Αυγουστινο,ειχε πει στον Πατερα μου,οτι οποιοσ κατηγορει το Γεροντα σου,να αντιδρασ,για να μη μειωθει η αγαπη σου για αυτον.Δεν ηταν και λιγοι αυτοι που κατηγορησαν και συκοφαντησαν, συνειδητα η ασυνειδητα τον αγωνιστη Ιεραρχη.Φυσικο επομενο ηταν να αντιδραει και ο Πατερασ μου,πραγμα που δεν τον εκανε τοσο αγαπητο.

Ανώνυμος είπε...


Πρός 12.17
=============
Όποιος τόν γνώρισε καλά καί συνεργάστηκε μαζί του καταλαβαίνει τί ακριβώς εννοώ...

Καί αυτό άνευ ψόγου ! Έτσι το έβλεπε ο άνθρωπος καί έτσι το ζούσε.

Ατικός

Unknown είπε...

Αγαπητε ισωσ γνωριζετε περισσοτερα απο το γιο του.Αλλο να λετε οτι τον αγαπουσε σε υπερβολικο βαθμο και οτι στενοχωριοταν-εκνευριζοταν,οταν μιλουσαν απαξιωτικα η διαφωνουσαν με το Γεροντα του και αλλο να τον χαρακτηριζετε ΄΄πρωσοπολατρη''.Οι ''Ιωαννιτεσ'' επι Ιερου Χρυσοστομου ηταν και αυτοι προσωπολατρεσ?Καλο θα ηταν να γραφετε επωνυμα.Σασ ειπα οτι η λεξη ''προσωπολατρησ'' τον χωριζει απο το ΘΕΟ και δεν δωσατε καμια σημασια.Σασ ειπα οτι η σχεση του Πατερα μου με τον Π.Αυγουστινο ηταν σχεση υποτακτικου με Γεροντα.Ουτε αυτο εννοησατε.Ο Πατερασ μου τον Τριαδικο ΘΕΟ λατρευε,την ΠΑΝΑΓΙΑ επικαλειτο στισ δυσκολιεσ του και στην ανιατη ασθενεια του και τουσ ΑΓΙΟΥΣ τησ Ορθοδοξου εκκλησιασ τιμητικα προσκυνουσε.

Ανώνυμος είπε...


Αγαπητέ Αντώνιε ( 10:30 μ.μ.), λέμε το ίδιο πράγμα αλλά βλέποντάς το από διαφορετική σκοπιά. Τήν λέξη "προσωπολατρεία" δεν την λέω ώς ψόγο για τον πατέρα σου καί ώς θέση απάρνησης τού πατέρα σου πρός όλα τα Άγια πρόσωπα τής Εκκλησίας μας τα οποία και αυτός υπεραγαπούσε. Άπαγε τής βλασφημίας ! Τήν αναφέρω απλώς ως μία κοινή έκφραση πού λέει καί ο λαός σε περίπτωση υπερτονισμένης συμπάθειας ενός ανθρώπου πρός κάποιο άλλο συγκεκριμμένο γήϊνο πρόσωπο πού τό θεωρεί "ένα,μοναδικό, καί ασύγκριτο" έναντι όλων τών άλλων , ομοίως αγωνιζομένων κι΄ αυτών,μέσα στόν κόσμο!
Χαίρομαι πού ο τότε μικρός Αντώνης πού ήξερα, μεγάλωσε καί υποστηρίζει εδώ τον πατέρα του, καί καλά κάνει !

Νά είσαι καλά καί δεν συνεχίζω άλλο ζητώντας συγγνώμη άν κάπου υπερέβαλα καί σε στενοχώρησα!

Ατικός

Unknown είπε...

Δεν υπερβαλατε,ουτε με στενοχωρησατε.Εγω ανεβασα τουσ τονουσ.Δεν ειναι ταπεινωση,ειναι ρεαλισμοσ.Συμφωνω απολυτα με οσα γραψατε στο τελευταιο σασ μηνυμα.Η ενσταση μου ηταν στη λεξη ''προσωπολατρησ''.Ποιοσ ομωσ δεν υπεραγαπαει το Γεροντα του?Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ειναι ο ΘΕΟΣ επι γησ.Ο Γεροντασ εχει την ευθυνη για τισ κατευθυνσεισ που δινει.Ο υποτακτικοσ υπακουει και οπωσ προανεφερα,η υπακοη του πατερα μου,ηταν υπακοη αγαπησ και οχι δουλικη.Σε πιο νεαρη ηληκια με την υποδειξη και την προτροπη του Π.Αυγουστινου ειχε φωναξει μαζι με αλλουσ ΑΝΑΞΙΟΣ,σε καποιεσ χειροτονιεσ υποψηφιων Επισκοπων.Δε διακοπηκαν οι χειροτονιεσ,αντιθετα τουσ κυνηγησαν και τουσ προπηλακισαν.Τοτε του ειπαν καποιοι συναγωνιστεσ οτι ειναι μεγαλη αμαρτια αυτο.Οταν επισκεφτηκε τον Π.Παισιο του ανεφερε το γεγονοσ αυτο.Μην ασχολεισαι του ειπε ο Γεροντα Παισιοσ.Την ευθυνη την εχει ο Π.Αυγουστινοσ.Ο πατερασ μου οτι εκανε,το εκανε με ευλογια.Τα βιβλια που εγραψε για τον Π.Γερβασιο,με ευλογια τα εγραψε.Ευλογια οχι μονο απο τον Π.αυγουστινο αλλα και απο τον Αγιο Υδρασ,τον Π.Ιεροθεο.Οσοι πιστευουν οτι δεν ειχε την ευλογια και των δυο Αγιων Αρχιερεων θα μπορουσα να τουσ αποδειξω με επιστολεσ που υπαρχουν στο αρχειο του Πατερα μου,το αντιθετο.Α και κατι αλλο. Δεν τον υποστηριζω τον Πατερα μου,λεω απλα αυτα που ξερω.Και να σασ πω και κατι αλλο?Λυπαμαι κατα βαθοσ με τα οσα ωραια γραψατε,εσεισ και ο κυριοσ Κωστοπουλοσ.Προτιμουσε την αφανεια ο Πατερασ μου.Χαρακτηριστικα ελεγε οτι ''η καλυτερη περιοδοσ τησ ζωησ μου,ηταν οταν μοιραζα την ΣΠΙΘΑ και με λουζανε με κοσμητικα επιθετα.Οταν εγραψα για τον Π.Γερβασιο,πραγμα που δεν επεδιωξα,κληρικοι ολων των βαθμιδων,καθηγητεσ πανεπιστημιου,επωνυμοι και ανωνυμοι λεγανε τιμητικα λογια,πραγμα που με στενοχωρουσε και με εκανε να νιωθω αβολα''.