Ἡ πρόσκληση τοῦ Ματθαίου - Χρήστος Κ. Τσούβαλης

Ἡ πρόσκληση τοῦ Ματθαίου

Εὐαγγέλιον Ματθαίου θ΄,9-13

«Παράγων ὁ Ἰησοῦς ἐκεῖθεν εἶδεν ἄνθρωπον καθήμενον ἐπί τό τελώνιον, Ματθαῖον λεγόμενον, καί λέγει αὐτῷ˙ ἀκολούθει μοι. Καί ἀναστάς ἠκολούθησεν αὐτῷ.»       (Ματθ. θ΄,9)

Ἡ κλήση ἀπό τόν Κύριο, στό Ἀποστολικό ἀξίωμα, τοῦ τελώνη Λεβί, γιοῦ τοῦ Ἀλφαίου, πού τή μνήμη του ὡς Ἀποστόλου καί Εὐαγγελιστοῦ Ματθαίου τιμοῦμε καί ἑορτάζουμε σήμερα, αἰδεσιμολογιώτατε Πάτερ, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἀποκαλύπτει τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο ὁ Χριστός καί ἡ Ἐκκλησία, διαχρονικά ἀντιμετωπίζουν τούς ἁμαρτωλούς ἀνθρώπους καί αὐτή τήν ἴδια τήν ἁμαρτία.

Οἱ τελῶνες ἦταν ἐκείνη τήν ἐποχή οἱ φοροεισπράκτορες τῆς ρωμαϊκῆς ἐξουσίας καί οἱ φοβεροί ἐκμεταλλευτές τοῦ κόπου τῶν φτωχῶν ἀνθρώπων. Τό ἐπάγγελμα τοῦ τελώνη ἦταν ταυτισμένο μέ τήν ἀρπαγή, τήν ἀδικία καί τήν ἀσυδοσία. Ἕνα ἐπάγγελμα μισητό ἀπό τούς ἀνθρώπους, ὅπως ἦταν μισητοί καί ἐκεῖνοι πού τό ἀσκοῦσαν.

Κι’ ὅμως ἕναν τελώνη ὁ Ἰησοῦς ἐπιλέγει ὄχι μόνο νά τόν καλέσει σέ μετάνοια καί σωτηρία, ἀλλά νά γίνει συνεργάτης στό ἔργο τῆς βασιλείας Του. Καί ὁ τελώνης Ματθαῖος, παρά τήν ἁμαρτωλότητά του, στήν πρόσκληση τοῦ Ἰησοῦ «ἀκολούθει μοι», «ἀναστάς ἠκολούθησεν αὐτῷ». Δηλαδή πίστευσε στόν Κύριο, ἐγκατέλειψε τά πάντα καί Τόν ἀκολούθησε.

Ὁ Ἰησοῦς ἔχοντας μόλις ἐντάξει τόν Ματθαῖο στή χορεία τῶν μαθητῶν Του, συνυπάρχει καί συντρώγει στό σπίτι του, μέ τελῶνες καί λοιπούς, ἐγνωσμένης ἁμαρτωλότητας, ἀν- θρώπους. Ἡ συνύπαρξη τοῦ Ἰησοῦ μέ τούς ἀνθρώπους αὐτούς προκάλεσε τά ἀρνητικά σχόλια τῶν Φαρισαίων ἐναντίον τοῦ Χριστοῦ.

 Ὁ Χριστός ὅμως, μέ τήν παρουσία Του στό σπίτι τοῦ Ματθαίου, θέλει νά στείλει ἕνα νέο μήνυμα καί νά ἐγκαινιάσει τή νέα Του διδασκαλία, πού ἦταν βέβαια ἀντίθετη μέ ἐκείνη τῶν Φαρισαίων. Ὁ Κύριος μέ τή στάση Του θέλει νά δείξει ὅτι ἀγκαλιάζει ὅλους τούς ἀνθρώπους, ἰδιαίτερα μάλιστα ἐκείνους, πού βασανίζονται ἀπό τήν ἀρρώστια τῆς ἁμαρτίας. Γι’ αὐτό ἀπαντάει στούς Φαρισαίους, πώς δέν ἔχουν ἀνάγκη γιατροῦ οἱ ὑγιεῖς, ἀλλά οἱ ἄρρωστοι, καί πώς δέν ἦρθε νά καλέσει σέ μετάνοια ἐκείνους πού νομίζουν τούς ἑαυτούς τους δίκαιους, ἀλλά ἦρθε νά καλέσει τούς ἁμαρτωλούς, γιά νά μετανοήσουν καί νά σωθοῦν.

Ἡ στάση τῶν Φαρισαίων τῆς περικοπῆς, μᾶς θυμίζει, ἐν πολλοῖς καί τήν συμπεριφορά ὁρισμένων χριστιανῶν, οἱ ὁποῖοι ἔχουν παρεξηγήσει τήν ἔννοιαν τῆς εὐσέβειας. Πρόκειται γιά ἀνθρώπους, πού ἀρνοῦνται τήν ὅποια κοινωνία καί συναναστροφή, μέ πρόσωπα, πού ἐκτρέπονται σέ ἕναν ἁμαρτωλό τρόπο ζωῆς.  Στίς περιπτώσεις αὐτές ἡ εὐσέβεια καταντᾶ   εὐσεβισμός, πού συνιστά ἀπροκάλυπτη ἐκτροπή ἀπό τόν δρόμο τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, «ἰδίωμα τῆς ὁποίας εἶναι ἡ οἰκειοποίηση τῶν παθημάτων καί ἡ συμπάθεια πρός τίς πτώσεις καί τίς δοκιμασίες τῶν ἀδελφῶν μας. Ἄν δέ συμπονοῦμε τόν ἀδελφό μας, πού ὑποφέρει καί δέ προσπαθοῦμε, μέ θυσία δική μας, νά σηκώσουμε τό φορτίο του, ἡ ἀγάπη μας δέν εἶναι ἀληθινή». Ὁ εὐσεβισμός προκαλεῖ μῖσος, ὄχι ἀπέναντι στήν ἁμαρτία, ἀλλά ἀπέναντι στόν ἁμαρτωλό. Γι’ αὐτό καί ὁ Ὅσιος Ἰσαάκ ὁ Σῦρος νουθετεῖ : «Μή μισήσεις τόν ἁμαρτωλόν. Πάντες γάρ ἐσμέν ὑπεύθυνοι. Τάς ἁμαρτίας αὐτοῦ μίσησον καί εὔξαι ὑπέρ αὐτοῦ, ἵνα ὁμοιωθείς τῷ Χριστῷ, ὅστις οὐκ ἠγανάκτει κατά τῶν ἁμαρτωλῶν, ἀλλ’ ὑπερηύχετο».

Ἡ Ἐκκλησία μας, ἔχουσα ὡς ὑπόδειγμα ζωῆς τόν Κύριο, στέκεται μέ ἀγάπη καί θεραπευτική φροντίδα ἀπέναντι στόν ἁμαρτωλό, στηλιτεύει, ὅμως σκληρά τήν ἁμαρτία, πού ἐξευτελίζει καί καταστρέφει τό ἀνθρώπινο πρόσωπο. Ἡ στηλίτευση δέ τῆς ἁμαρτίας στοχεύει στήν ἐπαναφορά τοῦ ἁμαρτωλοῦ ἀνθρώπου στήν ὁδό τῆς Χάριτος καί στήν τελική σωτηρία του.

Ὁ Χριστός συναναστρεφόμενος τούς ἁμαρτωλούς, δέν ἀμνήστευσε τήν ἁμαρτία τους, ἀλλά ἐνήργησε μέ τέτοιο τρόπο, ὅπως ὁ ἰατρός πρός τούς ἀσθενεῖς του, προκειμένου νά ἀπαλλάξει τούς ἀνθρώπους ἀπό τό βάρος τῆς ἁμαρτίας καί νά τούς ἀποδώσει ψυχικά καθαρούς καί πνευματικά ὑγιεῖς στή νέα ἐν Χριστῷ πραγματικότητα. Χαρακτηριστικά παραδείγματα ἀνάλογης στάσης, ἐκ μέρους τοῦ Κυρίου, ὁ Εὐαγγελιστής Ματθαῖος, ἡ Μαρία ἡ Μαγδαληνή καί πολλοί ἄλλοι.

Ἀλλά ὁ Ἰησοῦς καλεῖ καί προσκαλεῖ καί ἐμᾶς σήμερα. Μᾶς καλεῖ νά σηκωθοῦμε ἀπό τό «τελώνιον» τῆς ἁμαρτίας μας καί μέ ἐμπιστοσύνη παιδιοῦ στήν καρδιά μας, μέσα ἀπό τή μετάνοια, νά ὁδηγηθοῦμε στή σωτηρία, ὅπως ἔκανε ὁ Ἀπόστολος καί Εὐαγγελιστής Ματθαῖος καί ὅλοι οἱ ἄλλοι, πού ἀπάντησαν θετικά στήν πρόσκληση τοῦ Ἰησοῦ καί ὑψώθηκαν στήν τελειότητα τοῦ οὐρανοῦ.

Στό σημεῖο αὐτό καλό εἶναι νά δοῦμε καί τήν παραβολή τοῦ κρυμμένου θησαυροῦ, πού μᾶς διασώζει ὁ Εὐαγγελιστής Ματθαῖος.

Κατά τήν παραβολή αὐτή, πού μᾶς εἶπε ὁ Κύριος, ἡ Βασιλεία τῶν οὐρανῶν, μοιάζει μέ θησαυρό κρυμμένο στό χωράφι, πού τόν βρῆκε ἕνας ἄνθρωπος καί τόν ἔκρυψε. Ἀμέσως μέ πολύ χαρά, πῆγε καί πούλησε ὅλα ὅσα εἶχε καί ἀγόρασε ἐκεῖνο τό χωράφι γιά νά τοῦ μείνει ὁ θησαυρός.  

Τό γεγονός ὅτι μόνο ὁ Ματθαῖος διασώζει αὐτήν τήν παραβολή, δέν εἶναι τυχαῖο. Μπορεῖ αὐτή ἡ παραβολή νά ταιριάζει ἀπόλυτα μέ τήν ζωή του. Ἴσως ὁ Ματθαῖος νά εἶναι αὐτός ὁ ἄνθρωπος τῆς παραβολῆς, πού σκάβει στό χωράφι καί βρίσκει τόν θησαυρό, πού δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τόν Χριστό, τόν ὁποῖο μόλις ἀνακάλυψε τά ἄφησε ὅλα γιά νά Τόν ἀκολουθήσει.

Ἀδελφοί μου, ἡ Ἐκκλησία μας σήμερα, μᾶς παρουσιάζει ἀκόμα ἕναν Ἅγιο, πού ὕστερα ἀπό τή συνάντηση πού εἶχε μέ τόν Κύριο, πέρασε ἀπό τή ζωή τῆς ἁμαρτίας στήν ἐν Χριστῷ ζωή. Μέσα ἀπό τή γιορτή του, ὁ Εὐαγγελιστής Ματθαῖος, θέλει νά μᾶς μιλήσει γιά ἕνα θησαυρό πού ἀνακάλυψε καί ἄλλαξε ὁλοκληρωτικά ὅλη η ζωή του. Θέλει νά μᾶς πεῖ ὅτι, ὅπως ὁ ἄνθρωπος τῆς παραβολῆς τοῦ κρυμμένου θησαυροῦ, σκάβοντας τό χωράφι βρῆκε τό θησαυρό, ἔτσι καί ἐμεῖς πρέπει νά ἀρχίσουμε νά καλλιεργοῦμε τό χωράφι τῆς ψυχῆς μας, γιά νά συναντήσουμε ἐπιτέλους τόν ἀληθινό θησαυρό πού δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τό Χριστό μας.

Γι’ αὐτό, ἄς ἀπαντήσουμε καί ἐμεῖς θετικά στήν πρόσκληση. Καί ἄς Τόν ἀκολουθήσουμε ἐλεύθερα μέ πίστη καί ἀγάπη, «κεκαθαρμένοι» μέ τά Μυστήρια τῆς Ἐξομολογήσεως καί τῆς Θείας Εὐχαριστίας, στό δρόμο πρός τό φῶς τῆς αἰώνιας χαρᾶς τοῦ Παραδείσου. Ἀμήν

     Χρήστος Κ. Τσούβαλης

    Άρχων Οστιάριος του Οικουμ. Θρόνου

                       Παντάνασσα Πατρῶν 16.11.2014