Αναπλαστική
Σχολή Πατρών
1923-2015
92
χρόνια προσφοράς
στην
Εκκλησία και στον άνθρωπο…
Του
Ιεροδιακόνου
π.
Ιεροθέου Ανδρουτσόπουλου.
Λίγες
στιγμές μετά την αποτρόπαια Μικρασιατική καταστροφή. Λίγες στιγμές μετά τον
φρικτό και ματωμένο ξεριζωμό των Ελλήνων της Μικράς Ασίας. Πρόσωπα
πληγωμένα, καρδιές τσακισμένες, συναισθήματα κατακερματισμένα, παιδιά ορφανά
από Πατρίδα, από μάνα και πατέρα. Μόνα τους περιφέρονται, γυρνούν απ’ εδώ και
εκεί, ψάχνουν κάπου να ακουμπήσουν, να πιαστούν, ελπίδα να βρουν για να
αντέξουν, να μη λυγίσουν.
Εδώ στην
Πάτρα, στην πόλη του Αγίου Ανδρέου, ένας λεβεντόψυχος παπάς, καλόγερος στο
φρόνημα, προφητικός στο λόγο, επιβλητικός στην παρουσία, λευίτης σωστός,
αφουγκράζεται το παλμό της εποχής, συγκινείται από την αγωνία των ορφανεμένων
παιδιών, βουρκώνει στην θωριά της νοσταλγικής τους ματιάς, τα πιάνει από το
χέρι, σαλπίζει το θεϊκό κάλεσμα και χιλιάδες παιδιά ανήμερα της
Παναγίας της Ζωοδόχου Πηγής το 1923, μέσα στο χαρμόσυνο κλίμα της
Αναστάσεως, αποτελούν πια τα πρώτα μέλη των Κατηχητικών του π. Γερβασίου.
Ημέρες
ιστορικές, στιγμές ανεπανάληπτες. Πριν από 92 ολόκληρα χρόνια
ιδρύθηκαν τα Κατηχητικά Σχολεία με την ονομασία αρχικά, Αγίου
Δημητρίου Πατρών και μετέπειτα, Αναπλαστική Σχολή Πατρών.
Ο
μεγάλος και οραματιστής Κληρικός της Εκκλησίας της Ελλάδος, Αρχιμ. Γερβάσιος
Παρασκευόπουλος, αφήνει εποχή, καταγράφει με χρυσά γράμματα στις σελίδες της
Εκκλησιαστικής Ιστορίας, την ίδρυση των πρώτων οργανωμένων Κατηχητικών Σχολείων
την Ελλάδα.
Τα
παιδιά στα προσφυγικά των Πατρών, κοντά στον π. Γερβάσιο, βρίσκουν απάνεμο
λιμάνι. Βλέπουν στα μάτια του τον πατέρα που έχασαν, την αγκαλιά της μάνας που
στερήθηκαν, την θαλπωρή της οικογένειας που ποτέ δεν γεύτηκαν. Μα…Και κάτι
ακόμα. Γεύονται την χάρη της Εκκλησίας. Γίνονται συνειδητά παιδιά Της. Μικροί
και μεγάλοι. Νέοι και γέροι. Πλούσιοι και φτωχοί. Μαθητές όλοι, με κατηχητή, τον
υψιπέτη αετό, τον εραστή της τελειότητος, το ακούραστο εργάτη του Ευαγγελίου,
τον π. Γερβάσιο, ως έλαφοι διψώσαι τον ακούν να τους διδάσκει, να τους μιλά για
τον Θεό και ως ακτίνες φωτός τα πύρινα λόγια του φλογίζουν τις καρδιές τους.
Και εκείνοι ενθουσιάζονται, μπολιάζονται με γνήσιο πατερικό φρόνημα, με
εκκλησιαστική παιδεία, με πατριωτικό ζήλο και αγάπη για την φιλτάτη Πατρίδα,
άλλοι με πόθο για την Ιερωσύνη, άλλοι για τον Μοναχισμό, άλλοι για να κτίσουν
ευλογημένες οικογένειες…
Είναι αλήθεια ότι μέσα από τους κόλπους της Σχολής, αναδείχθηκαν ασκητικοί
Ιεράρχες, παραδοσιακοί Ιερείς, ενάρετοι Μοναχοί και Μοναχές, ανατράφηκαν
ηρωίδες Μανάδες, καταξιωμένοι Επιστήμονες, άνθρωποι του μόχθου, εργάτες του
Ευαγγελίου, που εξαπλώθηκαν ανά την οικουμένη και μετέφεραν από γενηά σε γενηά
αυτό που έζησαν, αισθάνθηκαν ως χάρη και ευλογία στην ευλογημένη γωνιά «της
ιωνίας», στην Αναπλασική Σχολή των Πατρών.
Τα
χρόνια πολύ γρήγορα πέρασαν. Ο π. Γερβάσιος έφυγε από την μάταιη ζωή αυτή
για την αιωνιότητα. Το έργο του όμως δεν έσβησε. Δεν ήθελε ο Θεός να σβήσει.
Και συνεχίζει μέχρι και σήμερα, μέσα στην φουρτουνιασμένη κοινωνία μας, στην
θαλασσοταραχή της ζωής αυτής, στα κύματα των πειρασμών, να υπάρχει και να
πορεύεται, φωτίζοντας, εμπνέοντας, διδάσκοντας, κατηχώντας τα ευλογημένα αρνία
του Θεού, κάτω από την ασφαλή σκέπη και προστασία της Εκκλησίας, με την ευλογία
και την αμέριστη συμπαράσταση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ.κ.
Χρυσοστόμου.
Κάπου
εδώ όμως σταματούμε. Δεν θα γράψουμε άλλα. Γατί δεν χρειάζονται περισσότερα.
Εμείς απλώς, ευλογούμε και δοξάζουμε τον εν Τριάδι προσκυνούμενον Θεό για τα 92
χρόνια παρουσίας της Σχολής και Τον ευχαριστούμε γιατί Μας χάρισε την σεβασμία
μορφή του π. Γερβασίου, που προσπάθησε να αφυπνίσει τις
εφησυχάζουσες συνειδήσεις και να μορφώσει Χριστό και Ελλάδα σε όσους ήρθαν
κοντά του, σε καιρούς απαράκλητους και σε εποχές ανέχειας πνευματικής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου