Ο δρόμος είναι ένας: η πίστη στο Θεό και η αποδοχή της αγάπης του για τον
άνθρωπο δίνει νόημα στην ανθρώπινη ζωή. Διότι η αληθινή ζωή προέρχεται από τον
Θεό που είναι ο χορηγός της ζωής. Όποιος απομακρύνεται από τον Θεό νεκρώνεται
και πεθαίνει. «Οι μακρύνοντες εαυτούς απ’ εμού απολούνται».
Η πραγματική ζωή βρίσκεται πέρα από τα όρια της φθοράς και του θανάτου. Ο
άνθρωπος είναι φθαρτός, ο Θεός άφθαρτος.
Και ο φθαρτός άνθρωπος βρίσκει την αιώνια ζωή μετέχοντας στην άφθαρτη ζωή του
Θεού.
Oπότε έχοντας υπ’ όψη αυτές τις προϋποθέσεως οι έννοιες «πλούσιος» και
«φτωχός» έχουν περισσότερο θρησκευτικό
παρά κοινωνικό περιεχόμενο. Εκείνο στο οποίο αποβλέπει είναι η
υπογράμμιση ενός σοβαρού κινδύνου, της αυτάρκειας και της αντίληψης ότι η ευημερία
του ανθρώπου είναι ατέρμονη και υπάρχει ο κίνδυνος ν’ αποχωρισθεί ο άνθρωπος
από την αλήθεια, ότι τα υλικά αγαθά είναι πρόσκαιρα και φθαρτά.
Πρωτοπρεσβύτερος Γερασιμάγγελος Στανίτσας
1 σχόλιο:
Ωραίο.
Δημοσίευση σχολίου