Οι Έλληνες, λαός με μακρά μεταναστευτική εμπειρία,
δεν πρέπει να λησμονούμε ότι και εμείς στο παρελθόν εζήσαμε ανάλογες
καταστάσεις και δοκιμασίες. Και η Εκκλησία μάς υπενθυμίζει ότι στον κόσμο αυτό
όλοι μας είμεθα «ξένοι» και «παρεπίδημοι»· ότι «του Κυρίου η Γη και το πλήρωμα
αυτής»· και ότι Εντολή του Θεού είναι τους μεν ξένους να μην θλίβουμε και να
τους δεχόμεθα ως εάν ήσαν «αυτόχθονες» («ως αυτόχθων εν υμίν έσται ο προσήλυτος
ο προσπορευόμενος προς υμάς, και αγαπήσεις αυτόν ως σεαυτόν, ότι προσήλυτοι
εγενήθητε εν τη Αιγύπτω» Λευϊτικόν , ΙΘ, 34), τους δε πένητες και αδυνάτους
αυτόχθονες να φροντίζουμε ως εάν ήσαν ξένοι («εάν πένηται ο αδελφός
σου....αντιλήμψη αυτού ως προσυλήτου και παροίκου, και ζήσεται ο αδελφός σου
μετά σού» (Λευϊτικόν ΚΕ’., 35). Ο Θεός εντέλλεται «αγαπήσετε τον προσήλυτον·
προσήλυτοι γαρ ήτε εν τη Αιγύπτω» (Δευτερον. Ι', 18). Και ο Απόστολος Παύλος ως
προαναφέρθηκε, προτρέπει «της φιλοξενίας μή επιλανθάνεσθε» (Εβραίους ιγ'. 2).
Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χριστόδουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου