Ο ζήλος ο ζηλευτός - δ. Γρηγόριος Φραγκάκης

Ο ζήλος ο ζηλευτός

Κυριακή Ε' Ματθαίου

Είχε ζήλο πολύ και του το ανεγνώριζαν οι πάντες. Ήξερε τον Νόμο και με βάσι εκείνον επέβαλλε την δικαιοσύνη στους ανθρώπους. Ήταν σκληρός, αδυσώπητος όταν επρόκειτο για την εφαρμογή των εντολών που είχαν δοθεί στον Μωϋσή για τον λαό. Δεν υπολόγιζε φιλίες και άλλες σχέσεις. Εργαζόταν για τις εντολές αυτές μα για τον εντολέα; Οι γνώσεις κάλυπταν τα νέα δεδομένα που είχε φέρει η διδασκαλία του ανατροπέα Ιησού από τη Ναζαρέτ.

Είδε τον ζήλο της καρδιάς του και εξέλαβε την φλογερή του πίστι ως θυμίαμα που, χωρίς να το ξέρει, ζητούσε να απομακρύνει την αχλύ της άγνοιας και της πώρωσής του. Έτσι ο Ναζωραίος ο γλυκύς εμφανίστηκε στον Σαύλο και του ζήτησε τι; Όχι να αλλοιώσει την θερμότητα της αγωνιστικότητας αλλά να γνωρίσει Εκείνον σε όλα τα έθνη, να γίνει το σκεύος της εκλογής Του. Όταν ο Παύλος πια κολυμπώντας στα μανιασμένα κύμματα των πειρασμών που ήθελαν να εμποδίσουν το έργο του Θεού αλλά και στα γαλήνια πελάγη της Θεολογίας, έγινε κάτοχος της Αλήθειας τότε διαπίστωσε πως σε ό, τι πίστευε ως τότε τέλος και σκοπός ήταν ο ίδιος ο Θεάνθρωπος Κύριος.

Αυτά τα ανεπανάληπτα βιώματα εξηγεί με τρόπο φυσικό στου πολύ αγαπημένους του Χριστιανούς της Ρώμης αναλύοντας την φύσι του ζήλου των συμπατριωτών του για την σωτηρία των οποίων ολόψυχα προσευχόταν. Ο Νόμος μέχρι τον ερχομό του Ιησού καθόριζε την δικαιοσύνη και τον δίκαιο μέσα από διατάξεις και την εφαρμογή τους. Αυτός ο Νόμος, όμως, ως Θεόσταλτος, δεν ήταν ανεξάρτητος αλλά εντεταγμένος στο προαιώνιο Σχέδιο του Θεού για την σωτηρία του κόσμου. Το Σχέδιο αυτό τελειοποιούνταν μόνο με τον αληθινό Σωτήρα, τον Σαρκωμένο Υιό του Θεού! Όταν επεδήμησε Εκείνος, η δικαιοσύνη και η δικαίωσι περνούσε στην Κρίσι τη δική Του και άρα αυτό δεν το άντεχε όποιος είχε μάθει να δικαιώνει και να καταδικάζει μέσα από βιβλία και Γραφές. Στην ουσία ο Χριστός μας γκρέμιζε το πάγχρυσο αλλά άψυχο είδωλο Θεού που είχαμε κατασκευάσει και στο οποίο συχνά δίναμε τη μορφή και του ίδιου μας του εαυτού (τί τραγικό!). Για τον λόγο αυτό ο ζήλος του Νόμου, χωρίς επίγνωσι και με άρνησι της πραγματικότητας, δίωκε Εκείνον που έδινε στον Νόμο την πρωτόπλαστη μορφή, την προπτωτική.

Αυτός ο ζήλος βασανίζει και σήμερα όσους με διατάξεις και κανόνες θεοποιούμε τη δυστυχία και...την απόκρυφη...αθεΐα μεσα μας! Αρνούμαστε να υποταχτούμε στη δικαιοσύνη Εκείνου διότι τότε πώς θα κρίνουμε "ζώντας και νεκρούς" με την άνεσι του δικαίου που πλάσαμε μέσα μας. Πιάνουμε κανόνες και συνθέτουμε το δίκαιο "της Εκκλησίας "αλλά από μέσα μας απουσιάζει παντελώς ο Χριστός. Η αληθινή δικαιοσύνη ανήκει σε Εκείνον και η Σωτηρία φανερώνεται στην Ανάστασί Του. Αν το στόμα και η καρδιά τα ομολογούν και τα πιστεύουν τότε ποιός άλλος Νόμος χρειάζεται; Ο Ιησούς Χριστός είναι ο  μόνος σκοπός της ζωής μας. Για να ενωθούμε μαζύ Του ας Του ζητήσουμε να Τον αγαπήσουμε με ζήλο τον ζηλευτό και τότε "ο ζηλότυπος" θα κάνει ζηλευτή την βίωσι των εντολών Του!   

δ. Γρηγόριος Φραγκάκης

Πηγή: Απογευματινή Κωνσταντινουπόλεως