Η ΚΑΤΑ κ. ΦΕΙΔΑΝ ΣΥΝΟΔΟΣ Β΄ - Γεώργιος Τζανάκης

  Η ΚΑΤΑ κ. ΦΕΙΔΑΝ ΣΥΝΟΔΟΣ

Β΄

Ὁ ἀπὸ μηχανῆς θεός: ἡ Σύναξις τῶν Προκαθημένων

«Ὅλες οἱ Σύνοδοι μετὰ τὴν 4η ἦταν Σύναξις τῶν Προκαθημένων καὶ τίποτα ἄλλο, 5η, 6η, 7η εἶναι Σύναξις Προκαθημένων μὲ 2 ἤ 3 ἐκπροσώπους καὶ μιὰ παρέα, ὅπως εἴσαστε ἐσεῖς ἐδώ, καὶ οἱ ἀρχιερεῖς τοῦ Οἰκουμενικοῦ πατριαρχείου οἱ ὁποῖοι δὲν εἶχαν λόγο.».

Κ. Βλάσιος Φειδᾶς

(συνέχεια ἀπὸ τὸ προηγούμενο)

Συνεχίζουν στὸ περὶ Γάμου:

Συνεχίσαμε στὸ θέμα τῶν κωλυμάτων γάμου. Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης, ὁ Γραμματέας του ἤμουνα ἐγώ, καὶ φτιάξαμε ἕνα κειμενάκι ἐπὶ τῇ βάσει τῆς κανονικῆς παραδόσεως, σύντομο γιὰ τὰ κωλύματα γάμου. Χωρὶς εἰσαγωγή. Περὶ οἰκογενείας περὶ μυστηρίου τοῦ Γάμου , γιατὶ θέλαν νὰ τὸ χρησιμοποιήσουν στὰ κομμουνιστικὰ καθεστῶτα αὐτό.

Καὶ ὅμως οὔτε ἐδὼ μπόρεσαν νὰ συνενοηθοῦν:

 Ὅμως ἡ  σύναξις ἀπέτυχε.

Καὶ τὰ ἔξοδα πολλά, ἀποτέλεσμα κανένα, καὶ μαῦρες σκέψεις ἄν μπορεῖ ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία νὰ κάνει Σύνοδο:

Κρίμα τὰ χρήματα ποὺ δαπανήθηκαν, οἱ κόποι ποὺ καταβλήθηκαν, καὶ τῆς Γραμματείας καὶ τῶν ἀνθρώπων ποὺ ἦρθαν καὶ τὰ συνέδρια ποὺ γίνανε καὶ κοστίζουν αὐτὰ πάρα πολύ, ἱδιαίτερα στὸ χῶρο τῆς Ἐλβετίας, καὶ ἐπομένως ἀπέτυχε καὶ ὑπῆρχε ἡ ἐνδιάθετη, ἐκπεφρασμένη ἤ μη δὲν ἔχει σημασία, ἐπιφὐλαξη ἄν μπορεῖ ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία νὰ κάνει Σύνοδο.

Προβληματίστηκαν στὴ διαφαινόμενη ἀδυναμία τῆς ΠΠΕ νὰ συντάξει κάποιο κείμενο:

Ἡ Γραμματεία, καθίσαμε καὶ εἴπαμε, ὅτι 100 ἄνθρωποι γιὰ νὰ φτιάξουν ἕνα κείμενο εἶναι ἀδύνατον. Δύο αἰῶνες θὰ περιμένουμε γιὰ νὰ μᾶς δώσει ἕνα κείμενο καὶ στὸ τέλος θὰ τὸ ἀπορρίψουν οἱ ἴδιοι ποὺ τὸ φτιάξανε.

Παράξενοι ἄνθρωποι καὶ εὐμετάβλητοι. Θὰ ἀπορίψουν τὸ κείμενο ποὺ οἱ ἴδιοι θὰ φτιάξουν ἀφοὺ παιδευτοῦν δύο αἱῶνες.!!! (Καθ᾿ ὑπερβολὴν μιλάει βεβαίως ὁ κ. καθηγητής, εἶναι φανερὸ πλὴν φαίνεται τὸ κλίμα). Σκέφτηκαν λοιπὸν  νὰ ἀναθεωρήσουν τὸν τρόπο προετοιμασίας τῶν κειμένων καὶ νὰ τὰ φτιάχνει ἡ Γραμματεία:

Τελικὰ ἔγινε μιὰ ἀναθεώρηση τῆς  προετοιμεσίας τῶν κειμένων…

Στὴν εἰσήγηση τῆς Γραμματείας ποὺ παρουσιάζουμε τὶ λένε γιὰ τὸ θέμα οἱ συμβολὲς τῶν ἐκκλησιῶν… στὸ τέλος νὰ καταλήγει μὲ ἕνα συμπερασματικὸ ἐπίλογο ὁ ὁποῖος νὰ ἔχει τὴ μορφὴ κειμένου. Νὰ εἶναι τὸ προτεινόμενο σχέδιο κειμένου, ποὺ ἄν τὸ συνέτασσε ἡ Γραμματεία θὰ ἦταν αὐτό.

Ὅμως ἐπειδὴ ἡ Γραμματεία μόνο συντονιστικὸ ρόλο εἶχε καὶ τώρα ἀναλάμβανε τὸν ρόλο τῆς Διορθοδόξου Προπαρασκευαστικῆς Ἐπιτροπῆς, καὶ κατὰ κάποιο τρόπο τὴν ὑποκαθιστοῦσε, γιὰ τὸ καλὸ πάντα, ἔπρεπε νὰ εἶναι προσεκτικοί:

Ἀλλὰ δὲν θὰ λέμε ὅτι εἶναι σχέδιο κειμένου, θὰ ἀφήσουμε νὰ τὸ ἐπιλέξουν ἐκείνοι. Ἐμεῖς δὲν θὰ τὸ ὑπερασπιστοῦμε, γιατὶ ἄν τὸ ὑπερασπιστοῦμε θὰ νομίζουν ὅτι θέλουμε νὰ τοὺς τὸ ἐπιβάλλουμε. Ἄν μᾶς ποῦν νὰ τὸ πετάξουμε στὰ σκουπίδια θὰ τὸ πάρουμε ἐμεῖς καὶ θὰ  τὸ πετάξουμε στὰ σκουπίδια, γιατὶ δὲν ξέρουμε ἄν θὰ τὸ πετάξουν στὰ σκουπίδια, μπορεὶ νὰ τὸ βάλλουν στὴν τσέπη τους. Ἔτσι ἀπλά.

Ἔτσι ἀπλὰ λοιπὸν προχωροῦσαν τὰ πράγματα. Οἱ ἄλλοι δὲν καταλάβαιναν ὅτι «εἶναι σχέδιο κειμένου» ἀλλὰ τὸ «ἐπέλεγαν»…. Καὶ ἔτσι δὲν «νόμιζαν ὅτι θέλουν νὰ τοὺς τὸ ἐπιβάλλουν» !!!

Ἐπομένως, βασικὰ, ἀλλάξαμε τὴν διαδικασία. 

Σὲ αὐτὲς τὶς πέντε λέξεις κρύβονται πολλά. Ἐδὼ στηρίχτηκαν ὅλα, ὅσον ἀφορὰ τὴν διαδικασία... Γερό σκαλοπάτι...

Ὅμως στὸν κόσμο αὐτὸ, ἐννίοτε συμβαίνουν ἀπρόσμενα γεγονότα  γιὰ μερικοὺς:

Ἡ Ρωσία στὴ  πανορθόδοξη Διάσκεψι ζήτησε νὰ γίνει ἕνας κανονισμὸς λειτουργίας τῶν Πανορθοδόξων Διασκέψεων , τὸν ὁποῖο ἐτοίμασε ἡ Γραμματεία. Παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ἤμουν ἐκ τῶν συντακτῶν ἔλεγα «ὅταν ἀναγνωστεῖ αὐτό θὰ ψάχνουμε νὰ βροῦμε τοὺς ἐκπροσώπους τῶν ἐκκλησιῶν στὰ 4 σημεία τοῦ ὀρίζοντα. Θὰ σκορπίσει ἡ σύναξη». Τελικὰ τὸ κείμενο ἔγινε ὁμοφώνως ἀποδεκτό χωρίς συζήτησι. Χωρίς συζήτησι; Χωρίς συζήτησι. Αὐτὸ ποὺ δὲν γινόταν. Κάτι δὲν πάει καλά λέγαμε. Χωρὶς συζήτησι σὲ Διορθόδοξη Ἐπιτροπὴ, ποὺ ἦταν τέσσερεις ἐπειδὴ ἦταν 4 τὰ θέματα, καὶ ἄλλοι 2 -3 ἤ 4 σύμβουλοι. Μεγάλο σώμα, 150 ἄνθρωποι.

Αὐτὸ ὁπωσδήποτε ἀναπτερῶνει τὸ ἡθικὸ καὶ τὴν διάθεσι γιὰ δουλειά. Δούλεψαν, ἔφτιαξαν κείμενα καὶ τὸ ἀποτέλεσμα ἦταν θαυμάσιο:

Ἐπειδὴ ἦταν πολὺ καλὰ ἐπεξεργασμένα καὶ τὰ σχέδια προτάσεων τῶν κειμένων τὰ δέχτηκαν μὲ ἰδιαίτερη χαρὰ καὶ εὐγνωμοσύνη τὰ μέλη τῆς Διορθοδόξου Προπαρασκευαστικῆς Ἐπιτροπῆς μέχρι ποὺ τὸν χειροκρότησαν κιόλας τὸν Γραμματέα, ὅταν τελείωσε τὴν ἀνάγνωσι τῆς ἐκθέσεώς του.

Καὶ δὲν ἔφτανε μόνο τὸ χειροκρότημα. Ἀφοῦ εἶδαν ἀποτέλεσμα πῆραν καὶ μιὰ γενναῖα ἀπόφασι:

Καὶ μάλιστα πῆραν καὶ μιὰ ἀπόφασι. Ἀφοὺ ἡ νέα μέθοδος πάει καλά, δὲν κάνουμε ἄλλη προσυνοδικὴ πανορθόδοξη διάσκεψι, ἐξουσιοδοτοῦμε τὴ Γραμματεία νὰ κάνει ὅσες διορθόδοξες ἐπιτροπὲς θέλει καὶ ὅταν τελειώσει ὅλα τὰ θέματα μὲ τὶς διορθόδοξες ἐπιτροπές, τότε νὰ πάει τὸ θέμα σὲ πανορθόδοξη διάσκεψη.

Ἔτσι μποροῦσαν νὰ φτάσουν στὸ ποθητό:

Καὶ νὰ τελειώνουμε, νὰ κάνουμε τὸ 2000, ποὺ θέλαμε, τὴ Σύνοδο.

Ὁπότε ἡ Γραμματεία μποροῦσε νὰ κάνει ὅσες Διορθόδοξες Ἐπιτροπὲς θέλει καὶ ἔτσι νὰ ὁλοκληρώσει τὰ κείμενα:

Ἐπομένως εἴχαμε τὴν ἄνεσι νὰ χαζέψουμε καὶ νὰ φτιάξουμε τὰ κείμενα σὰν Γραμματεία, εἰσηγήσεις τοῦ Γραμματέα, τὸ σχέδιο κειμένου, συνδεδεμένο ἤ ἀσύνδετο μὲ τὴν εἰσήγησι, καὶ φτιάξαμε τὰ κείμενά μας.

Βέβαια μένει ἕνα ἐρώτημα: Στὶς διορθόδοξες αὐτὲς ἐπιτροπὲς δὲν ἐκφραζόταν οἱ ἀπόψεις τῶν ἐκκλησιῶν οἱ ὁποῖες μέχρι πρότινος «δὲν μποροῦσαν νὰ συμφωνήσουν σὲ τίποτα» καὶ «κόντευαν νὰ σφαγοῦν»; Τί ἄλλαξε; Τί πρόσωπα ἦρθαν; Ποιὸς τὰ ἐπέλεγε; Ἐνῷ λοιπὸν ὅλα πήγαιναν καλά καὶ τὸ 2000 θὰ «κανανε τὴ Σύνοδο» συνέβη κάτι τραγικό:

Ἐν τῷ μεταξὺ, σὰν μεθαύριο, 25 Δεκ 1991  διαλύθηκε ἡ Σοβιετικὴ Ἔνωσι. Ἔγινε ἡ ἐπίσημη πράξι διαλύσεως τῆς Σοβιετικῆς  Ἐνώσεως στὶς Δημοκρατίες ἀπὸ τὶς ὁποῖες προῆλθε.

Ποῦ τὸ κακό; Διελύθη ἡ σοβιετικὴ Ἔνωσις. Ἄρα οἱ ἐκκλησίες ποὺ ἀναστέναζαν κάτω ἀπὸ τὰ ἀθεϊστικὰ καθεστώσα θὰ ἀποκτοῦσαν τὴν ἐλευθερία τους. Καὶ ὅμως:

Οἱ ἐκκλησίες πλέον δὲν εἶχαν μιὰ συντεταγμένη μέσα στὴν ὁποία εἶχαν μάθει νὰ κινοῦνται , ἦσαν πλέον ἐλεύθερες.

Κατὰ τὸν κ. καθηγητὴ οἱ ἐκκλησίες αὐτὲς «ἔχασαν τὴν συντεταγμένη μέσα στὴν ὁποία ἐκινοῦντο» καὶ στὰ πλαίσια τῆς ὁποίας συνεργαζόταν μαζί τους στὶς ἐπιτροπές. Τὸ εἶχε δηλώσει ἐξ άρχῆς ὅτι τὰ κομουνιστικὰ καθεστῶτα ἐπέβαλαν στὶς ἐκκλησίες νὰ συμμετέχουν σ᾿ ὅλα αὐτά. (Ἐνδιαφέρον ποὺ εἶχαν οἱ Κομμουνιστές γιὰ τὴν Σύνοδο καὶ τοὺς διμερεῖς καὶ πολυμερεῖς διαλόγους!!!)

Καὶ τὸ ἀκόμη χειρότερο;

Οἱ δὲ σχέσεις τῶν ἐκκλησιῶν τῶν ὀρθοδόξων μὲ τὸν λοιπὸ χριστιανικὸ κόσμο, ἔγιναν πλέον καχύποπτες ἤ καὶ ἀρνητικές.

Γιατί;

Γιατὶ οἱ Προτεστάντες καὶ οἱ Καθολικοὶ ἄρχισαν νὰ ἐνεργοῦν πράξεις σὲ χῶρες ὀρθόδοξες χωρὶς νὰ ρωτοῦν κανένα χαρακτηρίζοντας τὶς χῶρες αὐτές , ἐπειδὴ ἦταν ὑπὸ ἀθεϊστικὰ καθεστώτα  terre missionis, χῶρες ἱεραποστολῆς.

Δίδει καὶ τὴν ἐρμηνεία του ὁ κ. Καθηγητὴς γιὰ τὴν στάσι τῶν ἐκκλησιῶν αὐτῶν στὴν ὁποία πάντως δὲν θεωρεῖ αἰτίους τῆς «καχυποψίας καὶ ἀρνητικότητος» τῶν ἐκκλησιῶν νὰ συμμετάσχουν σ᾿ ὅλα αὐτὰ τοὺς προτεστάντες καὶ καθολικούς, ἀλλὰ εἶναι τεράστια ἡ παρέκβασις καὶ θὰ γινόταν τὸ κείμενο σύνοδος, ἄν τὴν παραθέταμε.

Τελικὸ ἀποτέλεσμα;

Ἐπομένως φτιάξαμε μιὰ προετοιμασία ἡ ὁποία κόλησε. Καὶ πιὰ δὲν ἦταν κανείς διατεθειμένος νὰ πάει πιὸ πέρα ἤ μάλλον ἀμφισβητοῦσαν καὶ τὸ ἔργο ποὺ ἔγινε. «Γιατὶ ἔγινε ἐπὶ κομουνιστικοῦ καθεστῶτος. Καὶ οἱ ἐκπρόσωποι μας ἐκπροσωποῦσαν μιὰν ὀρολογία ἤ μιὰ νοοτροπία κομουνιστικῶν καθεστώτων». Λένε οἱ ἴδιοι. Ἐμεῖς δὲν τὸ πιστεύαμε.

Πρὶν τὸ ἔλεγε ὡς ἀφετηριακὴ δική του διαπίστωσι, τώρα δὲν τὸ πιστεῦει!!!  Ἀνεξαρτήτως αὐτοῦ χάθηκε ἡ «χημεία» τῆς συνεργασίας. Περὶ χημείας πρόκειται κατὰ τὸν κ. καθηγητή, καὶ δὲν ἔχουμε κανένα λόγο νὰ ἀμφιβάλλουμε, διότι διαφορετικὰ δὲν μποροῦν νὰ ἐξηγηθοῦν τὰ ὅσα συμβαίνουν. Μακάρι νὰ γνωρίζαμε καὶ ἐμεῖς  τὸν καταλύτη ποὺ ἐπιταχύνει τὴν ἀντίδρασι (μὲ τὴν χημικὴ ὀρολογία).

Ἐπομένως οὐσιαστικὰ χάθηκε ἡ χημεία μὲ  τὴν ὁποία εἴχαμε προετοιμαστεῖ καὶ ἔπρεπε κάτι νὰ γίνει. Καὶ γίνεται τί;

Τί γίνεται; Ἡ  Σύναξις τῶν Προκαθημένων. Νὰ ἡ λυδία λίθος ποὺ θὰ λύσει τὰ προβλήματα ποὺ παρουσιάστηκαν. Ἡ  Σύναξις τῶν Προκαθημένων.

Ἕνα ὀργανο τὸ ὁποῖο φαινόταν ὅτι εἶναι ἀντικανονικὸ, ἔτσι νόμιζε ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης, δὲν εἶναι ἀντικανονικό, εἶναι κανονικό: Ἡ  Σύναξις τῶν Προκαθημένων.

Ἔτσι φαινόταν. Ἔτσι νόμιζε καὶ ὁ Πατριάρχης. Ὅτι εἶναι ἀντικανονικό. Ὅμως ἄν καὶ ἦταν ἀντικανονικό (ὅπως νόμιζε) ἦταν χρήσιμο, ἔλεγε ὁ Πατριάρχης. Ἀφοὺ εἶναι χρήσιμο δὲν πειράζει ποὺ εἶναι ἀντικανονικό. Ἐξ ἄλλου αὐτοὶ οἱ κανόνες ὡς «τείχοι τοῦ αἰσχους» ὀρθώνονται ἐνίοτε μπροστά μας.

Στὴν ἀρχὴ ἔλεγε (ὁ Πατριάρχης)  «ἄν καὶ δὲν εἶναι κανονικὸ εἶναι χρήσιμο». «Τώρα πιστεύω ὅτι εἶναι ἀπολύτως κανονικὸ», τὸ πιστεύει πιὰ, τὸ ξέρει, πολὺ καλὰ, ὅτι εἶναι ἀπολύτως κανονικό.

Πῶς τὸ ξέρει; Τὶ ξέρει; Ποιός τοῦ τὄμαθε; Μὰ ὁ κ. καθηγητής:

Ὅλες οἱ Σύνοδοι μετὰ τὴν 4η ἦταν Σύναξις τῶν Προκαθημένων καὶ τίποτα ἄλλο, 5η, 6η, 7η εἶναι Σύναξις Προκαθημένων μὲ 2 ἤ 3 ἐκπροσώπους.

Καὶ ὅλοι οἱ ἄλλοι τί ἦταν; Διακόσιοι, τριακόσιοι μέχρι καὶ ἐξακόσιοι ἀνθρώποι, τυχαία μιλάω,  τί ἦταν; Τίποτα. Γιὰ νὰ γεμίζει ἡ αἴθουσα. Οὔτε λόγο εἶχαν, ὁμιλία δηλαδή, οὔτε λόγο ὑπάρξεως πλὴν γιὰ νἄνε ἡ αἴθουσα γεμάτη. Ἔτσι λέει ὁ κ. καθηγητής ποὺ ξέρει:

Ὅλες οἱ Σύνοδοι μετὰ τὴν 4η ἦταν Σύναξις τῶν Προκαθημένων καὶ τίποτα ἄλλο, 5η, 6η, 7η εἶναι Σύναξις Προκαθημένων μὲ 2 ἤ 3 ἐκπροσώπους καὶ μιὰ παρέα, ὅπως εἴσαστε ἐσεῖς ἐδώ, καὶ οἱ ἀρχιερεῖς τοῦ Οἰκουμενικοῦ πατριαρχείου οἱ ὁποῖοι δὲν εἶχαν λόγο. «Μόνο ἐγὼ ἔχω λόγο, ποὺ ἐκπροσωπῶ τὴν ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως» ἄς ποῦμε. « Ἤ ἐγὼ τὴν Ἀλεξάνδρεια». Ἀπλῶς ὁλιγομελεῖς 3 ἔως 5 ἐκπρόσωποι ἀπὸ κάθε Πατριαρχεῖο καὶ ἡ αἴθουσα νἄνε γεμάτη, οἱ ἀρχιερεῖς τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, γιατὶ νὰ κουβαλλήσουμε ἀπὸ ἀλλοῦ; Ἀφοῦ δὲν ἔχουν λόγο; Ὅτι ποῦμε ἐμεῖς.

«Ὅτι ποῦμε ἐμεῖς», λοιπόν. Φέρτε καὶ τοὺς ἀρχιερεῖς τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου γιὰ νὰ μὴν εἶναι ἄδεια ἡ αἴθουσα, νὰ ὑπάρχει ζωντανὸς διάκοσμος, γλάστρες ποὺ λένε σήμερα- ὁ πάπας ἐξ ἄλλου μαζεύει χιλιάδες διακοσμητικοὺς ἐπισκόπους καὶ καρδιναλίους. Καὶ πάντα φροντίδα γιὰ τὸν ἄνθρωπο: Γιατὶ νὰ κουβαλήσουμε ἀπὸ ἀλλοῦ; Τόσο ἀπλά. Καὶ μιὰ ποὺ εἶναι τόσο ρηξικέλευθο αὐτὸ ποὺ λέει, καὶ ἐνάντιο σὲ ὅτι ἄλλο ἔχει ἀκουστεῖ, ἄν καὶ μιλάει αὐθεντικῶς καὶ δὲν θεωρεῖ ὑποχρέωσί του νὰ ἀποδεικνύει αὐτὰ ποὺ λέει, στὸ συγκεκριμένο θέμα παραθέτει καὶ τὰ τεκμήρια:

Τελείωσε ἡ 6η Οἰκουμενικὴ σύνοδος τὸ ἔργο της, ὑπεγράφησαν τὰ πρακτικά τῶν ἀποφάσεῶν της, καὶ αἰφνιδίως οἱ ΡΚ ἐκπρόσωποι προτείνουν ,  καὶ οι ἐκπρόσωποι ὅλων τῶν Πατριαρχείων συμφώνησαν , μὲ εἰσηγητὲς ὅμως τοὺς ἐκπροσώπους τῆς Ρώμης, νὰ σταλοῦν τὰ αὐθεντικὰ πρακτικὰ, οἱ ἀποφάσεις δηλαδή, τῆς Συνόδου, καὶ στοὺς 5 Πατριάρχες ad persona γιὰ νὰ εἶναι, «πρὸς μείζονα, τῆς πίστεως κραταίωσιν». Δηλαδὴ ἡ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος δὲν εἶχε μείζονα κραταίωσιν. Οἱ 5 Πατριάρχες θὰ τῆς ἐδιναν μείζονα κραταίωσιν.

«Οἱ πέντε Πατριάρχες θὰ ἔδιναν στὴν Σύνοδο μείζονα κραταίωσιν». διαβεβαιῶνει ὁ κ. καθηγητής. Στὸν Παπισμὸ ἕνας τὴν δίδει.  Βέβαια δὲν δείχνει νὰ συμφωνεῖ μὲ ὅλα αὐτὰ. Τὰ θεωρεῖ, ἄν ἀντιλαμβάνομαι  σωστὰ τὰ λόγια του, ἔκπτωση τοῦ Συνοδικοῦ συστήματος, γιατὶ ὅμως τὰ προτείνει καὶ ἀνοίγει τέτοιο δρόμο;  Ἰδοῦ ἡ ἀπορία τοῦ ἀφελοῦς. Λέγει λοιπόν:

Γιὰ νὰ καταλάβετε σὲ ποιὰ κατάστασι πῆγε τὸ Συνοδικὸ σύστημα.  Ἔ; Καὶ στὴν ἐποχὴ τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων. 

Γιατί τότε προτείνει αὐτὸ τὸν δρόμο; Τέλος πάντων ὁ Πατριάρχης ἀποδέχθηκε αὐτὸ τὸν δρόμο. (Ἄς κρατήσουμε κάποια ἐπιφύλαξι, οἱ ἄσχετοι μὲ ἀκαδημαϊκὲς θεολογίες, ὅτι αὐτὰ πράγματι εἶναι ὅπως τὰ παρουσιάζει ὁ κ. καθηγητής, καὶ ὅτι οἱ Οἰκουμενικὲς Σύνοδοι ἦταν συνάξεις προκαθημένων καὶ ὅλα τὰ ἄλλα. Ἀπλῶς ἐδὼ παρουσιάζουμε τὰ λεγόμενα τοῦ κ. καθηγητοῦ. Ἀργότερα ἄν ἔχουμε χρόνο καὶ διάθεση θὰ ψάξουμε  καὶ γιὰ τὴν ἐπαλήθευσή τους) 

(συνεχίζεται)

Γεώργιος Τζανάκης Ἀκρωτήρι Χανίων 20/1/2017