Προσμονή καί ἑτοιμασία - π. Γρηγόριος Μουσουρούλης

Κυριακή τῆς Ἀπόκρεω

Λόγος εἰς τό Εὐαγγέλιον

Προσμονή καί ἑτοιμασία

« Ὅταν ἔλθῃ ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ» (Ματθ. κε΄31)

          Τό σημερινό Εὐαγγέλιο μᾶς περιγράφει τή πιό φοβερή καί συγκλονιστική ὥρα τῆς ἱστορίας τοῦ κόσμου. Εἶναι ἡ ὥρα τῆς τελικῆς κρίσεως. Ἡ ὥρα τῆς Δευτέρας Παρουσίας τοῦ Κυρίου μας Ἰη­σοῦ Χριστοῦ. Τό μεγάλο αὐτό γεγονός ἀποτελεῖ ἄρθρο τῆς Πίστεώς μας. Στό Σύμβολο τῆς Πίστεως ὁμολογοῦμε πίστη στόν Κύριο τόν «πάλιν ἐρ­χόμενον μετά δόξης κρῖναι ζῶντας καί νεκρούς, οὗ τῆς βασιλείας οὐκ ἔσται τέλος». Στόν Κύριο πού θά ἐπανέλθει κατά τή συντέλεια τοῦ κόσμου ὄχι μέ τήν ταπεινή μορφή, μέ τήν ὁποία ἦλθε στήν πρώτη Του παρουσία, ἀλλ’ «ἐν τῇ δόξῃ αὐ­τοῦ». Θά ἔλθει καθήμενος πάνω σέ θρόνο δόξας, μέ ὅλο τό μεγαλεῖο τῆς θεότητός Του. Καί θά ἔλθει συνοδευόμενος ἀπό τούς ἁγίους Ἀγγέλους. Γεγονός μοναδικό τό γεγονός τῆς Δευτέρας Παρουσίας τοῦ Κυρίου καί τῆς τελικῆς κρίσεως, τό ὁποῖο οἱ χριστιανοί πρέπει νά ἀναμέ­νουμε καί γιά τό ὁποῖο πρέπει νά ἑτοιμαζόμα­στε. Νά δοῦμε σήμερα αὐτά τά δύο καθήκοντά μας.

****

« Ὅταν ἔλθῃ ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ»

          Δέν μπορεῖ, ἀγαπητοί μου, νά εἶναι χριστιανός ἐκεῖνος, πού δέν ἀναμένει τή Δευτέρα Παρουσία τοῦ Χριστοῦ στόν κόσμο μας. Καί τοῦτο διότι ὁ Ἴδιος μᾶς ἐβεβαίωσε γι’αὐτή τήν  Παρουσία. Καί μᾶς ἐβεβαίωσε γι’ αὐτή τήν «ἐν δόξῃ» παρουσία Του, ὄχι μόνο στή σημερινή εὐαγγελική περικοπή, ἀλλά καί πολλές ἄλλες φορές. Προαναγγέλλοντας τό Ἄχραντο Πάθος Του εἶχε πεῖ στούς Μαθητές Του: «Μέλλει ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώ­που ἔρχεσθαι ἐν τῇ δόξῃ τοῦ πατρός αὐτοῦ μετά τῶν ἀγγέλων αὐτοῦ» (Ματθ. ιστ΄27). Πρόκειται ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου νά ἔλθει περιβεβλημένος μέ τή δόξα τοῦ Πατέρα Του μαζί μέ τούς ἀγγέλους Του. Καί ἄλλοτε πάλιν εἶπε: «τότε ὄψονται τόν υἱόν τοῦ ἀνθρώπου ἐρχόμενον ἐπί τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ μετά δυνάμεως καί δόξης πολλῆς» (Ματθ. κδ΄30).  Θά δοῦν οἱ ἄνθρωποι τόν υἱό τοῦ ἀνθρώπου νά ἔρχεται καθισμένος στά σύννεφα τοῦ οὐρανοῦ μέ δύναμη καί συνοδεία ἀγ­γέλων καί μέ δόξα πολλή. Ἀλλά καί κατά τήν ὥρα τῆς Θείας Ἀναλήψεώς του στόν οὐρανό ὁ ἄγ­γε­λος ἐτόνισε στούς Ἁγίους  Ἀποστόλους ὅτι ὁ Ἀνα­ληφθείς «θά ἔλθει κατά τόν ἴδιο τρόπο, μέ τό σῶμα του καί καθισμένος πάνω σέ σύννεφο, ὅπως τόν εἴδατε νά πηγαίνει στόν οὐρανό (Πράξ. α΄11). Καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μᾶς ἐβεβαίωσε ὅτι «αὐτός ὁ Κύριος «ἐν κελεύσματι» μέ πρόστα­γμα, μέ φωνή ἀρχαγγέλου καί μέ σάλπιγγα θά κατεβεῖ ἀπό τόν οὐρανό (Α΄Θεσ. δ΄16).

          Ἔπειτα λοιπόν ἀπό τόσες διαβεβαιώσεις πού μᾶς δίνει μέ τό ἀψευδές στόμα του ὁ Κύριος εἶναι δυνατό ἐμεῖς οἱ χριστιανοί νά μή ἀναμέ­νου­με τόν Χριστό νά ἐπανέλθη; Μπροστά σ’αὐτή τή διαβεβαίωση τοῦ Κυρίου ὀφείλει ἡ καρδιά κάθε χριστιανοῦ νά ἀναμένει τή Δευτέρα Παρουσία μέ πόθο ἰσχυρό. Σ’αὐτό τό μεγάλο γεγονός ὀφείλει νά εἶναι στραμμένη συνεχῶς ἡ καρδιά του. Διότι γιά τόν πιστό ἄνθρωπο ὁ Χριστός καί ἡ ζωή μέ τόν Χριστό εἶναι ὁ θησαυρός του, ἡ λαχτάρα καί ἡ εὐτυχία του. Ἡ χριστιανική ψυχή δέν ἐπιθυμεῖ τίποτε ἄλλο παρά νά εἶναι καί νά ζεῖ μαζί μέ τόν Κύριό της. Καί γι’ αὐτό τόν περιμένει πάντοτε· καί πάντοτε ἐπαναλαμβάνει τά λόγια μέ τά ὁποῖα κλείνει τό βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως καί ὁλόκληρη ἡ Ἁγία Γραφή: «ἀμήν, ναί ἔρχου, Κύριε Ἰησοῦ» (Ἀποκ. κβ΄21) Ἀμήν· ναί, ἔλα, Κύριε Ἰησοῦ.

          Ἕνας ἐπί πλέον λόγος γιά τόν ὁποῖο πρέπει νά ἀναμένουμε τόν Κύριο, εἶναι τό ὅτι τότε θά ἔλθει μέ τή δόξα Του. Θά ἔλθει δηλαδή θέσει τέρμα στό κακό, νά ἀποκαταστήσει τή σαλευθείσα ἀπό τήν παράβαση τῶν Πρωτοπλάστων τάξη. Θά ἔλθει γιά  νά σώσει τούς ἰδικούς Του καί νά τούς πάρει μέ τιμές καί δόξα στή Βασιλεία Του. Γιά νά τούς πάρει σέ φωτεινά σύννεφα μαζί Του στούς οὐρανούς. Ἡ ἡμέρα ἐκείνη θά εἶναι ἡμέρα χαρᾶς καί ἀγαλλίασης γιά τούς πιστούς ὅταν θά ἀκούσουν τή φωνή του: «Δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τήν ἡτοιμα­σμέ­νην ὑμῖν βασιλείαν ἀπό καταβολῆς κόσμου». Κατόπιν ὅλων αὐτῶν πῶς νά μή περιμένουμε οἱ πιστοί μέ πόθο τή Δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου;

****

          Ἡ προσμονή αὐτή τῆς ἔλευσης τοῦ Κυρίου δέν περιορίζεται μόνο σέ αἰσθήματα ἀγάπης πρός τόν Χριστό καί πόθο συνάντησης μαζί Του. Ἡ προσμονή αὐτή δέν εἶναι μιά συναισθηματική ἐπιφανειακή, ψυχολογική, ἄν θέλετε κατάσταση.  Ἡ ἀναμονή τοῦ Κυρίου πρέπει νά μεταφράζεται καί σέ δική μας προσωπική προετοιμασία. Προετοιμασία ἡ ὁποία θά μᾶς κάνει ἱκανούς νά ὑπο­δεχθοῦμε τόν Χριστόν μας ὄχι τρέμοντας ἀπό τόν φόβο τοῦ ἐνόχου ἀνθρώπου, ἀλλά μέ τή χαρά τοῦ πιστοῦ ὁ ὁποῖος ἔχει ἀγαθή συνείδηση. Ὁ Ἀπόστολος Πέτρος μᾶς ὑπενθυμίζει καί μᾶς τονίζει ἔντονα αὐτό τό θέμα. «Ταῦτα, λέγει, προσδο­κῶντες, σπουδάσατε ἄσπιλοι καί ἀμώμητοι αὐτῷ εὑρεθῆναι ἐν εἰρήνῃ» (Β΄Πέτρ. γ΄14). Περιμένοντας, ἀγαπητοί μου, μέ λαχτάρα τήν ἀνακαίνιση τοῦ σύμπαντος, προσπαθῆστε μέ ζῆλο καί σπουδή νά βρεθεῖτε ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, ὅταν ἔλθει, ἐλεύθεροι ἀπό κάθε μολυσμό καί ἀπό κάθε ἠθική κηλίδα· ἔτσι θά εἶστε καί σέ εἰρηνική κατάσταση, χωρίς κανένα τρόμο καί φόβο. Περιμένει λοιπόν νά ἑτοιμαζόμαστε νά βρεθοῦμε χωρίς μολυσμούς καί κηλίδες κατά τήν ἡμέρα ἐκείνη. Διότι μόνο ἔτσι θά σταθοῦμε εἰρηνικοί, χωρίς φόβο ἐνώπιον τοῦ Κριτοῦ.

Αὐτή ὅμως ἡ κατάσταση ἐπιτυγχάνεται, ὅταν ὁ πιστός ἐργάζεται στήν παρούσα ζωή γιά τόν πνευματικό του καταρτισμό. Ὅταν ἀγωνίζεται μέ ὅλες του τίς δυνάμεις γιά νά καθαρίζει τόν ἑαυτό του ἀπό τήν ἁμαρτία. Ὅταν ἐφαρμόζει πάντοτε καί παντοῦ τό θέλημα τοῦ Κυρίου. Ὅταν καθαρίζει τήν ψυχή του διά τοῦ Ἱεροῦ Μυστηρίου τῆς Μετανοίας καί Ἑξομολογήσεως καί τήν ἐνδυ­ναμώνει διά τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Ὅταν γεμίζει τό χρόνο του μέ ἔργα ἀγαθά, ἔργα ἀγάπης, πίστεως καί εὐσεβείας. Γιά ὅλα αὐτά ὅμως χρειάζεται προσπάθεια πολλή, ἔντονη. Γι’ αὐτό ὁ θεῖος Ἀπόστολος χρησιμοποιεῖ τήν προστακτική «σπου­δάσατε». Δείξετε δηλαδή φροντίδα πολλή, ἐπιμέ­λεια, σταθερότητα καί ἄγρυπνη προσοχή. Ἀγωνι­σθεῖτε μέ ὅλες σας τίς δυνάμεις, γιά νά γίνετε ὅπως θέλει ὁ Θεός. Νά μορφωθεῖ μέσα σας ὁ Χριστός, νά φθάσετε στήν τελειότητα «ἐν μηδενί λειπόμενοι». Τό  «ἄσπιλοι καί ἀμώμητοι» δέν ἐπι­τυγχάνεται, ἀδελφοί μου, ὅταν ὁ πιστός  εἶναι χαλαρός στήν πίστη καί τή ζωή τή χριστιανική. Ὅταν εἶναι ράθυμος στόν ἀγώνα. Χρειάζεται ζῆ­λος καί σπουδή γιά νά κατορθώσει κανείς ὅλα ἐκεῖνα, πού θά τόν παρουσιάσουν μέ συνείδηση καθαρή ἐνώπιον τοῦ Κυρίου. Χρειάζεται ἡ ἅγια βία. Αὐτήν μᾶς συνέστησεν ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος ὡς μέσο γιά τήν κατάκτηση τῆς Βασιλείας Του. «Ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν βιάζεται, μᾶς εἶπε καί βιασταί ἁρπάζουσιν αὐτήν» ( Ματθ. ια΄12).

          Ὅσο λοιπόν ζοῦμε σ’ αὐτό τόν κόσμο, ἔ­χουμε χρέος νά ἑτοιμαζόμαστε γιά τήν εὐλογη­μένη ὥρα τῆς συνάντησής μας μέ τόν Χριστόν· μέ τήν ἔξοδό μας διά τοῦ θανάτου ἀπό τή ζωή αὐτή καί κατ’ ἐπέκταση κατά τή Δευτέρα Του Παρουσία. Νά ἐτοιμαζόμαστε μέ τούς τρόπους πού ἤδη ἀναφέραμε, διότι ὅταν ἔλθει ὁ θάνατος τίποτε δέν μπορεῖ πλέον νά γίνει. Ὅσους πόθους συνάντησης μέ τόν Χριστό καί ἄν ἔχουμε, ὅταν μᾶς λείπει ἠ ἔμπρακτη προετοιμασία, πού θά μᾶς καταστήσει ἄσπιλους καί ἄμωμους ἐνώπιόν Του, τίποτε δέν θά ἐπιτύχουμε. Γι’αὐτό μᾶς ἔδωκε καί τήν ἐντολή: «γίνεσθε ἕτοιμοι, ὅτι ἧ ὥρᾳ οὐ δοκεῖτε ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου ἔρχεται» ( Ματθ. κδ΄44).      

****

« Ὅταν ἔλθῃ ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ»

          Ἀδελφοί μου, ὁ χρόνος τῆς ζωῆς μας περνᾶ εὔκολα. Καί ὁδηγούμαστε ὅλοι πρός τήν μεγάλη ἐκείνη ἡμέρα τῆς Δευτέρας Παρουσίας τοῦ Κυρίου μας, εἴτε διά τοῦ θανάτου μας εἴτε διά τῆς ἐλεύσεώς Του, τῆς ὁποίας ἡ ἡμέρα εἶναι ἄγνωστη. Τήν ἔλευσή του πρέπει νά τήν ποθοῦμε οἱ πιστοί. Ἀλλά καί δέν πρέπει νά χάνουμε καιρό. Εἶναι ἀνάγκη νά ἑτοιμαζόμαστε ὅσο τό δυνατό περισσότερο. Διότι μόνο ἔτσι, «ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ», θά ἀξιωθοῦμε καί ἐμεῖς μαζί μέ τούς δικαίους νά μεταβοῦμε γιά νά ἀπολαύσουμε «ζωήν αἰώνιον».  

Αρχιμανδρίτης Γρηγόριος Μουσουρούλης

 Ἐκφωνήθηκε στόν Ἱερό Καθεδρικό Ναό Ἁγίου Ἰωάννου Λευκωσίας,  Κυριακή  19.02.2017