π. Δημήτριος Μπάτσης: Ο Χριστός, με το δικό Του αίμα, εισήλθε μια για πάντα στα επουράνια άγια των αγίων

Η προσευχή, η μνήμη Θεού καλλιεργεί την ψυχή μας, την γεμίζει με ουράνια χαρίσματα, μας οδηγεί στη μετάνοια και την εξομολόγηση, ενσταλάζει μέσα μας την αρετή της ταπεινώσεως.

Του Σταμάτη Μιχαλακόπουλου / Ι. Ν. Ευαγγελιστρίας

Στην 2^η θεία Λειτουργία που τελέσθηκε στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, την Κυριακή 2 Απριλίου, Ε’ Νηστειών, προεξήρχε και μίλησε προς τους πιστούς, ο Οικονόμος Δημήτριος Μπάτσης, της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς.

Η συμμετοχή και η ομιλία του π. Δημητρίου, εντάσσονται στο πλαίσιο των εορταστικών εκδηλώσεων, που οργανώνονται για 19η συνεχή χρονιά στον Ναό, με την ευκαιρία της εορτής του Ευαγγελισμού και με τον γενικό τίτλο «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΡΙΑ 2017».

Δεν θα ήταν λάθος, είπε ο π. Δημήτριος, να παρομοιάσουμε την Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή σαν ένα πνευματικό ταξίδι. Μία οδοιπορία αληθινά φιλόθεο, κι εμάς τους πιστούς σαν ταξιδιώτες και οδοιπόρους αυτής της περιόδου.

Το ταξίδι αυτό σιγά-σιγά πλησιάζει στο τέλος. Πλέον φτάνουμε στον προορισμό μας. Η Ε’  Κυριακή είναι η τελευταία Κυριακή της ευλογημένης αυτής περιόδου.

Και σε μία εβδομάδα θα γιορτάσουμε την πανηγυρική είσοδο του Χριστού στα Ιεροσόλυμα. Και στη συνέχεια θα δούμε βήμα-βήμα τον Χριστό να πορεύεται προς τα Πάθη, τον Σταυρό και την Ανάσταση.

«Καθώς λοιπόν περνάμε από την Μεγάλη Τεσσαρακοστή στο άγιο Βήμα της περιόδου του Τριωδίου,  δηλαδή την Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα,  οι χριστιανοί προετοιμαζόμαστε πνευματικά για να προσέλθουμε στα άχραντα μυστήρια και να καταστούμε σύσσωμοι και σύναιμοι Χριστού.

Αυτή η προετοιμασία γίνεται από κάποιους με επίγνωση και πλήρη συναίσθηση της σπουδαιότητας της. Από κάποιους άλλους όμως δυστυχώς, ίσως και τους περισσότερους, δεν γίνεται καθόλου,  με αποτέλεσμα να προσέρχονται στα άχραντα μυστήρια από συνήθεια  ή επειδή έτσι το θέλει το έθιμο και το καλό των ημερών.»

Για αυτό λοιπόν το λόγο, συνέχισε, οι θεοφόροι Πατέρες της Εκκλησίας, όρισαν την Ε’ Κυριακή να διαβάζεται η αποστολική περικοπή, που αναφέρεται στην σπουδαιότητα της προσφοράς του αίματος του Χριστού και στο σωτηριώδες αποτέλεσμα που έφερε. Δηλαδή την κάθαρση της συνείδησης των ανθρώπων, ώστε να μπορούν να λατρεύουν τον ζωντανό και αληθινό Θεό.

Ο Χριστός δεν προσέφερε ως θυσία αίμα τράγου και μόσχων, όπως οι αρχιερείς του μωσαϊκού νόμου, αλλά με το δικό Του αίμα εισήλθε μια για πάντα στα επουράνια άγια των αγίων. Και εξασφάλισε για το ανθρώπινο γένος απολύτρωση αιώνια.

Όπως τόνισε χαρακτηριστικά ο π. Δημήτριος:

«Ενώ οι θυσίες του Παλαιού Ισραήλ αφορούσαν στον εξωτερικό καθαρισμό των μολυσμένων, η θυσία και η εκούσια προσφορά του αίματος του Χριστού αφορά στην εσωτερική μας καθαρότητα, στην κάθαρση της συνειδήσεως μας από τα νεκρά έργα.  Έτσι ώστε επαξίως να μπορούμε να λατρεύουμε τον Θεό.

Η σημερινή λοιπόν ημέρα είναι η κατάλληλη ευκαιρία να μιλήσουμε για το πώς πρέπει να προετοιμαστούμε ώστε να προσέλθουμε στο Άγιο Ποτήριο.»

Η προσέγγιση του ιερού αυτού μυστηρίου επιτυγχάνεται με προσπάθεια και με την καλλιέργεια ορισμένων βασικών προϋποθέσεων προς την κατεύθυνση αυτή, επεσήμανε.

Πρώτη και βασική προϋπόθεση, ο συνεχής αγώνας για την απαλλαγή της ψυχής από την κυριαρχία των παθών και από το βάρος των αμαρτιών.  Αυτός ο συνεχής και αδιάκοπος αγώνας οδηγεί στην εσωτερική καθαρότητα.

Πώς όμως κατορθώνουμε αυτό το συνεχή αγώνα, την απαλλαγή από τα πάθη; Πώς αποκτάμε άραγε την πολυπόθητη εσωτερική καθαρότητα;

Με το να κάνουμε την μετάνοια τρόπος ζωής και να οδηγούμαστε τακτικά στο πετραχήλι του πνευματικού, απάντησε ο ομιλητής. Στο πνευματικό αυτό θεραπευτήριο απ’ όπου ο άνθρωπος εξέρχεται καθαρός και αναγεννημένος. Ιδιαίτερα αυτή την περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής που ο λόγος της Εκκλησίας για την αναγκαιότητα της μετάνοιας είναι πιο επίμονος από κάθε άλλη στιγμή του εκκλησιαστικού έτους.

Δεύτερη βασική προϋπόθεση, η συνεχής επικοινωνία με τον Κύριο. Είναι αλήθεια ότι χωρίς μνήμη Θεού, ο άνθρωπος οδηγείται στον πνευματικό θάνατο.

Επιτυγχάνεται με την καρδιακή προσευχή, το «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με». Επιτυγχάνεται με το να ζητούμε διαρκώς την παρουσία Του.  Επιτυγχάνεται με το να Τον παρακαλούμε στις ώρες των πειρασμών και τον τρικυμιών του βίου. Επιτυγχάνεται με την συμμετοχή στις ιερές ακολουθίες της περιόδου αλλά και με την προσωπική μας προσευχή, με την οποία είναι δυνατή η εσωτερική μας ανακαίνιση και η πνευματική μας αλλοίωση.

Γιατί όπως είπε ο π. Δημήτριος:

«Η προσευχή, η μνήμη Θεού καλλιεργεί την ψυχή μας, την γεμίζει με ουράνια χαρίσματα, μας οδηγεί στη μετάνοια και την εξομολόγηση, ενσταλάζει μέσα μας την αρετή της ταπεινώσεως.»

Τρίτη βασική προϋπόθεση, η ειλικρινής αγάπη στο συνάνθρωπο. Πώς είναι δυνατόν να προσεγγίζουμε τον Χριστό μας και να έχουμε την ίδια στιγμή μέσα μας, κακία και εμπάθεια για τους αδελφούς μας; Αν κάτι καταξιώνει τον άνθρωπο, αυτό είναι το αίσθημα της αληθινής εν Χριστώ αγάπης.

Και έκλεισε την ομιλία του, συγκεφαλαιώνοντας:

«Πλησιάζουμε προς την Μεγάλη Εβδομάδα. Για να μπορέσουμε να βιώσουμε τις μεγάλες και ευλογημένες αυτές ημέρες, να συμπορευθούμε με τον Κύριο στο Πάθος και την Ανάσταση και να κοινωνήσουμε το άχραντο σώμα και το τίμιο αίμα Του, χρειαζόμαστε αυτές τις τρεις προϋποθέσεις.

Την μετάνοια, την προσευχή και την αγάπη.»

Την ομιλία του π. Δημητρίου μπορείτε να παρακολουθήσετε εδώ.