Στην πορεία της ζωής - Παναγιώτης Παυλίδης

Στην πορεία της ζωής,
μοιάζει σαν να περπατάς σ΄ ένα λιβάδι!
Τα πάντα σου ομορφαίνουν τη ψυχή,
σου χαρίζουν γλυκιά διάθεση.

Η φύση, τα λουλούδια, τα δέντρα, ο ήλιος, ο αέρας...
ακόμα και τ΄ αγκάθια πολλές φορές , έχουν τη δική τους ξεχωριστή ομορφιά, μες το άνθος τους κρυμμένη
ακόμα και τα σύννεφα και η βροχή...
γιατί ξέρεις ότι μετά θα βγει ο ήλιος...

Και είναι και κάτι άλλα λουλούδια
που συναντάς στο περιβόλι της ζωής,
ψυχές μοναδικές, ταπεινές και υπέροχες.

Που περπατούν αθόρυβα μαζί σου,
σε συντροφεύουν στην πορεία,
σου κρατούν το χέρι σε κάποιες ανηφοριές,
σου ανυψώνουν το ηθικό σε στιγμές αδυναμίας...

Είναι αυτές οι ψυχούλες

που τις νιώθεις αθόρυβα, σιωπηλά, προσευχητικά κοντά σου και σαν αύρα λεπτή σου χαρίζουν το χάδι της αγάπης τους.

Είναι αυτές οι ψυχούλες που μπορούν ν΄ ακούσουν

τον πόνο σου,

την αμαρτία σου,

το πρόβλημά σου,

τις ανασφάλειές σου...

να σε κατανοήσουν , χωρίς να σε κρίνουν...

να σου πουν ένα λόγο παρηγοριάς, μια συμβουλή, χωρίς να σε καταδικάσουν...

να σου δώσουν λίγο απ΄ το χρόνο τους, χωρίς να βιάζονται...

να σου χαρίσουν ένα χαμόγελο, χωρίς να περιμένουν ανταπόδοση.

Είναι αυτές οι όμορφες, ευγενικές ψυχούλες

που σαν Θείο Δώρο έρχονται στο δρόμο μας,

στέκουν στον πόνο μας,

στέκουν στην θλίψη μας,

στέκουν στις πτώσεις μας,

στέκουν στις ανασφάλειές μας,

και με το λυχναράκι της δικής τους ψυχής,

με τη δύναμη που κι΄ αυτές αντλούν απ΄ Τον Αγαπημένο,

μας φωτίζουν το δικό μας σκοτάδι,

μας ξυπνούν απ΄ το δικό μας λήθαργο,

μας απαλύνουν κάθε πόνο, ψυχικό και σωματικό,

μας βοηθούν να σηκωθούμε και να σταθούμε στα πόδια μας,

για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε την πορεία της ζωής μας...

με προορισμό τη δική μας Ανάσταση,

Παναγιώτης Παυλίδης