Η
εγκύκλιος της Ιεράς Συνόδου για την οικονομική κρίση καταλήγει σε μια έκκληση:
"(Η Ιερά Σύνοδος) παρακαλεί όλους να αποκτήσουν τον τρόπο ζωής των πρώτων
χριστιανών που ζούσαν με κοινοκτημοσύνη και κοινοχρησία και προσέφεραν το
περίσσευμά τους για τις ανάγκες των αδελφών τους". Τι άραγε εννοεί; Τι
συγκεκριμένο μέτρο προτείνει;
Αλλά ας υποθέσουμε προς στιγμήν ότι μας εξηγεί
κάποιος τι εννοεί. Άλλωστε αρκετοί απλοί Χριστιανοί το πράττουν ήδη. Τολμηρή η
πρόταση, αλλά με ποιά υποδομή γίνεται; Ποιά είναι η κατάσταση στα ενδότερα ενός
οργανισμού που επιχειρεί μια τέτοια δημόσια προτροπή; Να αναρωτηθούμε τι θα
σήμαινε αυτό για τα ίδια τα στελέχη του;
Αν η μητέρα Εκκλησία συμβουλεύει τα παιδιά της να ενοποιήσουν φιλάδελφα τα οικονομικά των οικογενειών τους, τι είναι διατεθειμένοι να κάνουν επ’ αυτού οι μητροπολίτες (που δεν έχουν οικογένεια); Πως θα μπορούσαν να υλοποιήσουν την προτροπή της οι ενορίες, όπου "άλλη μεν πεινά άλλη δε μεθύει"; Για να μην σκεφθούμε και τα προσκυνήματα, για να μην επεκταθούμε και σε άλλες τοπικές Εκκλησίες...
Αν η μητέρα Εκκλησία συμβουλεύει τα παιδιά της να ενοποιήσουν φιλάδελφα τα οικονομικά των οικογενειών τους, τι είναι διατεθειμένοι να κάνουν επ’ αυτού οι μητροπολίτες (που δεν έχουν οικογένεια); Πως θα μπορούσαν να υλοποιήσουν την προτροπή της οι ενορίες, όπου "άλλη μεν πεινά άλλη δε μεθύει"; Για να μην σκεφθούμε και τα προσκυνήματα, για να μην επεκταθούμε και σε άλλες τοπικές Εκκλησίες...
Για παράδειγμα, μια Εκκλησία που λαμβάνει το
θάρρος να προτείνει "κοινοκτημοσύνη και κοινοχρησία" είναι
διατεθειμένη να παραπέμψει σε συνοδικό δικαστήριο όσους επισκόπους και πρεσβυτέρους
έχουν αποκτήσει μεγάλη περιουσία ή όσους οικειοποιούνται χρήματα πιστών από
προσκυνήματα; Είναι διατεθειμένη να βάλει νυστέρι σε άδηλους και σκοτεινούς
πόρους από τους οποίους σιτίζονται δημοσιογράφοι ή άλλοι παρέχοντες
εκδουλεύσεις; Τι σκοπεύει να κάνει με τα άπειρα άχρηστα δώρα που ανταλλάσσονται
κατά τις αρχιερατικές επισκέψεις και με τα πολυτελή γεύματα; Έχει καταστεί
σαφής στην Ιεραρχία ο διαχωρισμός δημόσιου και ιδιωτικού χρήματος; Για να
προσκομίσω ένα πρόχειρο αλλά ελάχιστο παράδειγμα, όταν ένας μητροπολίτης
ταξιδεύει στην έδρα του άλλου για να παραστεί στα ονομαστήριά του, το κόστος
του ταξιδιού καταβάλλεται απόν αυτόν (εφόσον δεν πρόκειται για υπηρεσιακή
μετακίνηση) ή από τη μητρόπολη;
π. Βασίλειος Θερμός
(Από το βιβλίο: "Φυγή προς τα Εμπρός".
Εκδόσεις
"ΑΡΜΟΣ", 2017, σσ306-307).
2 σχόλια:
Σημαντικές επισημάνσεις χωρίς λύση. Μας χαρακτηρίζει ανωριμότητα ως ποίμνιο και ως ποιμένες.
Αχ πάτερ μου τι γράφεις! Απορώ που δεν σερβιρίστηκε ακόμα η κεφαλή σου επί πίνακι σε δείπνο εορτάζοντος επισκόπου! Να είσαι καλά!
w
Δημοσίευση σχολίου