Ποιμαντορική Εγκύκλιος Χριστουγέννων 2017 - Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος

Ἀγαπητοὶ ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ,
Ἡ μεγάλη ἑορτὴ τῶν Χριστουγέννων, ἡ ἀνυπέρβλητη αὐτὴ συγκατάβαση τοῦ Οὐρανοῦ πρὸς τὸν κόσμο τοῦ Πλανήτη μας, δυστυχῶς δὲν μᾶς εὑρίσκει καλύτερους ἀπὸ ὅσο εἴμεθα οἱ ἄνθρωποι σὲ προγενέστερες ἐποχές. Ὁλόκληρος ὁ κόσμος εἶναι ταραγμένος καὶ ὅλες οἱ ἀνθρώπινες ὑπάρξεις ἐπιχειροῦν διστακτικὰ βήματα γιὰ τὴ ζωή, ὑποτασσόμενοι στὰ σύγχρονα αἰσθήματα τοῦ φόβου, τῆς ἀνησυχίας, τῆς ἀβεβαιότητος καὶ τῆς ἀνασφάλειας. Ἡ εὐμάρεια τῆς ἐποχῆς καὶ ἡ ἀφθονία τῶν ἀγαθῶν δὲν μποροῦν νὰ ἐξουδε¬τερώσουν τὰ ἀγωνιώδη προβλήματα τῆς καθημερινότητος, ἀλλὰ καὶ τὴν ἐκτίμηση ὅτι τὸ κακὸ μπορεῖ νὰ προέλθη ξαφνικὰ ἀπὸ ὁποιοδήποτε σημεῖο τοῦ κόσμου. 

Οἱ σύγχρονοι ἄνθρωποι ὁμοιάζουμε μὲ τὸν Ἰωσὴφ ποὺ ἀγωνιωδῶς κατέληξε στὸ Σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ μὲ τὴν Θεοτόκο Μαρία, καὶ μετὰ τὴν Γέννηση τοῦ Ἰησοῦ, ἔφυγε διωγμένος στὴν Αἴγυπτο ἀπὸ τὴν θηριωδία τοῦ Ἠρώδη. Πολλοὶ ἐκφράζουν τὴν ἀπορία τους ἁπλᾶ λέγοντας. Ἀλλοίμονο πῶς ἔγινε ὁ κόσμος ἔτσι; Ἐὰν ἀναζητήσωμε εὐθῦνες γι’ αὐτὴ τὴν παγκόσμια ἀναταραχή, θὰ βεβαιωθοῦμε ὅτι ὁ μόνος ποὺ δὲν εὐθύνεται γιὰ ὅλα αὐτὰ εἶναι ὁ Χριστός, καὶ βεβαίως ἡ Ἁγία Ἐκκλησία Του. Πρῶτοι ἀπὸ ὅλους πταίουν οἱ ἡγέτες, ὅπου γῆς, καὶ ὅσοι ἀπὸ τοὺς δῆθεν διανοουμένους ἐξωθοῦν τοὺς ἀνθρώπους νὰ φύγουν ἀπὸ τὴν σωτήρια ἐπιῤῥοὴ τοῦ Θεοῦ. Καὶ βεβαίως ποσοστὸ συμμετοχῆς ἔχομε ὅλοι μας. Τὸ ἔσχατο σημεῖο τῆς παγκοσμίου καταπτώσεως εἶναι νὰ δολοφονοῦν κάποιοι ἀθώους ἀνθρώπους στὸ ὄνομα τοῦ ἑνός, κατὰ τὴν ἄποψή τους, Θεοῦ, ἤ κάτω ἀπὸ τὶς ἐπιταγὲς μιᾶς παραερμηνευτικῆς θρησκευτικῆς αἰρέσεως. Ἔτσι σήμερα γίνονται οἱ ἰδιότυποι ἀκήρυκτοι πόλεμοι. Ἀλλὰ μήπως ἡ ἠθικὴ κατά¬πτωση καὶ ἡ διαφθορὰ ὅλων τῶν κοινωνιῶν, σήμερα, δὲν ἀποτελεῖ πόλεμο ἀπὸ τὸν ὁποῖο πίπτουν ἠθικὰ νεκροὶ τόσοι ἄνθρωποι;

Ἐνώπιον αὐτῶν τῶν φαινομένων ποὺ παρατηροῦνται στὶς σύγχρονες κοινωνίες, οἱ ἄνθρωποι οἱ ὁποῖοι στηρίζονται «ἐπὶ τὴν πέτραν τῆς πίστεως», καλοῦνται νὰ ἀνανεώνουν τὶς ἐλπίδες τους ἀναδεικνυόμενοι ἄξιοι τοῦ ὀνόματος Χριστιανοί. Μιά τέτοια εὐκαι¬ρία ἀνανεώσεως καὶ πνευματικοῦ ἀνεφοδιασμοῦ εἶναι ἡ μεγάλη ἑορτὴ τῆς Χριστιανοσύνης, ἡ ὑπερφυὴς Γέννηση τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, τῆς ὁποίας ἐκάναμε μνεία στὴν ἀρχὴ τοῦ κειμένου μας. Διὰ τοῦ Χριστοῦ ὁ ἀδύνατος ἄνθρωπος γίνεται «κοινωνὸς θείας φύσε¬ως», διδάσκει ὁ ἀπόστολος Πέτρος. Μὲ τὴν θεία ἐνανθρώπηση ἐπιτυγχάνεται ἡ ἀποκατάστα¬ση τῆς κοινωνίας μεταξὺ τοῦ πεσόντος ἀνθρώπου καὶ τοῦ Ἁγίου Θεοῦ. Αὐτὸ εἶναι τὸ θαῦμα τῆς θείας ἀγάπης. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ θαυμασμὸς μας ὅταν ἀτενίζωμε τὸν Χριστὸ ὡς μικρὸ βρέφος στὴ φάτνη πλησίον τῆς Παναγίας Μητέρας του εἶναι δικαιολογημέ¬νος ὡς ἀπαρχὴ συμμετοχῆς στὸ μυστήριο τῆς Λυτρώσεως. Ὁ σαρκωθεὶς Κύριος, ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς, ἔγινε ὁ νέος Ἀδάμ, «ὁ καινὸς ἄνθρωπος», ἡ ὑπαρξιακὴ κεφαλὴ ὅλης τῆς λυτρωμένης ἀνθρωπότητος. Δηλαδὴ ὅλων ἐκείνων πού ἐπίστευσαν στὸ Χριστὸ καὶ ἔθεσαν τὴν ζωὴ τους στὸ δρόμο τοῦ Εὐαγγελίου του. Ἡ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ εἶναι, κάθε χρόνο τέτοιες ἡμέρες, ἕνα καινούργιο ξεκίνημα ἀπὸ μία νέα ἀφετηρία. Ὑπάρχει ἀξιολογώτερο ἄθλημα ἀπὸ αὐτό; Ὑπάρχει σημαντικότερη νίκη ἀπὸ αὐτή;
Ὅσοι ἀρνοῦνται τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Ἐκκλησία, οὔτε σὲ ἀσφαλῆ δρόμο βαδίζουν, οὔτε τὴν ἀλήθεια κατέχουν, οὔτε ζοῦν τὴν πραγματικὴ ζωὴ τοῦ Πνεύματος τῆς Ἐκκλησίας. Ἰδιαίτερα σήμερα, ποὺ τόσο χαμηλὰ ἔχει πέσει ὁ ἄνθρωπος καὶ τόσο πολύ ἔχει ἀπαξι¬ωθῆ ἡ ἀνθρώπινη προσωπικότητα, μόνος ὁ ἐνανθρωπήσας Χριστὸς μπορεῖ νὰ τὸν καταστήση ἄξιο νὰ λέγεται καὶ νὰ εἶναι ἀληθινὸς ἄνθρωπος. Ἄλλωστε ἡ διακήρυξη ἀκούσθηκε ἀπὸ τὴν ἴδια θεϊκὴ φωνή. «Ἐγὼ εἰμὶ ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή».
Οἱ ἐκθαμβωτικοὶ πολύχρωμοι φωτισμοὶ γιὰ τὴν μεγάλη τούτη ἑορτὴ καὶ ἡ ὑπεραυξημένη ἐμπορικὴ κίνηση γιὰ τὴν ἐξασφάλιση τῶν ὑλικῶν ἀπολαύσεων καὶ τῶν ἀνταλασσόμενων δώρων, δὲν θὰ πρέπει νὰ καλύψουν μὲ τὰ νέφη τῆς κοσμικότητος τὸ ἀληθινὸ νόημα τῆς τοῦ Χριστοῦ Γεννήσεως. Καὶ τὸ ἐρώτημα εἶναι σαφές. ὑπάρχει ὡραιότερος σκοπὸς στὴ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὴν ἐπιθυμία καὶ τὸν ἀγώνα του νὰ γίνη ἕνας ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, ἕνα τίμιο μέλος τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ; Ἕνας τέτοιος ἄνθρωπος ἔχει ὡς πρῶτο ἐφόδιό του τὴν εἰρήνη ποὺ ἔφερε ὁ Χριστὸς στὸν κόσμο, ἡ εὐτυχία εἶναι μόνιμη κατάσταση τῆς καρδιὰς του, ἡ άγάπη τὸν ὁδηγεῖ σὲ ἔργα φιλανθρωπίας καὶ προσφορᾶς, ἡ πίστη τὸν κρατεῖ ὄρθιο καὶ δυνατὸ στὴν ὥρα τῶν δοκιμασιῶν, καὶ ἡ Ἐκκλησία τὸν στεφανώνει μὲ τῆν Χάρι τοῦ Θεοῦ.

Ἀδελφοὶ μου,
Ἐμεῖς ὅλοι, ὅσοι σήμερα προσπαθοῦμε καὶ πάλι νὰ ζήσωμε πνευματικὰ τὴν μεγάλη ἑορτὴ τῶν Χριστουγέννων καὶ τῆς θείας Ἐπι¬φανείας, στολισμένοι μὲ τὰ δῶρα τῆς ἀληθινῆς ταπεινώσεως καὶ τῆς ἁγνότητος, καὶ μὲ τὴν πίστη καὶ τὴν ἀγά¬πη πρὸς τὸν Σωτῆρα Χριστό «διέλθωμεν δὴ ἕως Βηθλεέμ καὶ ἴδωμεν τὸ ρῆμα τοῦτο τὸ γεγονός, ὅ Κύριος ἐγνώρισεν ἡμῖν». Καὶ ἄς ἠχοῦν πάντα μέσα στὶς ψυχὲς μας, σὲ κάθε βῆμα τῆς ζωῆς μας, οἱ λόγοι τοῦ ἐξαστράπτοντος ἀπὸ τὸ οὐράνιο φῶς τοῦ ἀγγέλου, πρὸς τοὺς ποιμένες. «Ἰδοὺ εὐαγγελίζομαι ὑμῖν χαρὰν μεγάλην, ἥτις ἔσται παντί τῷ λαῷ, ὅτι ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον Σωτήρ». Ἀμήν.

Χρόνια πολλὰ καὶ Εἰρηνικά,
Καὶ ὁ Καινούργιος Χρόνος 2018 νὰ εἶναι Εὐλογημένος.

Εὐχέτης 

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ 

+ Ο ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΑΝΘΙΜΟΣ