Γινόμαστε τυφλοί κι αδυνατούμε ν'
αγαπήσουμε αληθινά τον άλλον... Να συγχωρέσουμε και να συγχωρεθούμε, να
μοιραζόμαστε με τους αδελφούς μας "κοινό χώρο": όταν πονάει ένα μέλος
του σώματος να πονάει ολόκληρο το σώμα... Διαλέγουμε την τύφλωση κι έτσι
αδυνατούμε στην ίδια την Αγάπη. Χωρίς Φως Χριστού κάθε αγάπη γίνεται μάταιη,
πρόσκαιρη, αγάπη που τελειώνει ...μα ο Χριστός μας χάρισεν ακριβώς τ' αντίθετο:
την Αγάπη που δεν τελειώνει. Ας μας λυτρώνει ο Ζωής Χορηγός, Ιησούς Χριστός,
απ' τις προσωπικές και συλλογικές μας τυφλώσεις.
Χωρίς το Φως Του, κάθε αγάπη,
όσο αγάπη κι αν μοιάζει, θα μένει πάντα στη ψευτιά.Χριστός Ανέστη! -η μόνη μας Αλήθεια-
Μητρόπολη Ν. Ιωνίας και
Φιλαδελφείας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου