ΑΠΟ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

ΑΠΟ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

«Μὴ μεριμνᾶτε... οἶδεν γὰρ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος ὅτι χρῄζετε τούτων ἁπάντων».

Πολλὲς ὑλικὲς ἀνάγκες πιέζουν τὸν σημερινὸ ἄνθρωπο. Καὶ ἀγωνίζεται, παλεύει, γιὰ νὰ τὶς ἱκανοποιήσει. Δὲν κατορθώνει ὅμως πολλὰ πράγματα. Ἀκολουθεῖ λανθασμένους δρόμους. Ὁ σωστὸς δρόμος, ποὺ ὁδηγεῖ στὴν ἐπίλυση τοῦ προβλήματος εἶναι ἕνας: αὐτὸς ποὺ ὑποδεικνύει ὁ Κύριός μας στὸ σημερινὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο.

Οἱ λαθεμένοι δρόμοι.

 Εἶναι ὁ δρόμος τῆς ἀδικίας, τῆς ἀπάτης καὶ τῆς ψευτιᾶς. «Μὴν κάθεσαι καὶ πολυσκοτίζεσαι» ἀκοῦτε νὰ συμβουλεύουν ὁρισμένοι. «Ἕνας μόνο τρόπος ὑπάρχει, γιὰ νὰ λύσεις τὸ οἰκονομικό σου πρόβλημα. Ἁπλούστατος, εὔκολος, ἄκοπος: Τὸ ἔξυπνο κλέψιμο... Ἔτσι κάνουν ὅλοι σήμερα». Καὶ μὲ αὐτὸ δὲν ἐννοοῦν βέβαια τὴν κλοπή, στὴν χοντροκομμένη της μορφή ἀλλὰ ἄλλους πιὸ «ἐκσυγχρονισμένους» τρόπους. Δὲν μᾶς εἶναι ἄγνωστοι.

Ὁ δρόμος ποὺ ἀκολουθοῦν ἄλλοι δὲν εἰναι καθόλου εὔκολος. Εἶναι γεμάτος κόπο καὶ μόχθο καὶ ἀνησυχία. Εἶναι ὁ δρόμος τῆς ἀγωνιώδους μέριμνας. Οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ ἀγρυπνοῦν, ὑποφέρουν. Ἡ μέριμνα τοὺς κατατρώει, σὰν κρυφὸ σαράκι. «Τί φάγωμεν ἢ τί πίωμεν ἢ τί περιβαλλώμεθα;» Εἶναι τὰ καθημερινὰ ἀγωνιώδη ἐρωτήματα ποὺ τοὺς ἀπασχολοῦν. Ρίχνονται στὴ δουλειά. Νύχτα μέρα, καθημερινὲς καὶ Κυριακές, χωρὶς καμία διάκριση. Τὸ σπίτι τους, ἡ οἰκογένειά τους, δὲν τοὺς βλέπουν. Καὶ ὅταν ἀκόμη βρίσκονται στὸ σπίτι, ἡ σκέψη τους τρέχει στὸ ἐμπόριο, στὶς συναλλαγές. Γιὰ τὴν ἐκκλησία οὔτε λόγος. Δὲν εὐκαιροῦν.

Καὶ τὸ ἀποτέλεσμα; Καὶ οἱ πρῶτοι καὶ οἱ δεύτεροι δύσκολα κατορθώνουν νὰ στερεώσουν στὰ χέρια τους τὰ ὑλικὰ ἀγαθά. Καὶ ἂν ἀκόμα συγκεντρώσουν ἄφθονα πλούτη, θὰ ἔρθει ἡ στιγμὴ ποὺ θὰ τὰ χάσουν. «Ἀνεμομαζώματα διαβολοσκορπίσματα», λέει ὁ λαός.

Γιατὶ ἡ ἁμαρτία ἔχει μέσα της τὰ σπέρματα τῆς καταστροφῆς. Ἀλλὰ καὶ ὅσοι ἀγωνιοῦν τί κερδίζουν; Ὅσο περισσότερο κυνηγοῦν τὰ ὑλικὰ ἀγαθὰ μὲ ἀγωνιώδη φροντίδα, τόσο αὐτὰ ἀπομακρύνονται. Καὶ ἀφήνουν τοὺς κυνηγούς τους μὲ ἀδειανὰ χέρια, μὲ τὴν ἀπογοήτευση στὴν καρδιά. Γιὰ νὰ ἀποδεικνύεται πάντοτε ὅτι τὰ ὑλικὰ ἀγαθά, ὅσα χρειάζεται ὁ ἄνθρωπος γιὰ νὰ ζήσει, θὰ τὰ πάρει

Ἀπὸ τὸ χέρι τοῦ Θεοῦ.

Ὁ Κύριος εἶναι κατηγορηματικὸς στὴ σημερινὴ περικοπή. Ἔχετε ἀνάγκη «τροφῆς καὶ ἐνδύματος». Προσέξτε ὅμως. Ὅσα ὑλικὰ ἀγαθὰ σᾶς χρειάζονται γιὰ νὰ ζήσετε, δὲν θὰ τὰ πάρετε οὔτε ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ Σατανᾶ οὔτε μόνο ἀπὸ τὰ δικά σας χέρια. Θὰ σᾶς δοθοῦν μὲ τὴν τίμια ἐργασία σας ἀπὸ τὸν οὐράνιο Πατέρα σας, τὸν Θεό. Γι’ αὐτὸ δὲν ἔχετε παρὰ νὰ αὐξήσετε τὴν ἐμπιστοσύνη σας σ’ Αὐτόν. Δὲν βλέπετε; Τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ «οὐ σπείρουσιν οὐδὲ θερίζουσιν οὐδὲ συνάγουσιν εἰς ἀποθήκας καὶ ὁ Πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος τρέφει αὐτά». Ἀκόμη «καταμάθετε τὰ κρίνα τοῦ ἀγροῦ πῶς αὐξάνει· οὐ κοπιᾷ οὐδὲ νήθει (δὲν γνέθουν). Λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι οὐδὲ Σολομών... περιεβάλετο ὡς ἓν τούτων». Καὶ ἀπὸ αὐτὰ ἔρχεται φυσικὰ τὸ συμπέρασμα. Ἐφ’ ὅσον ὁ Θεὸς φροντίζει τόσο στοργικὰ γιὰ τὰ ἄψυχα δημιουργήματα, δὲν θὰ φροντίσει καὶ γιὰ σᾶς, ποὺ εἴσαστε παιδιά του; Τί φυσικότερο ὁ πατέρας νὰ δίνει στὸ παιδί του ὅ,τι χρειάζεται. Ἀλλὰ καὶ τὸ παιδὶ γιὰ ὅ,τι ἔχει ἀνάγκη καταφεύγει μὲ ἐμπιστοσύνη στὸν πατέρα του.

Αὐτὸς εἶναι ὁ σωστὸς δρόμος γιὰ τὴν ἐξασφάλιση τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν. Καὶ αὐτὸ μαρτυρεῖ τόσο ἡ καθημερινὴ πεῖρα τῆς ζωῆς, ὅσο καὶ ἡ Ἁγία Γραφή. Βλέπετε τὸν πιστὸ οἰκογενειάρχη νὰ ἀντεπεξέρχεται στὶς ἀνάγκες τῆς πολυμελοῦς οἰκογένειάς του ἂν καὶ δὲν διαθέτει ἐπαρκῆ οἰκονομικὰ μέσα. Καὶ βλέπετε ἄλλον οἰκογενειάρχη, μὲ μικρότερες ἀνάγκες καὶ ἀφθονώτερα εἰσοδήματα, νὰ παραπονεῖται ὅτι δὲν τοῦ φθάνουν τὰ χρήματα. Ἡ διαφορὰ εἶναι ὅτι ὁ πρῶτος ζεῖ μιὰ χριστιανικὴ ζωή, κάτω ἀπὸ τὸ βλέμμα τοῦ θείου Πατέρα, καὶ ὁ δεύτερος ζεῖ μιὰ σπάταλη καὶ πολυδάπανη ζωή, χωρὶς καμιὰ σχέση μὲ τὸν Θεὸ καὶ τὴν Ἐκκλησία. Αὐτὸ διαπιστώνει ὁ αἰώνιος λόγος τοῦ Θεοῦ, ὅταν λέει: «Πλούσιοι ἐπτώχευσαν καὶ ἐπείνασαν, οἱ δὲ ἐκζητοῦντες τὸν Κύριον οὐκ ἐλαττωθήσονται παντὸς ἀγαθοῦ».

Πηγή: ΖΩΗ