Ἀντιφώνησις τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου κατὰ τὴν Θείαν Λειτουργίαν ἐν τῷ Καθολικῷ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Δαβὶδ τοῦ Γέροντος

Ἀντιφώνησις τῆς Α.Θ.Παναγιότητος τοῦ 

Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου 

κατὰ τὴν Θείαν Λειτουργίαν ἐν τῷ Καθολικῷ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Δαβὶδ τοῦ Γέροντος 

(Κυριακή, 03.06.2018)

Ἱερώτατε καὶ ἀγαπητὲ ἐκπρόσωπε τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κυρίου Ἱερωνύμου καὶ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἅγιε Σύρου κ. Δωρόθεε,

Ἱερώτατε ποιμενάρχα τῆς θεοσώστου ταύτης Μητροπόλεως, ἅγιε Χαλκίδος κ. Χρυσόστομε,

Ἱερώτατοι καὶ Θεοφλέστατοι λοιποὶ ἀδελφοί,

Ἐξοχώτατοι Ἄρχοντες,

Ὁσιολογιώτατε Ἡγούμενε τῆς θεοφρουρήτου ταύτης Μονῆς τοῦ Ὁσίου Δαβὶδ τοῦ Γέροντος κ. Γαβριὴλ καὶ οἱ λοιποὶ Ἀδελφοὶ τῆς Μονῆς,

Εὐλογημένα τέκνα τῆς Ἐκκλησίας!

Ἐν εὐσήμῳ ἡμέρᾳ ἑορτῆς, τῆς καταληκτηρίου ἑορτῆς ὅλου τοῦ ἱεροῦ Πεντηκοσταρίου, ἤτοι τῆς μνήμης τῶν Ἁγίων Πάντων, συνήχθημεν διὰ νὰ ἑορτάσωμεν τὴν ἐπίσημον καὶ πανηγυρικὴν συμπερίληψιν εἰς τὸν πάντιμον χορὸν τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας, τοῦ ἐκλεκτοῦ ἀδελφοῦ καὶ Ἡγουμένου τῆς Μονῆς ταύτης, τοῦ πολυσεβάστου Γέροντος Ἰακώβου, τοῦ κατὰ κόσμον Τσαλίκη. Ἑνὸς ἐκ τῶν μεγαλυτέρων στύλων τῆς ἀρετῆς, τοῦ Μοναχισμοῦ, τῆς Ἱερωσύνης καὶ τῆς ἁγιότητος εἰς τὸν εἰκοστὸν αἰῶνα.

Ὁ ἐλάχιστος κατὰ κόσμον καὶ ταπεινὸς ἐν μέσῳ τῆς Ἐκκλησίας, ἐτελειώθη δι᾿ αὐστηρᾶς ἀσκήσεως, πολλῶν ὑπομονῶν καὶ φιλοτίμων κόπων, χάριν τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν ἀνθρώπων. Ἐζυμώθη ἐν τοῖς μυστηρίοις, ἠγωνίσθη εἰς τὴν προσευχήν, ἐλούσθη εἰς τὰ δάκρυα τοῦ χαροποιοῦ πένθους, εὐωδίασεν ὅλος μέσα εἰς τὴν ἁγιοπνευματικὴν ἀτμόσφαιραν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. «Ἀνακραθεὶς» δὲ ἐν τέλει «δι’ ἀγάπης, καὶ τῷ Θεῷ ἐνηδόμενος», ἀγλαΐζεται ἀπὸ τὸ θεῖον καὶ ἄκτιστον Φῶς, καὶ συγχορεύει ἐν ἀγαλλιάσει μαζὶ μὲ ὅλους τοὺς πρὸ αὐτοῦ Ἁγίους πέριξ τοῦ Θρόνου τοῦ Τρισαγίου Θεοῦ, εἰς αἰῶνα τὸν ἅπαντα. Πρεπόντως λοιπὸν τὴν ἡμέραν ἀκριβῶς ταύτην, κατὰ τὴν ὁποίαν τιμῶμεν ὅλους, ὅσοι ὁμοτρόπως μὲ αὐτὸν εὐηρέστησαν τῷ Κυρίῳ καὶ ἐγένοντο μέτοχοι τοῦ ἁγιασμοῦ Του, ἐκρίναμεν ὡς τὴν πλέον ἁρμόζουσαν διὰ νὰ ἐπισημοποιήσωμεν τὴν τιμὴν τοῦ νέου Ἁγίου εἰς τὸν τόπον τῆς ἀσκήσεως, διακονίας καὶ ἐν Χριστῷ τελειώσεώς του.

Ἐπαινοῦμεν τὴν ἔνζηλον σπουδήν σας, ἀγαπητὲ ἀδελφὲ καὶ συλλειτουργἐ ἅγιε Χαλκίδος, ὅπως ὁ μεγάλος αὐτὸς πνευματικὸς λύχνος τῆς Ἐπαρχίας σας τεθῇ ταχέως ἐπὶ τὴν ἐπίσημον καὶ ὑψηλὴν λυχνίαν, προκειμένου νὰ λάμπῃ «πᾶσι τοῖς ἐν τῇ οἰκίᾳ» τὸ ζωηρὸν φῶς τοῦ θεοφιλοῦς παραδείγματός του καὶ τῶν θεοσόφων συμβουλῶν καὶ παραινέσεών του, ὥστε τὰ πλήθη τῶν πιστῶν, φωτιζόμενα, θερμαινόμενα ψυχικῶς καὶ φιλοτιμούμενα, νὰ σπεύδουν πρὸς τὸν Πατέρα τῶν Φώτων, ἀκολουθοῦντα τὴν βεβαίαν ὁδὸν τοῦ Γέροντος Ἰακώβου. Τὴν στενὴν μὲν καὶ τεθλιμμένην, ἀλλὰ εἰς τὴν ὄντως Ζωὴν ὁδηγοῦσαν. Εἰς τὴν σπουδήν σας αὐτήν, τὴν ὁποίαν μεμαρτυρημένως συνεμερίζετο καὶ τὸ χριστεπώνυμον πλήρωμα, ὄχι μόνον τῆς Ἐπαρχίας σας, ἀλλὰ καὶ τῆς Ἑλλάδος ὁλοκλήρου καὶ τῆς Κύπρου, ἀκόμη καὶ πολλῶν χωρῶν τῆς Ὀρθοδόξου Διασπορᾶς, ηὕρατε τὴν ἐν Κωνσταντινουπόλει Μητέρα Ἐκκλησίαν ὁλοπρόθυμον καὶ ἑτοίμην νὰ ἀνταποκριθῇ, συμφώνως πρὸς τὰ κανονικὰ δίκαια καὶ προνόμιά της, καὶ νὰ προβῇ ἀμέσως εἰς τὴν ἀναγνώρισιν καὶ ἁγιοκατάταξιν τοῦ ἐκ Λιβισίου μὲν τῆς Μάκρης καταγομένου, εἰς τὴν εὐλογημένην δὲ γῆν τῆς Εὐβοίας παιδιόθεν προσφυγόντος, μετὰ τὰ τραγικὰ ἐκεῖνα γεγονότα τοῦ 1924, ἀνθρώπου τοῦ Θεοῦ. Καὶ ὁμολογοῦμεν δημοσίᾳ ὅτι εἰς τὴν σύντμησιν τοῦ συνήθως ἀπαιτουμένου διὰ τοιαύτας πράξεις χρόνου, συνετέλεσεν ἡ προσωπικὴ ἡμῶν γνωριμία μετὰ τοῦ Ἁγίου. Τὸν εἴχομεν συναντήσει, ἐγενόμεθα ἐπόπται τῆς θεοφιλοῦς πολιτείας του, τῆς ἀρετῆς του, τῆς σεμνότητός του, τῆς ἱεροπρεπείας του, τῆς βαθείας ἀγάπης του διὰ τὸν ἄνθρωπον, τῆς ἀγρύπνου μερίμνης του διὰ τὴν πνευματικὴν πρόοδον τῆς περὶ αὐτὸν Ἀδελφότητος, τοῦ ζήλου του διὰ τὸν κατὰ Θεὸν καταρτισμὸν τῶν Χριστιανῶν, τῆς πρὸς τὰ παιδία καὶ τοὺς νέους στοργῆς του. Παραλλήλως, καὶ τοῦ ὑποδειγματικοῦ ἐκκλησιαστικοῦ του φρονήματος, τῆς ὑπακοῆς του πρὸς τὸν οἰκεῖον Ἐπίσκοπον, τῆς εὐλαβοῦς ἀγάπης του διὰ τὴν ὀδυνωμένην Ἐκκλησίαν τῆς Κωνσταντινουπόλεως, τὴν φιλόστοργον Μητέρα καὶ Τροφὸν τοῦ Γένους, καὶ τῆς ἀφοσιώσεώς του εἰς ὅσα ἐκείνη ἐκφράζει καὶ αἰσθητοποιεῖ μέγιστα καὶ πανσέβαστα τῆς Πίστεως καὶ τοῦ Γένους. Προσωπικῶς μᾶς περιέβαλλε μὲ πολλὴν στοργὴν καὶ μεγάλον σεβασμὸν καὶ ἐχάρη ὅσον ὀλίγοι διὰ τὴν ἐκλογὴν ἡμῶν εἰς Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην, μὲ πολλοὺς δὲ τρόπους ἐξέφρασεν ἐνθουσιωδῶς τὴν ἕνεκα ταύτης ἱκανοποίησίν του. Μέχρι τῆς ὁσιακῆς του κοιμήσεως εἶχεν ἀνοικτὸν δίαυλον ἐπικοινωνίας μετὰ τῆς ἡμετέρας Μετριότητος. Ἀλλὰ καὶ πρὸς πάντας ἡ διαγωγή του ἦτο γνησίως εὐαγγελική. Ἀνεπιφυλάκτως λέγομεν ὅτι ὁ Γέρων Ἰάκωβος ἦτο ἄξιος ὅλων τῶν Μακαρισμῶν τοῦ Χριστοῦ!

Εἰς τὸ σημεῖον αὐτό, Ἱερώτατε Ἀδελφὲ κ. Χρυσόστομε, ἐπιθυμοῦμεν νὰ σᾶς εὐχαριστήσωμεν τόσον διὰ τὴν εὐγενῆ πρόσκλησίν σας, ὅσον καὶ διὰ τὴν πλουσίαν φιλοξενίαν καὶ τὸν ἐν ἀγάπῃ συμπνευματισμὸν κατὰ τὴν σημερινὴν Θείαν Λειτουργίαν, τελευταῖον δὲ διὰ τοὺς εὐγενεῖς καὶ πλήρεις εὐλαβείας πρὸς τὴν Μητέρα Ἐκκλησίαν καὶ τὸν Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην λόγους τῆς προσφωνήσεώς σας. Σᾶς διαβεβαιούμεθα ὅτι χαίρετε μεγάλης ἐκτιμήσεως παρ᾿ ἡμῖν ἐν Φαναρίῳ καὶ πολλῆς ἀδελφικῆς ἀγάπης ἀπὸ μέρους μας, καὶ θέλομεν νὰ γνωρίζετε ὅτι θὰ εἶναι πάντοτε μεγάλη ἡ χαρά μας νὰ σᾶς ὑποδεχώμεθα ἐρχόμενον μετὰ τῆς συνοδείας σας εἰς τὴν Βασιλεύουσαν Πόλιν, εἰς προσκύνησιν τῶν ἐκεῖ ἱερῶν καὶ ὁσίων, καὶ εἰς τὸ μαρτυρικὸν Φανάριον, τὸ ὁποῖον πάντοτε, παρὰ τὰς θυέλλας, παρὰ τὰς ἐπιθέσεις καὶ ἀπὸ ξένους καὶ οὐχὶ σπανίως ἀπὸ οἰκείους τῆς πίστεως, μὲ τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ ἀντέχει, εἶναι ὄρθιον, εὐθυτενές, πλούσιον εἰς ἀγάπην, καὶ τηλαυγίζει ἀδιακόπως Φῶς Χριστοῦ καὶ εὐγένειαν τοῦ Γένους εἰς τοὺς μακρὰν καὶ εἰς τοὺς ἐγγύς.

Ἐπικαλούμενοι τὰς ἀδιαλείπτους εὐχάς, καὶ πρὸς Θεὸν ὑπὲρ ἡμῶν πρεσβείας, τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Νέου, καὶ τοῦ Ὁσίου Δαβὶδ τοῦ Γέροντος, ὡς καὶ ὑπὲρ τοῦ Ἡγουμένου καὶ τῆς Ἀδελφότητος τῆς Μονῆς, παντὸς τοῦ πληρώματος τῆς θεοσώστου Μητροπόλεως Χαλκίδος καὶ ὅλων τῶν εὐσεβῶν καὶ Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, εὐλογοῦμεν ἀπὸ καρδίας τήν τε ἱερὰν ταύτην Μάνδραν καὶ ὅλην τὴν Εὐβοϊκὴν γῆν, μὲ τὸν εὐαγῆ κλῆρον καὶ τὸν εὐσεβῆ λαόν της.

Εἰς ἔτη πολλὰ καὶ σωτήρια, ἀδελφοί ἠγαπημένοι!