ΑΝΕΚΤΙΜΗΤΟΙ ΘΗΣΑΥΡΟΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΑΣ ΟΙ π. ΓΕΡΒΑΣΙΟΣ ΠΑΡΑΚΕΝΤΕΣ ΚΑΙ π. ΙΕΡΟΘΕΟΣ ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΠΟΥΛΟΣ - ΒΑΣ. Π. ΚΑΥΚΟΠΟΥΛΟΥ

ΑΝΕΚΤΙΜΗΤΟΙ ΘΗΣΑΥΡΟΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΑΣ

ΟΙ π. ΓΕΡΒΑΣΙΟΣ ΠΑΡΑΚΕΝΤΕΣ

ΚΑΙ π. ΙΕΡΟΘΕΟΣ ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΠΟΥΛΟΣ

  

ΤΟΥ ΒΑΣ. Π. ΚΑΥΚΟΠΟΥΛΟΥ

          Ο σύγχρονος άνθρωπος, Φίλες και Φίλοι μου, είναι γεγονός ότι έχει να αντιμετωπίση πάρα πολλές δυσκολίες ! Η ζωή του είναι ένας τραχύς αγώνας «να υπάρξη» και να διατηρήση την ανθρωπιά του, παλεύοντας με τις δυσκολίες και τα προβλήματα της ζωής. Στον αγώνα του αυτό χρειάζεται τη συμπαράσταση της αγάπης, η οποία θα απαλύνη τον μόχθο του και θα καταξιώση την ύπαρξή του.

          Η αγάπη είναι η ψυχική ανάγκη του ανθρώπου – κυρίως του εφήβου και του νέου – να ξεπεράση τα στενά όρια του εαυτού του, να σπάση το φράγμα της μοναξιάς του και να προσεγγίση τον διπλανό του. Η έξοδος από τον εαυτό του είναι η αγωνία και η λαχτάρα της ψυχής του. Στην προσέγγιση του άλλου ανθρώπου ανακαλύπτει ο άνθρωπος το νόημα της δικής του ύπαρξης. Και στο δόσιμο του εαυτού του βρίσκει τη λύτρωση από το ένστικτο, που τον δένει με το εγώ του και τις δικές του ατομικές ικανοποιήσεις.

Η επαφή με τον διπλανό του, του αποκαλύπτει έναν καινούργιο κόσμο, τον βοηθά να ξεδιπλώση τις πτυχές της ψυχής του και να αγκαλιάση με τα φτερά της αγάπης του τον συνάνθρωπό του.

          Φίλες και Φίλοι, η αγάπη είναι ένα ακατάλυτο πάθος, που τρέφεται από την ανάγκη να σταθούμε στο πλευρό του διπλανού μας και να του προσφέρουμε τον εαυτό μας. Αγάπη σημαίνει θυσία, σημαίνει δόσιμο χωρίς υστεροβουλία, συμφέρον ή ιδιοτέλεια. Στην αγάπη, ενώνεται το «εγώ» μας με το «άλλο» πρόσωπο και ανοίγει ο ορίζοντας της ψυχής μας. Στην προσφορά του εαυτού μας πλουτίζουμε και αποχτούμε δύναμη γόνιμη και δημιουργική, ευτυχία και αυτοπεποίθηση. Πάνω απ’ όλα, όμως, βιώνουμε την ευλογία του Θεού. Ακριβώς, γιατί δεν συγκρίνεται μ’ όλα του κόσμου τα πλούτη !

          Φίλες και Φίλοι, σ’ αυτό το δόσιμο, σ’ αυτή την προσφορά ξεχωρίζουν στον τόπο μας δυο σεμνές, ευλογημένες και τρισχαριτωμένες ιερατικές προσωπικότητες : ο πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης με το πατροκοσμικόν φρόνημα και την απαράμιλλη κηρυκτικήν δεινότητα π. Γερβάσιος Παρακεντές και ο νέος Αρχιμανδρίτης, με τα πάμπολλα χαρίσματα, ο αγαπητός και εκλεκτός της νεολαίας, ο π. Ιερόθεος Ανδρουτσόπουλος.

          Γόνιμοι θεολογικοί άνδρες και οι δύο, λίαν πεπαιδευμένοι, με μαρτυρίαν οσιακήν εις την Αποστολικήν μας των Πατρών Εκκλησίαν, υπενθυμίζουν μέσα από την αγία ζωή τους προς όλους εμάς, κυρίως δε τη νεολαία μας το του ιερού Χρυσοστόμου : «Εδάφισον την αμαρτίαν» λέει στον καθένα μας ο ιερός πατήρ, «και δυνήση διψάν τον του Θεού πόθον».

          ΜΕΓΑ και τεραστίων διαστάσεων το έργο των ως άνω πατέρων Γερβασίου και Ιεροθέου, στη νεολαία των Πατρών. Έργο, που κάθε καλοκαίρι έχομε την δυνατότητα και την ιερή ευκαιρία να το διαπιστώνομε ιδίοις όμμασι στον αγιασμένο χώρο των κατασκηνώσεων της Αναπλαστικής Σχολής, στα Συχαινά. Ο λόγος τους μαζύ με την αγία ζωή τους κάνουν τα παιδιά μας, τα παιδιά της Πάτρας να τρέχουν κοντά τους όπως το διψασμένο ελάφι !

          Φίλες και Φίλοι, σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς, όπου αντί τα πάντα και εν πάση νάναι Χριστός, εμείς προβάλλομε τον στυγνό ατομισμό μας, τον παρτακισμό μας και τον άκρως επικίνδυνο καθωσπρεπισμό μας, όπου ευτελίζομε τον άρραφο Χιτώνα του Χριστού σε μια πράξη αυτοδικαίωσης της δικής μας ανομίας ! Σ’ αυτούς, λοιπόν, τους χαλεπούς καιρούς πρέπει να δοξάσωμε τον Θεό, διότι υπάρχουν στις ημέρες μας τέτοια ιερατικά και πνευματικά αναστήματα, όπως του π. Γερβασίου και του π. Ιεροθέου !

          Δράττομαι δε της ευκαιρίας, ως προς την κατασκήνωση της Αναπλαστικής, να σημειώσω ότι είναι μια σύγχρονη πνευματική όαση για τη νεολαία μας, παράδειγμα προς μίμηση. Με τόση απλότητα, με τόση καθαρότητα οι νέοι μας εκεί, με την καθοδήγηση των π. Γερβασίου και π. Ιεροθέου μ’ όλο το «τιμ» των κυριών και των κυρίων του Δ.Σ. της Αναπλαστικής πραγματώνουν το θαύμα της αγιότητος του συγχρόνου αγίου και ιδρυτού της κατασκήνωσης, του οσίου Γερβασίου Παρασκευοπούλου !

          Εκεί, στην κατασκήνωση των Συχαινών, η διάτρητη διαλεκτική μας δεν μπορεί να κλονίση και να παραπλανήση ως προς την αλήθεια της Αναστάσεως. Γιατί, εκεί, δια του αγίου Γερβασίου ο Κύριος Ιησούς διήλθεν ευεργετών και ιώμενος. Γιατί, εκεί, η ελπίδα μας μπορεί να είναι – και είναι – ο π. Γερβάσιος Παρακεντές και ο π. Ιερόθεος Ανδρουτσόπουλος.

          «Κύριος ποιμαίνει με, και ουδέν με υστερήσει» ψάλλουν τα κατασκηνωτόπουλα κι εμείς, συμψάλλομε μαζύ τους …

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ,

Πανοσιολογιώτατοι !...