«Πρέπει να είμεθα ευαίσθητοι στο
γεγονός ότι ο πλουραλισμός συχνά κρύβεται πίσω από όμοιες και κοινές εκφράσεις.
Παλαιότερα, ο πλουραλισμός της αμερικανικής κοινωνίας ήτο κάτι το ορατό και
ψηλαφητό, εύκολα παρατηρούμενο στο χρώμα του δέρματος και στη γλωσσική διαφορά.
Σήμερα η γενικώτερη μορφή πλουραλισμού είναι ιδεολογική παρά φυλετική, γι’ αυτό
και ο πλουραλισμός αυτός είναι συνήθως ορατός και δύσκολος σε επισήμανση διότι
χρησιμοποιεί όμοια γλώσσα. Η πρόκληση, συνεπώς, για μας τους Ορθοδόξους
Χριστιανούς είναι το να είμεθα εξαιρετικά προσεκτικοί στη χρήση του βασικού
παράγοντος στην αντιμετώπιση του πλουραλισμού, δηλαδή της γλώσσης. Είμεθα
αναγκασμένοι να επανεξετάσουμε και ν’ αναθεωρήσουμε το τι ακριβώς θέλουμε να
εκφράσουμε με τη θεολογική μας γλώσσα και πόσο αυτή η γλώσσα έχει πιθανότητα να
γίνη κατανοητή από τους συμπολίτες μας στη σύγχρονη κοινωνία και να εκφράση την
ιδιαιτερότητα του μηνύματος μας.
Δεν αρκεί το να διατυπώσουμε κατά την γνώμη
μας αντικειμενικά το μήνυμά μας. Σε πολλές περιπτώσεις θα υπάρξη ανάγκη να
εγκαταλείψουμε τετριμμένες μορφές εκφράσεων και ν’ ανακαλύψουμε νέες χρήσεις
του λόγου και νέες γλωσσικές μορφές που να εκφράζουν με πληρότητα, ακρίβεια και
δυνατότητα κατανοήσεως την πίστη μας εντός μιας πλουραλιστικής κοινωνίας. Η
παραβολική εικόνα του Ευαγγελίου είναι πολύ σαφής: Στο όλο θέμα της
επικοινωνίας και της γλώσσης εντός μιας πλουραλιστικής παγκοσμιοποιημένης
κοινωνίας, χρειαζόμεθα ασκούς καινούς, για να χρησιμοποιήσουμε την εικόνα απ’
το Ευαγγέλιο. Χρειαζόμεθα ασκούς καινούς (Ματθ. 9,17), καινούργιους ασκούς, για
το καινούργιο κρασί της Ορθοδόξου πίστεώς μας στην Αμερική».
Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Δημήτριος
1 σχόλιο:
Αλλαγή της γλωσσικής μορφής ΟΜΩΣ Χωρίς να αλλοιώνεται όμως ούτε στο παραμικρό το Ορθόδοξο νόημα.
Δημοσίευση σχολίου