Ίσως να μην υπάρχει στον πολιτισμένο κόσμο σήμερα μεγαλύτερη ταλαιπωρία επιβεβλημένη στο κοινό από την υποχρέωσή του να
ακούει κηρύγματα. Μόνον ένας κληρικός, κατά τη διάρκεια του κηρύγματος,
έχει τη δυνατότητα να κρατά σιωπηλό το ακροατήριό του και να το βασανίζει.
Μόνον ένας κληρικός, κατά τη διάρκεια του κηρύγματός του, μπορεί να οργιάζει με
τις κοινοτοπίες του, τα αυταπόδεικτα και τα μη προφανή, και να γίνεται
αποδέκτης, λες και είναι αναμφισβήτητο δικαίωμά του, του σεβασμού που θα εδικαιούτο
αν από τα εύγλωττα χείλη του ακούγονταν πειστικότατες ρήσεις απαράμιλλης
λογικής. Αν ένας καθηγητής νομικής ή φυσικής βρεθεί σ’ ένα αμφιθέατρο κι εκεί
αρχίσει τα τετριμμένα και τις ανοησίες, θ’ αντικρίσει άδεια έδρανα. Αν ένας
δικηγόρος δεν αγορεύσει καλά, δεν θα του ξαναδοθεί εύκολα η ευκαιρία. Έναν
δικαστή, μόνον οι ένορκοι, ο κατηγορούμενος και ο φύλακας είναι υποχρεωμένοι να
τον ακούσουν. Ένα μέλος του Κοινοβουλίου το διακόπτουν με βηξίματα ή παύουν να
το υπολογίζουν. Τούς δημοτικούς συμβούλους μπορούν να τους αποκλείσουν. Κανένας
όμως δεν μπορεί ν’ απαλλαγεί από τον ιεροκήρυκα.
Είναι, η αγγαρεία της
εποχής μας, ο γέρος που εμείς, σαν τον Σεβάχ, δεν μπορούμε ν’ αποτινάξουμε, ο
εφιάλτης που καταστρέφει την ανάπαυλα της Κυριακής, ο βραχνάς που επιβαρύνει
τη θρησκεία μας και κάνει τη Θεία Λειτουργία δυσάρεστη. Δεν μας υποχρεώνουν βέβαια να πάμε στην εκκλησία! Όχι, θέλουμε ωστόσο κάτι παραπάνω.
Θέλουμε να μη μας υποχρεώνουν να μην πάμε! Θέλουμε, όχι, είμαστε αποφασισμένοι
να απολαμβάνουμε την παρηγοριά της κοινής λατρείας· θέλουμε όμως να γίνεται
χωρίς η πλήξη να ξεπερνά τα ανθρώπινα όρια αντοχής· και να μη φεύγουμε από
τον οίκο του Κυρίου σαν δραπέτες που λαχταρούν να γλυτώσουν, πράγμα που είναι
το σύνηθες αποτέλεσμα των συνήθων κηρυγμάτων.
Anthony Trollop
18 σχόλια:
Πολλές φορές θέλω να δραπετεύσω από κάποιο κήρυγμα αλλά λόγοι σεβασμοί και αβροφροσύνης δεν μου το επιτρέπουν. Δοξάζω τον Θεό όταν δεν υπάρχει κυριακάτικο κήρυγμα στον ναό.
Οι φλυαρίες ακόμα και αν είναι ευσεβείς παραμένουν φλυαρίες. Ενίοτε και ανιαρές φλυαρίες.
Αν είναι ευσεβή κηρύγματα τότε δεν είναι φλυαρίες.
Αν είναι οικουμενιστικά κηρύγματα τότε καλά θα κάνουν οι πιστοί να φεύγουν απο τα οικουμενιστικά κηρύγματα.
Τα κηρύγματα αν είναι κάτι που κουτσαίνουν εκτός απο το ότι είναι υπερσύντομα το πιο προβληματικό τους σημείο είναι ότι θέλουν να αρέσουν στον κόσμο και δεν μιλάνε τον λόγο του Θεού όπως πρέπει. Κοντεύουν να γίνουν κοινωνικά παρά ο λόγος του Θεού.
Παμβώ
Σαν δραπέτες φεύγουμε. Ναι. Αλλά όχι, λόγω των κηρυγμάτων.
Καλά τα γράφει.
Να τα λάβουν υπόψιν τους οι ομιλούντες από μικροφώνου σε ναούς και αίθουσες.
Δέν έχουν όλοι οι ιερείς το χάρισμα τού λόγου αλλά δυστυχώς μερικοί δεν το καταλαβαίνουν αυτό, πιάνουν το μικρόφωνο καί βγάζουν μακρόσυρτες ομιλίες λέγοντας και ξαναλέγοντας τα ίδια καί τα ίδια πράγματα. Πού δυστυχώς είναι άχυρα και νιανιά...Δέν ελέγχουν την αμαρτία και αφήνουν τον κόσμο και κοιμάται ήσυχος ότι θα πάει στον Παράδεισο. Η λέξη τιμωρία και Κόλαση δεν ακούγεται... Οί πραγματικοί ταπεινοί το ξέρουν αυτό και είτε δεν μιλάνε είτε διαβάζουν από κάποιο έντυπο κάτι για την ημέρα της εορτής.Νομίζω ότι σε κάποιους μή πώ σε αρκετούς θα έπρεπε ο Μητροπολίτης να μή τούς επέτρεπε να μιλάνε για να μή βασανίζουν και τον εαυτό τους αλλά και το εκκλησίασμα πού επειδή το έχουν μαντρώσει το θεωρούν δικό τους πού πρέπει οπωσδήποτε να τούς ακούσει. Κήρυγμα στην Εκκλησία πάνω από 10 λεπτά καί αμέσως μετά από το Ευαγγέλιο νομίζω ότι είναι αρκετό. Ο κόσμος σήμερα είναι κουρασμένος δεν αντέχει για πολλά πολλά και ειδικώς άν ο ομιλητής είναι χειμαρώδης οπότε δεν προλαβαίνεις να αφομοιώσης τα λόγια πού λέει.Άλλοι πάλι την ώρα πού είναι να κάνουν απόλυση και να πούνε το δι΄ευχών να πάει στο σπιτάκι του ο κόσμος τότε ακριβώς θυμούνται το κήρυγμα και αρχίζουν να πολυβολούν το εκκλησίασμα...Τί να πούμε γι΄αυτό...Χρειάζεται διάκριση αλλά και εσωτερικό Μητροπολιτικό ξεκαθάρισμα για να μιλάνε μόνο όσοι έχουν κάτι πρακτικό και ωφέλιμο να πούνε.
Αττικός
Το Θείον Κήρυγμα θα πρέπει να προσφέρεται στους πιστούς ανελλιπώς κάθε Κυριακή κατά τη Θεία Λειτουργία, αλλά και όταν τελούνται Ιερά Μυστήρια και ακολουθίες στο Ναό για την πνευματική ενίσχυση του λαού του Θεού. Ιδιαιτέρως δε, νομίζω θα πρέπει να ληφθεί υπ' όψιν το κήρυγμα κατά την τέλεση Ιερών Μυστηρίων , ιδιαίτερα Γάμος και Βάπτιση, έτσι ώστε τα νέα ζευγάρια να μάθουν τον δρόμο προς στην εκπλήρωση της υψηλής αποστολής της οικογένειας και την αντιμετώπιση των προβλημάτων που θα προκύψουν με άξονα την ορθόδοξη πίστη μας.
Επίσης πόσοι νέοι και νέες είναι αυτοί που γνωρίζουν ότι στο Μυστήριο του Βαπτίσματος, τα μυστήρια που τελούνται είναι δύο;Το Χρίσμα πού είναι ξεχωριστό Μυστήριο. Με το Χρίσμα μεταδίδονται οι καρποί και τα χαρίσματα τού Άγ. Πνεύματος. Διαδικασία Αγίου Βαπτίσματος: Κατήχηση-Μυστήριο του Βαπτίσματος-το Χρίσμα πού είναι ξεχωριστό Μυστήριο-Τριχοκουρία-Ένδυση-Ακολουθεί ο Σταυρός ο οποίος θα συνοδεύει το παιδί σε όλη του τη ζωή.Ακολουθεί η Απόλυσις: Η μητέρα, κάνοντας τρεις μετάνοιες στον ανάδοχο και αναγνωρίζοντας την υψηλή και ιερή αποστολή του ασπάζεται το χέρι του, παίρνει στην αγκαλιά της το νεοφώτιστο.Πόσοι ανάδοχοι γνωρίζουν το έργο τους;Είναι πολλά τα οποία γνωρίζουμε και χρειαζόμαστε όλοι μας βοήθεια. Δεν νομίζω λοιπόν ότι τα Θεία Κηρύγματα , Κυριακής ή οποιαδήποτε άλλη στιγμή γίνονται είναι τόσο μεγάλη κούραση για το ακροατήριο.
Το κήρυγμα τους πείραξε τώρα;
Ίσα-ίσα έχουμε έλλειψη κηρύγματος που να είναι επαρκή και ορθόδοξο. Συνήθως είναι πολύ κουτσουρεμένα στο χρόνο και κοινωνικοκεντρικά.
Ο χρόνος σπαταλάται από τις φλυαρίες, το κουτσομπολιό και την τηλεόραση και όχι από τη διάρκεια του κηρύγματος, αν βέβαια είναι ορθόδοξο.
Μανώλης
Το κήρυγμα είναι αναπόσπαστο τμήμα της Θ. Λατρείας. Η θέση του, μετά την ανάγνωση του ι. Ευαγγελίου δείχνει και την αναγκαιότητά του. Ειδικά, στη χειροτονία επισκόπων, η τέλεση της χειροτονίας πριν τα αναγνωσματα έχει ορισθεί έτσι απ την τάξη της Εκκλησίας ώστε ο επίσκοπος να κηρύξει τον Θ. Λόγο. Το πρόβλημα με το σύγχρονο κήρυγμα είναι αρχικά η υποτίμησή του και η εξαφάνισή του, η μετατόπιση στο τέλος της Θ. Λειτουργίας όπου όλοι είναι κουρασμένοι ή με μωρά στην αγκαλιά και δεν προσέχουν και τέλος το περιεχόμενό του όπου έχει καταντήσει πολιτικό, ηθικιστικό και κοινωνικό. Ο πυρήνας του που πρέπει να είναι ο Κύριος και η κοινωνία μαζί Του έχει ξεχαστεί ...
Το κήρυγμα είναι καλό όταν είναι κήρυγμα που οικοδομή ο όταν κήρυκας έχει προετοιμαστεί. Πράγμα ασυνήθιστο σήμερα. Όλοι μιλάνε ακόμα και του Λυκείου κάποιοι παπάδες. Και μη χειρότερα.
Και οι θεολόγοι δεν πάνε πίσω.
Οι ανάδοχοι δεν έχουν καμιά υποχρέωση. Την ευθύνη την έχει η οικογένεια κ. Σαλογιάννη.
Κατά τα άλλα το κήρυγμα είναι βαρετό, ανιαρό, και μας βασανίζουν οι ομιλητές στην Θ.Λ..
Κάνεις λάθος 4,47μ.μ. συλλογίζεσαι σαν τους Φράγκους λογικά. Δεν είναι η μόρφωση και οι σπουδές που κάνουν ένα κληρικό άξιο να μιλίσει και να βγάλει κήρυγμα.
Είναι η ευλάβεια, ο φόβος του Θεού, η ορθόδοξη πίστη που έχει. Μάθαμε να σκεφτόμαστε φράγκικα όπως λέει και ο π. Μεταλληνός, βάζοντας τις σπούδες πάνω από τα ουσιαστικά που θέλει ο Θεός.
Δεν γνωρίζω για ποιό κήρυγμα μιλάει ο 6:20μ.μ. Αν εννοεί το κοσμικό θα συμφωνήσω. Αλλά αν δεν εφαρμόζεις αυτά που λέει το κήρυγμα, τότε αρχίζεις να το βαριέσαι.
Διόρθωση
-μιλήσει- στο 6:58μ.μ.
Ναι όταν ο ιεροκήρυκας δεν μιλάει πατερικά αλλά λέει σαχλαμάρες του μυαλού του συμφωνώ ότι είναι ανιαρό και αηδές!!!
Αυξέντιος
Έχει δίκαιο ο Αυξέντιος.
Δημοσίευση σχολίου