ΟΙ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ

 ΟΙ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ

«Ταῦτα πάντα ἐφυλαξάμην ἐκ νεότητός μου».

Εἶναι συγκινητικὸ νὰ παρουσιάζεται ἕνας νέος καὶ μάλιστα ἄρχοντας καὶ νὰ ὑποστηρίζει ὅτι «ταῦτα πάντα ἐφυλαξάμην ἐκ νεότητός μου». Ὑπὸ τὸν ὅρον ὅμως ὅτι δὲν θὰ εἶναι μιὰ πρόχειρη καὶ ἐπιπόλαια ὁμολογία, μιὰ μαρτυρία ἔξω ἀπὸ τὰ πράγματα, ἀλλὰ προσεκτικὴ καὶ βαθιὰ καὶ φωτισμένη ἀπὸ τὴ θεία ἀλήθεια. Δὲν συνέβη ὅμως τὸ ἴδιο καὶ μὲ τὸν νέο τοῦ σημερινοῦ Εὐαγγελίου. Γιατὶ δυστυχῶς, ἐνῶ βεβαίωνε ὅτι ὅλα τὰ ἐφάρμοσε ἀπὸ μικρός, βρισκόταν στὴν ψευδαίσθηση καὶ στὴν αὐταπάτη. Καὶ μόλις ὁ Κύριος τοῦ πρότεινε νὰ φθάσει στὴν κορυφή, αὐτὸς ἔγινε «περίλυπος».

 Α) Φαινόμενο συνηθισμένο.

Τὸ φαινόμενο αὐτὸ εἶναι πολὺ συνηθισμένο. Ὁ ἄνθρωπος ζεῖ συχνὰ μέσα στὴν ψευδαίσθηση. Ἔχει κάποια «ψυχία» ἀρετῆς καὶ νομίζει ὅτι κατέχει τὸ πλήρωμα τῆς ἀρετῆς. Καὶ κάποτε μάλιστα λένε: «μακάρι ὅλοι νὰ ἦταν σὰν καὶ μένα!» Καὶ τὸ ὑποστηρίζουν αὐτὸ γιατὶ «δὲν ἔκλεψαν, δὲν φόνευσαν».
Συγχρόνως ὅμως μπορεῖ νὰ κηλιδώνουν ὀνόματα συνεργατῶν καὶ φίλων, νὰ συκοφαντοῦν, νὰ διαβάλλουν. Μπορεῖ νὰ ἀφήνουν τὸν ἄρρωστο νὰ πεθαίνει, τὸ διπλανό τους νὰ δυστυχεῖ, τὸν ἄνθρωπο ποὺ ἔχουν στὴ δουλειά τους νὰ ὑποφέρει.

Ἄλλοι πάλι, ἐπειδὴ δὲν πηγαίνουν στὰ δικαστήρια νὰ ψευδομαρτυρήσουν, μένουν μὲ τὴν ἀπατηλὴ ἰδέα πὼς εἶναι ἐντάξει ἀπέναντι στὸ θεῖο νόμο. Καὶ τὴν ἴδια στιγμὴ δὲν ἔχουν δυσκολία νὰ χρησιμοποιοῦν τὸ ψέμα στὴ δουλειὰ καὶ στὸ σπίτι τους.

Διαμαρτύρονται γιατὶ τὰ παιδιά τους παίρνουν δρόμο ἄσχημο, δὲν ἀναλαμβάνουν ὅμως τὴν εὐθύνη μιᾶς προσωπικῆς τους αὐτοκριτικῆς ποὺ θὰ τοὺς ἀποκαλύψει τὴ δική τους ἐνοχή.

Πολλοὶ νομίζουν πὼς εἶναι ἐντάξει ἀπέναντι στὸ νόμο τοῦ Θεοῦ, χωρίζοντας τὶς θεῖες ἐντολὲς σὲ οὐσιώδεις καὶ ἐπουσιώδεις καὶ νομίζοντας ἔτσι ὅτι μποροῦν νὰ προσέχουν μερικὲς καὶ ἄλλες νὰ τὶς ἀπορρίπτουν καὶ νὰ τὶς παραβαίνουν.

Β) Μεγάλος κίνδυνος. Ἀλοίμονο ὅμως!

Ἔτσι ὁ ἄνθρωπος κινδυνεύει νὰ χάσει τὴ σωτηρία του. Νὰ ἀποξενωθεῖ τελείως ἀπὸ τὸ Χριστό. Νὰ στερηθεῖ τῆς χάριτος ποὺ ἁγιάζει καὶ σώζει τὸν ἄνθρωπο, ὅπως συνέβη μὲ τὸ νέο τοῦ σημερινοῦ Εὐαγγελίου. Ἕνα πάθος εἶχε, τὴ φιλοχρηματία. Καὶ τὰ ἔχασε ὅλα. «Ἕν σοι λείπει», τοῦ τόνισε ὁ θεῖος Διδάσκαλος.

Ὁ ἴδιος κίνδυνος ὑπάρχει καὶ στὸν καθένα ποὺ νομίζει ὅτι εἶναι τέλειος ἐπειδὴ ἀποφεύγει μερικὰ βαριὰ ἁμαρτήματα. Ἐνῶ παραλείπει τόσα ἄλλα καθήκοντα. Ὁ σωστὸς Χριστιανὸς γνωρίζει ὅτι ἔχει τόσες ἐλλείψεις. Καὶ γιὰ νὰ κερδίσει τὸν ἀγῶνα τῆς ἀρετῆς στὴ ζωὴ αὐτὴ καὶ τὴν αἰωνιότητα, πρέπει νὰ κατορθώσει καὶ πολλὲς ἄλλες. Νὰ αὐξήσει ἀκόμα ἄλλες ποὺ τὶς ἔχει σὲ μικρὸ βαθμό. Τότε δὲν μένει ἥσυχος, δὲν ἐπαναπαύεται ὅτι δὲν σκότωσε καὶ δὲν καταχράσθηκε καὶ δὲν καταπάτησε τὴν τιμὴ τοῦ ἄλλου. Ἀλλὰ ἀγωνίζεται συνεχῶς καὶ ἐντατικὰ γιὰ νὰ γίνεται ὅλο καὶ πιὸ δίκαιος, πιὸ ἔντιμος, ἄνθρωπος ἀγάπης καὶ θυσίας.

Ὄχι, λοιπόν, ἄνθρωποι αὐταπάτης καὶ ψευδαισθήσεων. Ἀλλὰ ἄνθρωποι, Χριστιανοί, μὲ αὐτογνωσία. Εὐτυχισμένος ὅποιος ἔχει αὐτὴ τὴν ἀρετή. Παρακολουθεῖ τὴν πνευματική του πορεία, γνωρίζει τὶς ἐλλείψεις του, τὰ ἐλαττώματά του. Δὲν ξεγελᾶ τὸν ἑαυτό του ὅτι εἶναι τέλειος, ἐπειδὴ προσέχει σὲ μερικὰ βασικὰ πράγματα. Ἀλλὰ ἀγωνίζεται νὰ ἐφαρμόσει ὅλο τὸ νόμο τοῦ Θεοῦ, χωρὶς συμβιβασμοὺς καὶ ὑποχωρήσεις.

 Βέβαια, ἕνας τέτοιος ἀγώνας οὔτε εὔκολος εἶναι, οὔτε μικρῆς διάρκειας. Εἶναι δύσκολος καὶ πολυχρόνιος. Γιατὶ ἀποβλέπει σὲ κάτι τὸ μεγάλο, τὸ ὑπέροχο. Στὸ νὰ ξεριζώσει ἀδυναμίες καὶ πάθη καὶ κακίες καὶ νὰ φυτέψει ἀρετὲς δύσκολες καὶ μεγάλες, ποὺ ζητοῦν αὐταπάρνηση καὶ πνεῦμα θυσίας. Εἶναι ὅμως ἀπαραίτητος ἕνας τέτοιος ἀγώνας γιὰ τὴν προσωπική μας τελείωση ὅσο καὶ γιὰ τὴν ἀνύψωση καὶ ἐξυγίανση τῆς κοινωνίας μας καὶ τὴν κατάκτηση τῆς αἰωνιότητας.

Περιοδικό «ΖΩΗ»