Πρωτοπρεσβύτερος Αναστάσιος Μάλλιαρης
Eίχε ανθρώπινο πρόσωπο. Επισκεπτόταν τα
σπίτια. Μοιραζόταν τον πόνο σου. Πήγαινε και έπαιρνε την πίεση σε αρρώστους. Επισκεπτόταν
ασθενείς σε σπίτια και νοσοκομεία είτε για παρηγορία είτε για το μυστήριο της
θείας κοινωνίας. Έκλεινε ραντεβού, παλιότερα, στο πανεπιστημιακό του ρίου σε
ανθρώπους από την επαρχία. Σε λύπη σε χαρά σε γιορτή σε θρήνο ήταν παρών. Ένωσε
χωρισμένα αντρόγυνα. Ήταν η ψυχή της ανέγερσης του Ναού του Αγίου Χριστοφόρου
και του Πνευματικού κέντρου του Ναου Αγίου Γεωργίου. Ανακαίνισε εκ βάθρων τον Ναό
του Αγίου Γεωργίου όταν έπαθε ζημιά από σεισμό και το χρόνο. Υπερασπίστηκε τα
δίκαια της Εκκλησίας απέναντι σε ανθρώπους που ήταν αντίθετοι και ίσως ήθελαν
να τη σφετεριστούν. Τον έσυραν στα δικαστήρια. Πήγε υπομονετικά και τελικά
δικαιώθηκε. Τον έσυραν σε προϊστάμενες αρχές, δέχθηκε πιέσεις και απειλές και
δεν υπέκυψε.
Είχε το θάρρος και το σθένος ν αγωνιστεί και δικαιώθηκε διασώζοντας πολύτιμα στοιχεία της ενορίας του Ρίου τα οποία παρέδωσε στους μεταγενεστέρους για αξιοποίηση σε έργα κατήχησης φιλανθρωπίας λειτουργικής ζωής.
Είχε το θάρρος και το σθένος ν αγωνιστεί και δικαιώθηκε διασώζοντας πολύτιμα στοιχεία της ενορίας του Ρίου τα οποία παρέδωσε στους μεταγενεστέρους για αξιοποίηση σε έργα κατήχησης φιλανθρωπίας λειτουργικής ζωής.
Έμενε δίπλα από το Ναό και ήταν συνεχώς δίπλα στο λαό. Ίσως αδίκησε την οικογένειά του σ΄ αυτό για χάρη των ενοριτών του.
Αξιοποιήθηκε το εκκλησάκι της Ζωοδόχου Πηγής φρουρίου Ρίου ειδικά όταν αποχώρησε από το χώρο ο στρατός.
Αρκετές φορές λειτουργούσε με καλλίφωνους ψάλτες και με χορωδία κάτι ιδιαίτερα σημαντικό για την ενορία του Ρίου.
Μετέδωσε το πνεύμα της κατανυκτικής αλλά και μεγαλόπρεπης λειτουργικής ζωής όντας καλλίφωνος και ο ίδιος.
Συνέβαλε άνεργοι να βρουν εργασία σε επιχειρήσεις της περιοχής.
Επί των ημερών του η ενορία του Ρίου γνώρισε στιγμές τιμής και δόξας σε εορτές του Αγίου Χριστοφόρου του Αγίου Γεωργίου και της Ζωοδόχου Πηγής.
Δεν έμεινε ασθενής ακοινώνητος ακόμα και μέσα στο καταχείμωνο ή νυχτερινές ώρες, όταν δεν είχε ιερέα το νοσοκομείο. Ας φανταστεί κάποιος την παρηγοριά και την ενίσχυση αυτών των ανθρώπων.
Πολλοί οδηγοί είναι μάρτυρες γι αυτό.
Ήταν παραδοσιακός παππάς. Με τα μαλλιά και τα γένεια του. Φυσιογνωμικά θα μπορούσε να τον περάσει κάποιος για βιβλική μορφή ή αγιορείτη μοναχό. Αν υπήρχε ο Παπαδιαμάντης στην εποχή μας θα έγραφε γι αυτόν.
Αναστασίου πρεσβυτέρου πατρός αδελφού και συλλειτουργού ημών γενομένου αιωνία η μνήμη.
Την ευχή του να έχουμε
Αύριο Σάββατο 29 Δεκεμβρίου 2018
θα τελεσθεί το τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνο του.
6 σχόλια:
Θα παραμείνει στην σκέψη μας.
Αιωνία του η μνήμη.
Αυτός ήταν ο π. Αναστάσιος.
Δραστήριος σε έργα αγάπης και πρότυπο κληρικού.
Παραδοσιακός κληρικός.Την ευχή του να έχουμε!
Ήταν ο ψυχολόγος του Ρίου.Πολλοί θα πηγαίναμε σε ψυχολόγους και ψυχιάτρους άν δεν είχαμε τον παπα Αναστάση.Του λέγαμε με εμπιστοσύνη ότι μας απασχολούσε.Και μας συμπαραστεκόταν με τον τρόπο του.Σήμερα στέλνουμε τα παιδιά μας σε ψυχολόγους. Και πληρώνουμε και την υγειά μας δε βρίσκουμε.Ανθρώπους και ιερείς σαν το παππούλη θέλουμε να μιλήσουμε να μας ακούσει.
Ο π.Αναστάσιος ήταν φιλόπατρις.
Υπηρέτησε στο στρατό και έλεγε ιστορίες από το στρατιωτικό του.
Είχε αγαθές και συνεργατικές σχέσεις με το στρατό ξηράς στο κάστρο του Ρίου παλιά.Πήγαινε στη μονάδα και λειτουργούσε στο εκκλησάκι της ζωοδόχου πηγής.
Επίσης με την αεροπορική μονάδα Ρίου δίπλα στο πανεπιστήμιο μέχρι που την κατάργησαν.
Είχε καλές σχέσεις με αξιωματικούς και στρατιώτες.Επιπλέον με το λιμενικό σταθμό πορθμείου Ρίου. Σε γιορτή πάντα ήσαν παρόντες όλοι.
Όταν ήταν εθνική εορτή έβαζε τη Σημαία τελούσε λειτουργία και δοξολογία.
Όταν φτιάχτηκε το μνημείο πεσόντων απέναντι από τον Άγιο Γεώργιο πάντα ήταν παρών και συμμέτοχος από τους πρώτους και με τον Εθνικό ύμνο.
Οι σημαίες των σχολείων κλπ ήταν υψωμένες και μέσα στο Ναό.
Αυτά πρέπει να λέγονται στην εποχή μας που βλέπουμε εθνομηδενιστικά φαινόμενα
Ο παπά Τάσος ήταν πολύ ευχάριστος άνθρωπος,
Την ευλογία του να έχουμε
Δημοσίευση σχολίου