Στις 26 Νοεμβρίου ο Κύριος κάλεσε κοντά Του, τον
Πρωτοπρεσβύτερο π. Αναστάσιο Μάλλιαρη
όχι απλώς να τον ξεκουράσει από τους κόπους τους, αλλά και
για να τον βραβεύσει (Φιλιπ. Γ΄ 14) για την μεγάλη προσφορά του ως ενάρετου
κληρικού, και να τον στεφανώσει (Β. Τιμ. Γ΄8) για τους αγώνες και τις θυσίες του
για το ποίμνιο της ενορίας του.
Υπήρξε ιερέας που σου μετέδιδε την χαρά με την παρουσία του.
Ας έχουμε την ευχή του.
Αιωνία του η μνήμη.
Αναστάσιος Κωστόπουλος
6 σχόλια:
Τον είχατε γνωρίσει;
Πείτε μας μερικά για τον ιερέα που έφυγε από τούτη τη ζωή.
Για να λέτε τόσο καλά λόγια μάλλον σημαίνει ότι ήταν αξιόλογος.
Ήταν μοναδικός σε όλα του ο παπα-Αναστάσης. Η απουσία του είναι αισθητή. Πάντα κοντά στα προβλήματά μας με τον τρόπο του.
Το σίγουρο είναι ότι εκτός από μια καλή θέση στον Παράδεισο έχει κατακτήσει και καλή θέση στην καρδιά μας.
Αιωνία του μνήμη
Χρόνια στο Ρίο ήταν ο παπάς μας. Έχω τις καλύτερες αναμνήσεις από την χαρισματική αυθόρμητη εκφραστικότητα του προσώπου και των λόγων του. Από εσένα το έμαθα τώρα γιατί δεν κατοικώ στην περιοχή αλλά ως παιδί ήταν η συμπάθειά μου. Πάντα μου άρεσαν τα ανεπανάληπτα αστεία στον σοβαρό του λόγο με μικρό μειδίαμα στα χείλι και στο πρόσωπο που τον έκαναν μοναδικό.
Ας πρεσβεύει για όλους ο καλός μας ιερέας.
Eίχε ανθρώπινο πρόσωπο.Επισκεπτόταν τα σπίτια. Μοιραζόταν τον πόνο σου. Πήγαινε και έπαιρνε την πίεση σε αρρώστους.Επισκεπτόταν ασθενείς σε σπίτια και νοσοκομεία είτε για παρηγορία είτε για το μυστήριο της θείας κοινωνίας. Έκλεινε ραντεβού, παλιότερα, στο πανεπιστημιακό του ρίου σε ανθρώπους από την επαρχία. Σε λύπη σε χαρά σε γιορτή σε θρήνο ήταν παρών. Ένωσε χωρισμένα αντρόγυνα. Ήταν η ψυχή της ανέγερσης του Ναού του Αγίου Χριστοφόρου και του Πνευματικού κέντρου του Ναου Αγίου Γεωργίου. Ανακαίνισε εκ βάθρων τον Ναό του Αγίου Γεωργίου όταν έπαθε ζημιά από σεισμό και το χρόνο.Υπερασπίστηκε τα δίκαια της Εκκλησίας απέναντι σε ανθρώπους που ήταν αντίθετοι και ίσως ήθελαν να τη σφετεριστούν. Τον έσυραν στα δικαστήρια. Πήγε υπομονετικά και τελικά δικαιώθηκε.Τον έσυραν σε προϊστάμενες αρχές, δέχθηκε πιέσεις και απειλές και δεν υπέκυψε.
Είχε το θάρρος και το σθένος ν αγωνιστεί και δικαιώθηκε διασώζοντας πολύτιμα στοιχεία της ενορίας του Ρίου τα οποία παρέδωσε στούς μεταγενεστέρους για αξιοποίηση σε έργα κατήχησης φιλανθρωπίας λειτουργικής ζωής.
Έμενε δίπλα από το Ναό και ήταν συνεχώς δίπλα στο λαό.Ίσως αδίκησε την οικογένειά του σ΄ αυτό για χάρη των ενοριτών του.
Αξιοποιήθηκε το εκκλησάκι της Ζωοδόχου Πηγής φρουρίου Ρίου ειδικά όταν αποχώρησε από το χώρο ο στρατός.
Αρκετές φορές λειτουργούσε με καλλίφωνους ψάλτες και με χορωδία κάτι ιδιαίτερα σημαντικό για την ενορία του Ρίου.
Μετέδωσε το πνεύμα της κατανυκτικής αλλά και μεγαλόπρεπης λειτουργικής ζωής όντας καλλίφωνος και ο ίδιος.
Συνέβαλε άνεργοι να βρούν εργασία σε επιχειρήσεις της περιοχής.
Επί των ημερών του η ενορία του Ρίου γνώρισε στιγμές τιμής και δόξας σε εορτές του Αγίου Χριστοφόρου του Αγίου Γεωργίου και της Ζωοδόχου Πηγής.
Δεν έμεινε ασθενής ακοινώνητος ακόμα και μέσα στο καταχείμωνο ή νυχτερινές ώρες, όταν δεν είχε ιερέα το νοσοκομείο. Ας φανταστεί κάποιος την παρηγοριά και την ενίσχυση αυτών των ανθρώπων.
Πολλοί οδηγοί είναι μάρτυρες γι αυτό.
Ήταν παραδοσιακός παππάς. Με τα μαλλιά και τα γένεια του. Φυσιογνωμικά θα μπορούσε να τον περάσει κάποιος για βιβλική μορφή ή αγιορείτη μοναχό. Αν υπήρχε ο Παπαδιαμάντης στην εποχή μας θα έγραφε γι αυτόν.
Αναστασίου πρεσβυτέρου πατρός αδελφού και συλλειτουργού ημών γενομένου αιωνία η μνήμη.
Την ευχή του να έχουμε
Δημοσίευση σχολίου