Τὰ μασκαρέματα δὲν τὰ θέλει ὁ
Θεός. Τέλειωσε. Ἀρκετὰ κοπιάζουμε νὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ τὰ καθημερινά μας
-πνευματικὰ- μασκαρέματα. Ποιὰ "ἔθιμα" καὶ κουραφέξαλα! Μά, ἡλίθιοι
πιὰ ἐντελῶς εἴμαστε; Τὰ μασκαριλίκια εἶναι ὑποσυνειδήτως ἀπόπειρες -τελικὰ ἀποτυχημένες-
νὰ συναντήσουμε τὸν βαθύτερο ἑαυτό μας, ἀλλὰ ἐπειδὴ αὐτὸ γίνεται μόνον ἐν Χριστῶ,
ἀποτυγχάνουμε. Μᾶλλον δὲν θέλουμε νὰ τὸν συναντήσουμε εἰλικρινῶς. Τὸ πρᾶγμα
θυμίζει κάτι σὰν ἀποτυχημένη ἐξομολόγηση. Βαφτίζουμε μάλιστα ὅλο αὐτὸ τὸ τσίρκο
(τὸ πολυδάπανο κιόλας!) "ἔθιμο", "παράδοση" κλπ καὶ τοῦ
προσδίδουμε καὶ τὸ κῦρος ... θεσμοῦ! Τέτοια ἀλλοτρίωση! Κακόμοιρο Ἑλλαδιστάν!
Καλὰ ἔλεγε ὁ Τσαρούχης: "ἡ Ἑλλάδα γνώρισε πολλὲς κατοχές. Ἡ χειρότερη ἀπ' ὅλες
εἶναι ἡ ἑλληνική".
Αρχιμανδρίτης Εφραίμ Τριανταφυλλόπουλος
1 σχόλιο:
Μου αρέσει η γλωσσική ιδιομορφία που τα λέει. Έχει ζωντάνια ο λόγος του.
Δημοσίευση σχολίου