ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΙΚΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΑ
2019 ΚΑΙ ΑΛΛΑ
ΤΙΝΑ
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ
Α. Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος 2ος
κινούμενος ομιλητικά στην αντίπερα όχθη από τον εύλαλο μακαριστό Αρχιεπίσκοπο
Χριστόδουλο, τον «πρόκαμε» σε πανελλήνια κλίμακα πανοραμικά !
Μεσάνυχτα της λαμπροφόρου Αναστάσεως, μπρος στο Μητροπολιτικό Ναό Αθηνών ομού
με πλήθουσα «σύναξη» πιστού λαού, ψάλλει στο όνομα όλων των
Ελλήνων χριστιανών ορθόδοξων το : «Χριστός Ανέστη …» ! Ενώ, οι ευέλπιδες των Ανωτάτων Στρατιωτικών Σχολών
τελούν σε στάση «παρουσιάστε», απέναντι στον ούτω εμφανώς παρόντα
Αναστάντα Κύριο ! Και προχωρεί ομού με την πλήθουσα «σύναξη» του
πιστού ορθόδοξου λαού, και το διακριτικό εύηχον των ευέλπιδων στον
Εθνικό Ύμνο, «Σε γνωρίζω από την κόψη …» !
Αυτά
αναγιγνώσκονται ως διαμηνύοντα στην επιδεικτικά, πλην ετεροχρονισμένα τάχα
μου «ουδέτερη» απέναντι στην Ορθοδοξία κυβερνώσα παράταξη, και κάποιους
διανοούμενους και επιστήμονες γνωστούς, «ευαγγελιζόμενους» σαν
ξαναζεσταμένο φαγητό αθεΐα «επιστημονική» ! Στο όνομα του
Αναστάντος Κυρίου Ιησού Χριστού στέκω,
μένω, και νήφω, όχι μόνος εδώ !
Β. «Νυν πάντα πεπλήρωται
φωτός-ουρανός τε και γη και τα καταχθόνια…»-Ιωάννης ο Δαμασκηνός, και
Αναστάσιμος Κανόνας-παιάνας. «Φως που πατεί χαρούμενο τον Άδη και το Χάρο…»-Διονύσιος
Σολωμός, και «Ελεύθεροι Πολιορκημένοι», απήχημα αυτού.
Από τον θριαμβικό Αναστάσιμο παιάνα Αγίου
Ιωάννη του Δαμασκηνού, και το μαρτυρικά ομολογιακό απήχημα αυτού : «Φως που
πατεί χαρούμενο τον Άδη και το Χάρο…» Διονυσίου Σολωμού, στο σημερινό-2019-αναστάσιμο
δίπτυχο διάψαλμα-«Χριστός Ανέστη», «Εθνικός Ύμνος», της πλήθουσας «σύναξης»
ορθόδοξων Ελλήνων έξω από το Μητροπολιτικό Ναό Αθηνών «μια ψυχή, ένας
παλμός και μια καρδιά-όλοι ενός Πατέρα είμαστε παιδιά» !
Γ. Ανοιχτά
και καθαρά. Δεν μιλάμε για μια αόριστη ιδέα, ως υπονοεί όχι δυσδιάκριτα το
κοινό «χρόνια πολλά», που πάει να παραμερίσει υποχθόνια το Πρόσωπο, τον Αναστάντα
Χριστό ! Ως χριστιανοί ορθόδοξοι βλέπουμε το πράγμα κατά πρόσωπο, και αισθανόμαστε
και ομολογούμε ότι : Η Ανάσταση του Χριστού, όντως είναι το ασύλληπτο γεγονός
της ιστορίας του κόσμου ! Που και την τέμνει στα δυο, πριν και μετά Χριστό, και
συντρίβει την ανθρώπινη σκέψη ! Σε τέτοιο βαθμό που πρώτοι, οι Μαθητές, παρότι
τρία χρόνια πλάι στο Χριστό, είπαν γυναικεία φαντασίωση την ολόχαρη μαρτυρία και
είδηση των Μυροφόρων, «Ανέστη ο Κύριος» ! «Τα λόγια αυτά τους φάνηκαν φλυαρίες,
και δεν τις πίστεψαν… Ο Πέτρος έτρεξε, πήγε, βρήκε άδειο τον τάφο, και γύρισε στο
σπίτι του γεμάτος απορία»-Λουκ.24,11-12. Λίγα χρόνια μετά οι Αθηναίοι, ενώ
άκουγαν γοητευμένοι το θαυμάσιο λόγο του Παύλου στον Άρειο Πάγο, «κλώτσησαν»
μόλις ξεπετάχτηκε από τα χείλη του εκείνο το: «Αναστήσας Αυτόν εκ νεκρών» !
Για το Χριστιανό η Ανάσταση
του Χριστού είναι και μένει το ασύλληπτο, συνάμα και το κορυφαίο γεγονός ! Το
γεγονός που κάνει τη διαφορά από κάθε άλλο τι, θρήσκευμα, φιλοσοφία, ιδεολογία
… Δεν προσεγγίζεται με το μυαλό, αγγίζεται με την καρδιά. «Καρδία γαρ
πιστεύεται εις δικαιοσύνην, στόματι δε ομολογείται εις σωτηρίαν»-«Όποιος
πιστεύει με την καρδιά του οδηγείται στη δικαίωση, κι όποιος ομολογεί με το
στόμα οδηγείται στη σωτηρία»-Ρωμ.10,9. Η καρδιά σχετίζεται με την αγάπη, κι
αυτή σχετίζεται με το Πρόσωπο, άμεσα πάντα, ζωντανά !
Προσέχουμε ότι. Τρεις μέρες
μετά την Ανάσταση ο Χριστός ρωτάει Πέτρο τον και αρνητή του τρεις μέρες πριν, όχι
αν Τον πιστεύει, αλλά αν Τον αγαπάει από τους άλλους πιο πολύ ! Και
επαναλαμβάνει την ίδια ερώτηση τρεις φορές, όσες Τον είχε αρνηθεί. «Αγαπάς με
πλείον τούτων»; Και εκείνος ισάριθμες Του απαντά σταθερά. «Ναι, Κύριε, Συ οίδας
ότι φιλώ σε» !-Ιωαν.21,15κε.
Καλά τα εθιμικά, κι οι
κρότοι, και το θάμπος των πυροτεχνημάτων, και τα σουβλιστά αρνιά, κι ο οίνος κι
η ανθρώπινη χαρά, ως επιφάνεια, ως γραφικότητα … Η Ορθόδοξη πίστη βρίσκεται μετά
και πέρα από αυτά, και είναι μεγάλη, φλογερή, προσωπική αγάπη του Αναστάντος
Χριστού ! Και δεν αποκλείει ούτε και τον έως χθες του Χριστού αρνητή !
Διό, ιδιαίτερα στο σήμερα, το
και με όχι μικρή ευθύνη των χριστιανών χαοτικό, η καλύτερη ορθόδοξη πίστη,
εντοπίζεται στο Αποστολικό αίτημα. «Κύριε, πρόσθες ημίν πίστιν»-Λουκ.17,5. Που πολύ
απλά θα πει. «Κύριε, αξίωσέ μας, κάθε φορά που ανταλλάσσουμε τη δίπτυχη
ομολογία: «Χριστός Ανέστη»-«Αληθώς Ανέστη» ! Να ακούγεται στα βάθη καρδιάς μας
εύηχα το απήχημα της τριπλής βεβαίωσης του Πέτρου. «Ναι, Κύριε, Συ οίδας ότι
φιλώ σε» !
Με «την αγάπην την πρώτην, ην ουκ αφήκα …»
Αθανάσιος Κοτταδάκης
2 σχόλια:
Αυτή τη "μεγάλη, φλογερή, προσωπική αγάπη του Αναστάντος Χριστού", την είχαν οι Αγιοι Παίσιος, Πορφύριος, Ιάκωβος, και άλλοι Γέροντες Ασκητές, αλλά μόλις προσπάθησαν να την εκφράσουν και να την κοινοποιήσουν στους πιστούς, μερικοί θεολόγοι τους είπαν ότι γράφουν "ευλαβή προσωπικά τσιτάτα" !
Το «Χριστός Ανέστη» το έχουν ξεχάσει οι χριστιανοί καθώς πολύ περισσότερο οι χριστιανοί της ταυτότητας. Κυριαρχεί παντού το χρόνια πολλά. Έγινε με πάροδο του χρόνου η εκκλησιαστική εορτή κάτι το κοσμικό. Είναι ένα από τα σύγχρονα νοσήματα της χριστιανοσύνης.
Δημοσίευση σχολίου