Μνήμη του Αγίου μάρτυρος Λεοντίου (18 Ιουνίου)

Σήμερα η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του Αγίου Λεοντίου επισκόπου Νεαπόλεως της Κύπρου και του συνώνυμού του Αγίου Λεοντίου, που μαρτύρησε μαζί με τους Αγίους ΄Υπατο και Θεόδουλο.

Ο Άγιος μάρτυρας Λεόντιος καταγόταν από την Ελλάδα και έζησε κατά τον πρώτο αιώνα, επί βασιλείας του Βεσπασιανού. Ακολούθησε το επάγγελμα του στρατιωτικού και χάρη στη γενναιότητα, το ωραίο παράστημα και τις διοικητικές αρετές του, είχε λαμπρή στρατιωτική σταδιοδρομία, φθάνοντας μέχρι το αξίωμα του αρχιστράτηγου.

Ποτέ δεν απέκρυψε ο Λεόντιος τη χριστιανική του ιδιότητα, με διάκριση και ταπείνωση. Επιπλέον, δεν έπαυσε να συμπαραστέκεται σε όσους συνανθρώπους του είχαν ανάγκη τη στήριξή του.

Ευρισκόμενος σε αποστολή στην Αφρική ο Λεόντιος,  εστάλη και συνοδεία στρατιωτών με αυτοκρατορική εντολή για να τον συλλάβει ο ηγεμόνας Ύπατος. Χάρη σε θαυματουργική ενέργεια του Αγίου Πνεύματος, ο Λεόντιος απάλλαξε από φοβερό πυρετό τον Ύπατο. Τότε, ο ηγεμόνας Ύπατος και ο στρατιώτης Θεόδουλος γνώρισαν το ιερό Ευαγγέλιο και πίστεψαν στον Ιησού Χριστό και, αφού με θάρρος υπέμειναν φρικτά βασανιστήρια, αποκεφαλίστηκαν.

Ακολούθως, ο Λεόντιος, ομολογώντας μέχρι τέλους τη χριστιανική πίστη του, ξυλοκοπήθηκε άγρια και παρέδωσε το πνεύμα στον Κύριο της ζωής και του θανάτου.

Σήμερα πανηγυρίζει η Εκκλησία του Αγίου μάρτυρος Λεοντίου, στο Μετόχι της Ιεράς Μονής Αγίου Νεοφύτου του Εγκλείστου στο Ανατολικό, στην επαρχία Πάφου.

Να αναφέρουμε ότι πριν τρία χρόνια τέτοια μέρα (Κυριακή της Πεντηκοστής) έως 27 Ιουνίου συγκροτήθηκε η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησία, στην Ορθόδοξη Ακαδημία στο Κολυμπάρι των Χανίων της Κρήτης.

Αναφέρεται σε Μήνυμα της Ιεράς Συνόδου προς το λαό με την ευκαιρία της έναρξης των εργασιών της Συνόδου: «Η σύγκληση της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου ήταν επιτακτική ανάγκη για την Ορθόδοξη Εκκλησία για πολλούς λόγους: θα έπρεπε, πρώτα, να διακηρυχθεί με σαφήνεια ότι, παρά τις αντιξοότητες που προέκυψαν κατά τη δεύτερη χιλιετία του Χριστιανισμού, η Ορθόδοξη Εκκλησία παραμένει η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, η οποία κατέχει και διαφυλάσσει το πλήρωμα της Αληθείας, όπως το παρέλαβε από τον Χριστό και τους Αποστόλους. Θα έπρεπε, ύστερα, να διευκρινιστεί σε όλους ότι η ενότητα της Εκκλησίας δεν διαταράσσεται από τη διοικητική διάρθρωσή της σε δεκατέσσερις τοπικές Αυτοκέφαλες Εκκλησίες, αλλά δηλώνεται με την κοινή ομολογία της Πίστεως και την τέλεση της Θείας Ευχαριστίας και των άλλων μυστηρίων. Και τέλος, θα έπρεπε να καταστεί σαφές ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία μπορεί να συλλαμβάνει τα μηνύματα και τα προβλήματα των καιρών και να υποδεικνύει λύσεις σε αυτά.» (Μήνυμα της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Κύπρου προς άπαν το πλήρωμα της Αγιωτάτης Εκκλησίας της Κύπρου, 18 Ιουλίου 2016).

Υπογραμμίζεται σε Εγκύκλιο της Ιεραρχίας μας μετά την ολοκλήρωση των εργασιών της Συνόδου: «ἐπιθυμοῦμε, ὡς Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας Κύπρου, νὰ ἐνημερώσουμε ὑπευθύνως τὸ πλήρωμα τῆς Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας μας, ὅτι ὁ χαρακτηρισμός της ὡς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου, ὅπως εἶχε ἀποφασισθεῖ ἀπὸ τὴν ἀρχή, ἐκφράζει τὴν πίστη ὅτι δὲν ὑπολείπεται σὲ τίποτα ὅσον ἀφορᾶ τὸ κῦρος καὶ τὴν ἀξία ἀπὸ τὶς ἀρχαῖες Οἰκουμενικὲς ἢ καὶ τοπικὲς Συνόδους, οἱ ὁποῖες διατύπωσαν τὸ περιεχόμενο τῆς πίστεως καὶ ρύθμισαν τὰ τῆς διοικήσεως τῶν Ἐκκλησιῶν καὶ τὴν ἐκκλησιαστικὴ ζωὴ τῶν πιστῶν.» (Εγκύκλιος της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Κύπρου, 2016, σ. 7-8).

«Ὅταν γίνεται λόγος γιὰ τὴν ἀποστολὴ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας στὸ σύγχρονο κόσμο, ἡ ἀποστολή της αὐτὴ δὲν περιορίζεται σὲ μόνους τοὺς ἱεράρχες, τοὺς κληρικοὺς καὶ θεολόγους, ἀλλὰ μέσα στὴν Ἐκκλησία ὅλοι οἱ πιστοί, κληρικοὶ καὶ λαϊκοί, μὲ τὰ ἰδιαίτερα χαρίσματα ποὺ ἔλαβαν ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ἔχουν τὴ δική τους ἀποστολὴ καὶ εὐθύνη, δεδομένου ὅτι ὅλοι εἴμαστε, κατὰ τὸν Ἀπόστολο Παῦλο, μέλη τοῦ ἑνὸς καὶ μοναδικοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ (Α΄ Κορ. 12, 28-31). Ὁ λόγος τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅτι ὅσοι δέχονται τὴν κλήση του γίνονται τὸ φῶς καὶ τὸ ἅλας τῆς γῆς, φανερώνει τὸ ρόλο ποὺ καλεῖται ὁ καθένας ὡς μέλος τῆς Ἐκκλησίας νὰ διαδραματίσει. Βεβαίως, ὁ ἀπόστολος Παῦλος ὑπογραμμίζει: «Πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις ὑμῶν καὶ ὑπείκετε. αὐτοὶ γὰρ ἀγρυπνοῦσιν ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ὑμῶν ὡς λόγον ἀποδώσοντες· ἵνα μετὰ χαρᾶς τοῦτο ποιῶσι καὶ μὴ στενάζοντες· ἀλυσιτελὲς γὰρ ὑμῖν τοῦτο» (Ἑβρ. 13, 17). Ἄλλωστε, μὲ αὐτὴ τὴν αἴσθηση τῆς εὐθύνης, «ἑπόμενοι τοῖς Ἀποστόλοις καὶ τοῖς Ἁγίοις Πατράσι», συνήλθαμε ὅλοι οἱ Ἀρχιερεῖς, κληρικοὶ καὶ λαϊκοί, ἐκπρόσωποι τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, στὴν Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδο γιὰ νὰ διακονήσουμε τὸν πιστὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ.

Ἡ ζωὴ τῶν πιστῶν ἔχει πολλὲς διαστάσεις. Ἡ πρώτη συνίσταται στὸν ἀγῶνα ποὺ καταβάλλει ὁ καθένας γιὰ νὰ καρπωθεῖ τὴ σωτηρία ποὺ προσφέρει ὁ Λυτρωτὴς Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Αὐτὸ θὰ τὸ κατορθώσει ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας. Ἀλλά, ὅπως εἶπε καὶ διακεκριμένος Ἱεράρχης κατὰ τὶς ἐργασίες τῆς Συνόδου, «ὁ ἐγωκεντρισμὸς ἀποτελεῖ τὴ μεγαλύτερη καὶ πιὸ ἐπικίνδυνη αἵρεση». Ἡ σωτηρία δὲν ἀποτελεῖ ἀτομικὸ δικαίωμα, ἀλλὰ ἀποκτᾶται μὲ τὴν κοινωνία μὲ τὸν Θεὸ καὶ μὲ τὸν συνάνθρωπό μας, γιατί αὐτὸ σημαίνει Ἐκκλησία.

Μερικὰ ἀπὸ τὰ θέματα ποὺ ἔτυχαν συζητήσεως καὶ ἀποφασίσθηκαν ἀπὸ τὴν Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδο, ἀφοροῦν ἄμεσα τοὺς πιστοὺς καὶ ἀναδεικνύουν τὸν ἀσκητικὸ χαρακτήρα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Τὸ πρῶτο ἀφορᾶ τὴ νηστεία, ἡ ὁποία ἐντάσσεται στὸν πνευματικὸ ἀγώνα κάθε πιστοῦ. Ἔτσι, ὑπογραμμίζεται ἡ ἀναγκαιότητα τῆς νηστείας καὶ ἡ σημασία τῆς τήρησής της σήμερα, δεδομένου ὅτι πολλοὶ ἄνθρωποι μέσα στὴν ἀφθονία τῶν ἀγαθῶν δὲν κατανοοῦν τὴν ἀναγκαιότητα αὐτή. Ἐξ ἄλλου, ὅμως, ὑπογραμμίζει καὶ τὴ σημασία τοῦ Γάμου, ὅπως βέβαια καὶ τῆς οἰκογένειας γιατὶ κάθε ἐπιλογὴ τοῦ ἀνθρώπου τίθεται κάτω ἀπὸ τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ.» (Εγκύκλιος της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Κύπρου, σ. 14-15).

Η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος προετοιμάστηκε περισσότερο από πενήντα έτη. Γράφτηκαν πολλά και πριν και κατά τη διάρκεια και πολύ περισσότερα μετά την ολοκλήρωση των εργασιών της. Ο μετέπειτα χρόνος θα τεκμηριώσει την αξία των αποφάσεων της εν λόγω Συνόδου, μέσα από την εν Χριστώ ζωή των πιστών και του έργου των επισκόπων των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών.

Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου