Τρίτη 23 Ιουλίου 2019

Ὁμιλία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου κατά τήν εἰς Ἐπίσκοπον χειροτονίαν τοῦ Θεοφιλεστάτου π. Ἀμβροσίου Χοροζίδου


Ὁμιλία
τῆς Α. Θ. Παναγιότητος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου
κατά τήν εἰς Ἐπίσκοπον χειροτονίαν τοῦ Θεοφιλεστάτου π. Ἀμβροσίου Χοροζίδου
 (Ἀττάλεια, 21 Ἰουλίου 2019)

Θεοφιλέστατε Ἐψηφισμένε Ἐπίσκοπε Εὐδοκιάδος κύριε Ἀμβρόσιε,
      Εἰσηγήσει τῆς ἡμῶν Μετριότητος, ψήφῳ δέ κανονικῇ τῆς Ἀγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου τοῦ καθ᾿ ἡμᾶς Ἀποστολικοῦ Θρόνου, ἐκλεγείς πρότριτα εἰς Ἐπίσκοπον τῆς πάλαι ποτέ διαλαμψάσης Ἱερᾶς Ἐπισκοπῆς Εὐδοκιάδος, λαμβάνεις σήμερον ἐν τῷ Ἱερῷ τούτῳ Ναῷ τοῦ Ἁγίου Ἀλυπίου Ἀτταλείας τήν χάριν τῆς Ἀρχιερωσύνης.
   Χαίρει καί ἀγάλλεται ἡ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Μεγάλη Ἐκκλησία ἐπί τῇ ἐπαξίᾳ προαγωγῇ καί χειροτονίᾳ ἑνός ἀφωσιωμένου τέκνου αὐτῆς, τό ὁποῖον καλεῖται νά διακονήσῃ τήν Ἱεράν Μητρόπολιν Πισιδίας καί τό θεοτήρητον πλήρωμα αὐτῆς ὡς Βοηθός Ἐπίσκοπος τοῦ πολιοῦ καί προσφιλεστάτου ἡμῖν ἀδελφοῦ Ἁγίου Πισιδίας Σωτηρίου, ὁ ὁποῖος τρέφει μεγάλην ἐκτίμησιν πρός τό πρόσωπόν σου διά τήν μέχρι σήμερον προσφοράν σου εἰς τόν ἐνταῦθα χριστεπώνυμον λαόν, διά τάς πολλάς ποιμαντικάς καί ἐπικοινωνιακάς ἱκανότητάς σου, διά τήν εὐλάβειαν καί τήν ἱεροπρέπειάν σου, καί διά τόν σεβασμόν σου πρός τόν Οἰκουμενικόν Θρόνον.

      Δοξολογοῦμεν τόν Δομήτορα τῆς Ἐκκλησίας, διότι ἐχαρίσατο εἰς αὐτήν τόν ἅγιον Πισιδίας, τόν ἀπόστολον καί ἱεραπόστολον, τόν θυσιαστικόν καί ἀγαπητικόν, τόν φιλάγιον καί φιλάνθρωπον, τόν ἀσκητήν καί ἄνθρωπον τῆς προσευχῆς, τόν πνευματικόν πατέρα, ὁ ὁποῖος εἶναι διά τά τέκνα αὐτοῦ ὁ στοργικός ποιμενάρχης, ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος γνωρίζει τάς πραγματικάς ἀνάγκας των, βαστάζει καί περιθάλπει τά ἀσθενήματά των. Ὁ Μητροπολίτης Πισιδίας Σωτήριος εἶναι ὁ ἔνθερμος κῆρυξ τοῦ Εὐαγγελίου, ὁ ὁποῖος μετέφερε καί μεταφέρει τά «ρήματα ζωῆς αἰωνίου» (Ἰωάν. στ’, 68) εἰς τά βάθη τῶν ψυχῶν καί εἰς τά πέρατα τῆς οἰκουμένης. Ἔδιδε καί δίδει τήν μαρτυρίαν «περί τῆς ἐν ἡμῖν ἐλπίδος» κατά τόν τρόπον τόν ὁποῖον προέτεινε καί ἡ Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας (Κρήτη, Ἰούνιος 2016), «ὄχι ἐπιθετικῶς ἤ διά  διαφόρων μορφῶν προσηλυτισμοῦ, ἀλλ᾿ ἐν ἀγάπῃ, ταπεινοφροσύνῃ καί σεβασμῷ πρός τήν ταυτότητα ἑκάστου ἀνθρώπου καί τήν πολιτιστικήν ἰδιαιτερότητα ἑκάστου λαοῦ» («Ἡ Ἀποστολή τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἰς τόν σύγχρονον κόσμον», Προοίμιον). Τό φωτεινόν παράδειγμα τοῦ Μητροπολίτου σου νά ἀκολουθῇς, νά ἐμπνέεσαι ἀπό τήν πνευματικότητα καί τόν ἀποστολικόν ζῆλον του, καί νά φωτίζῃς τόν νοῦν καί τάς καρδίας τῶν ἀνθρώπων, τῶν νέων καί τῶν ἐν ἡλικίᾳ, καλλιεργῶν εἰς αὐτούς τόν ἔνθεον πόθον τῆς αἰωνιότητος.
      Εἰσελθών εἰς τόν ἱερόν κλῆρον τό ἔτος 2008, μετά τάς θεολογικάς σου σπουδάς ἐν Θεσσαλονίκῃ, Βοστώνῃ καί Ἁγίᾳ Πετρουπόλει, ὑπηρετεῖς εὐσυνειδήτως ἀπό τό 2013 τήν Ἁγίαν τοῦ Χριστοῦ Μεγάλην Ἐκκλησίαν ἀπό θέσεως τοῦ Μεγάλου Συγκέλλου αὐτῆς, ἐκπληρῶν ἐν ὑποδειγματικῇ ἀφοσιώσει τά πολλαπλᾶ καθήκοντά σου καί διακονῶν τούς ἐν Τουρκίᾳ διαμένοντας σλαβοφώνους ὀρθοδόξους, μέ ἰδιαιτέραν μέριμναν διά τούς ἐντός τῶν ὁρίων τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πισιδίας διαβιοῦντας. Δραττόμεθα τῆς εὐκαιρίας διά νά μνημονεύσωμεν τόν κατά τόν παρελθόντα Ἰανουάριον κοιμηθέντα ἀδελφόν Μητροπολίτην Σισανίου καί Σιατίστης κυρόν Παῦλον, τόν χαρισματικόν ποιμένα, τόν φιλόθεον καί φιλάδελφον, τόν φιλομόναχον καί φίλον τῆς ἀσκήσεως, τόν στοργικῶς μεριμνήσαντα διά τήν νεότητα καί τήν κατά Χριστόν προκοπήν αὐτῆς, ὁ ὁποῖος εὐχαρίστως ἐξεχώρησε τόν κληρικόν τῆς Μητροπόλεώς του Ἀρχιμανδρίτην Ἀμβρόσιον πρός θεραπείαν τῶν πνευματικῶν ἀναγκῶν τῶν ἐν νοτιοδυτικῇ Τουρκίᾳ καί ἀλλαχοῦ ἐν τῇ χώρᾳ ἡμῶν διαβιούντων ρωσσοφώνων πιστῶν. Εἴη ἡ μνήμη αὐτοῦ αἰωνία!
    Ὁ ἀνά τήν οἰκουμένην ἱερός κλῆρος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου, εἰς ὅλας τάς ἐκφάνσεις τοῦ λειτουργικοῦ, ἁγιαστικοῦ καί ποιμαντικοῦ αὐτοῦ ἔργου, ὀφείλει νά ἐκπροσωπῇ καί νά ἐκφράζῃ τό πνεῦμα τῆς Πρωτοθρόνου Ἐκκλησίας τῆς Ὀρθοδοξίας, ἡ ὁποία ηὐλογήθη ὑπό τοῦ ἀγαθοδότου Θεοῦ νά εἶναι κληρονόμος καί φύλαξ τῆς Παραδόσεως τῶν Ἀποστόλων καί τῶν Πατέρων, τήν ὁποίαν συγκροτοῦν οἱ Ἅγιοι καί οἱ μάρτυρες τῆς Πίστεως, τό δόγμα καί τό ἐκκλησιαστικόν ἦθος, ἡ ἐξαγγελία τοῦ Εὐαγγελίου «ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς», τό ἔνθεον φρόνημα καί ἡ εὐλάβεια τῶν κληρικῶν, οἱ ἀσκητικοί ἀγῶνες τῶν μοναχῶν, ὁ σταυροαναστάσιμος βίος τοῦ χριστεπωνύμου πληρώματος, ἡ δοξολογική λειτουργική ζωή καί ἡ εὐλογημένη ποιμαντική διακονία, ἡ πρόγευσις τῆς ἀνεκλαλήτου χαρᾶς τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ ἐν τῇ Θείᾳ Εὐχαριστίᾳ καί ἡ «εὐχαριστιακή πραγμάτωσις τῆς Ἐκκλησίας» ἔναντι τῶν «πειρασμῶν τῆς ἱστορίας» καί τῆς ἀλλοιώσεως τῆς ἐσχατολογικῆς ταυτότητος αὐτῆς.

        Θεοφιλέστατε,
   Εἰς Ἐπίσκοπον αὐτῆς τῆς Ἐκκλησίας προάγεσαι σήμερον. Ὁ ἱερός Χρυσόστομος ὑπενθυμίζει εἰς τούς ἐπισκόπους τήν μεγάλην σημασίαν τῆς ἄνευ ὅρων ἀφιερώσεως εἰς τό ποίμνιόν των καί εἰς τήν μέριμναν διά τήν κατά Χριστόν ἀναστροφήν τῶν πιστῶν, ἐφ᾿ ὅσον ἡ σωτηρία κάθε ψυχῆς εἶναι «τοσοῦτον ἀξία, ὥστε τόν Υἱόν τοῦ Θεοῦ ἄνθρωπον γενέσθαι καί τοσαῦτα παθεῖν» (PG 60, 40). Ὁ ἐπίσκοπος δέν ἀνήκει εἰς τόν ἑαυτόν του. Δέν εἶναι ποτέ νωθρός καί ράθυμος, δέν ἐφησυχάζει, δέν παραμένει εἰς τό «ταμεῖον», ἀφοῦ γνωρίζει ὅτι «ὁ μέν θερισμός πολύς, οἱ δέ ἐργάται ὀλίγοι» (Ματθ. θ’, 37). Ὅ,τι πράττει εἶναι κατάθεσις ψυχῆς, «οὐ ζητούσης τά ἑαυτῆς» ἀγάπης, ἑκουσία αὐτοπροσφορά, κατά τό βιβλικόν: «Εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθείτω μοι» (Ματθ. ιστ’, 24).
      Καλεῖσαι νά διακονήσῃς τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ εἰς ἕνα χῶρον μέ ἰδιαίτερα χαρακτηριστικά. Ὀφείλεις νά εἶσαι ἁπλοῦς, πρᾷος, εὐαίσθητος διά τόν ἀνθρώπινον πόνον, ἀγαπητικός. «Ποιμένα ἀληθινόν ἀποδείξει ἀγάπη. Δι᾿ ἀγάπην γάρ ὁ Ποιμήν ὁ Μέγας ἐσταυρώθη» (Κλῖμαξ, λα’). «Ὅ,τι πράττεις πρέπει νά ἀποβλέπῃ εἰς τήν δόξαν τοῦ Θεοῦ καί εἰς τήν οἰκοδομήν τῶν πιστῶν. Γεγονυίᾳ τῇ φωνῇ ὀφείλεις νά ὀνομάζῃς τό μόνον ὄνομα ὑπό τόν οὐρανόν «ἐν ᾧ δεῖ σωθῆναι ἡμᾶς» (Πράξ. δ’, 12), τό «ὑπέρ πᾶν ὄνομα» (Φιλιπ. β’, 9) τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ. Ὅ,τι εἴμεθα καί ὅ,τι ἔχομεν εἶναι δώρημα τῆς χάριτος Αὐτοῦ. Ὅ,τι πράττομεν εἶναι ἔργον τοῦ Κυρίου τό ὁποῖον ἐπιτελεῖται δι᾿ ἡμῶν ἐν τῇ Ἁγίᾳ Αὐτοῦ Ἐκκλησίᾳ.
     Πολλάκις ἐτονίσαμεν, ἐπαναλαμβάνομεν δέ, περαίνοντες τόν λόγον, καί κατά τήν ἱεράν ταύτην στιγμήν, ὅτι ὁ ἐπίσκοπος τῆς Ἐκκλησίας εἶναι πρωτίστως ὁ «λειτουργός». Ὁ προεστώς τῆς εὐχαριστιακῆς συνάξεως. Ὅλη ἡ δρᾶσις καί ἡ διακονία του, τό ἁγιαστικόν καί ποιμαντικόν του ἔργον, εἶναι προέκτασις τῆς χάριτος καί τῆς εὐλογίας τῆς εὐχαριστιακῆς ἐμπειρίας, ἀντλοῦν ἀπό ἐκείνην τήν ἀνεξάντλητον πηγήν ἐκ τῆς ὁποίας τρέφεται ὁλόκληρος ἡ ἐκκλησιαστική ζωή. Ἄς προσευχηθῶμεν, Ἱερώτατοι ἀδελφοί καί προσφιλέστατα τέκνα ἐν Κυρίῳ, ὁ Θεός τοῦ ἐλέους νά κρατύνῃ τόν νέον Ἐπίσκοπον εἰς τό ἔργον διακονίας τοῦ λαοῦ Αὐτοῦ.
     Καί νῦν πρόσελθε, Θεοφιλέστατε. Εἴσελθε ἐν εὐχαριστίᾳ καί φόβῳ Θεοῦ εἰς τά Ἅγια τῶν Ἁγίων, διά νά λάβῃς ἀπό τό Παράκλητον Πνεῦμα, τό ἐκ τοῦ Πατρός ἐκπορευόμενον καί ἐν Υἱῷ ἀναπαυόμενον, διά τῶν χειρῶν τῆς ἡμῶν Μετριότητος καί τῶν συλλειτουργούντων ἡμῖν Ἁγίων Ἀρχιερέων, τήν ὑπέρ λόγον καί ἔννοιαν χάριν καί τό χάρισμα τοῦ τρίτου βαθμοῦ τῆς ἱερωσύνης, καθιστάμενος Ἐπίσκοπος τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας.            


СЛОВО
Его Божественнейшего Всесвятейшества
Вселенского Патриарха
К. К. Варфоломея
по случаю рукоположения во епископы
Его Высокопреосвященства Амвросия Хорозиду
(Атталия, 21 июля 2019 г.)
* * *

Ваше Высокопреосвященство Епископ Евдокиады к. Амвросие,
По рекомендации нашей Мерности, а также каноническим голосованием Священного Синода нашего Апостольского престола, Вы были избраны три дня назад Епископом в епархию Евдокиады, и сегодня Вы получаете в этом Священном Храме Святого Алипия Аттальского благодать архиерейства.
Великая Церковь Христова радуется и торжествует о выдвижении и рукоположении одного из преданных чад Ее, призванного служить святой Митрополии Писидийской и богодержавной полноте ее в качестве викарного епископа нашего почтенного и возлюбленного брата Митрополита Святописидийского Сотириоса, который высоко ценит Вашу личность за Вашу поддержку здешнему христианскому люду, за Ваши многочисленные пастырские навыки и искусство общения с людьми, за Ваше благочестие и священнолепие, и за Ваше почитание Вселенского престола.
Мы прославляем Устроителя Церкви за то, что Он подарил ей Митрополита Писидийского, сего апостола и миссионера, жертвенного и любвеобильного, святолюбца и человеколюбца, аскета и человека молитвы, духовного отца, который является для чад своих любвеобильным пастырем, кто знает их насущные нужды, нося и объемля в заботе все немощи их. Митрополит Писидийский Сотириосревностный проповедник Евангелия, передававший и продолжающий передавать «глаголы жизни вечной» (Ин. 6, 68) в глубь душ и в концы вселенной. Он свидетельствовал и действительно свидетельствует о «надежде, которая внутри нас», и как то было предложено Святым и Великим Собором Православной Церкви (Крит, июнь 2016 г.): «Эта миссия должна осуществляться не агрессивно или посредством различных форм прозелитизма, но в любви, смиренномудрии и уважении к идентичности каждого человека и культурному своеобразию каждого народа» («Миссия православной церкви в современном мире», Предисловие). Следуйте яркому примеру Вашего митрополита, черпайте вдохновение из его духовности и его апостольского рвения, просвещайте умы и сердца людей, юных и зрелых, взращивая в них божественное желание вечности.
Войдя во священный клир в 2008 году, после обучения богословию в Салониках, Бостоне и Санкт-Петербурге, Вы добросовестно несли служение с 2013 года в Святой Великой Церкви Христовой на посту Великого Синкелла, исполняя с образцовым прилежанием многочисленные обязанности и служа говорящим на славянских языках православным, пребывающим в Турции, с особой заботой о тех, кто живет в епархии Священной Митрополии Писидия.
  Пользуемся случаем воспомянуть и Митрополита Сисаниосского и Сиатистского кира Павла, скончавшегося в январе прошлого года, — этого столь одаренного пастыря, Боголюбца и человеколюбца, возлюбившего монашество и подвижничество, кто столь трепетно заботился о молодежи, о возрастании ее во Христе, и кто охотно избрал священника своей митрополии Архимандрита Амвросия для врачевания духовных нужд русскоязычных верующих, проживающих в юго-восточной Турции и в других областях страны. Вечная память!
Все духовенство Вселенского престола во всем мире, в каждом выражении своего литургического, священнического и пастырского служения, должно представлять и выражать дух Первопрестольной Церкви Православия, благословенной Благодателем Богом быть наследником и хранителем Апостольского и Святоотеческого предания, сформированного святыми и мучениками за веру, догмами и церковным этосом, проповедью Евангелия «до концов земли», богодухновенными убеждениями и благочестием клира, аскетическими подвигами монашествующих, Крестовоскресным житием христоименуемой полноты церковной, славословием [Бога] в литургической жизни и благословенным пастырским служением, предвкушением неизглаголанной радости Царства Божьего в Божественной Евхаристии и «евхаристическим исполнением Церкви» пред лицом «исторических испытаний» и изменений в ее эсхатологической идентичности.

Возлюбленный брате,
Епископом сей Церкви станете Вы днесь. Священный Златоуст напоминает епископам об огромном значении безграничности их самоотдачи своей пастве и попечении об обращении верующих ко Христу, поскольку спасение каждой души «настолько драгоценно, что Сам Сын Божий стал человеком и пострадал такожде» (PG 60, 40). Епископ не принадлежит самому себе. Он никогда не ленив, не празден, он не знает отдыха, не затворяется в свою клеть, ибо знает, что «жатвы много, а делателей мало» (Мф. 9, 37). Чем бы он ни занимался, он отдает и полагает душу по «не ищущей своего» любви, в вольном самопожертвовании, согласно библейскому правилу: «если кто хочет идти за Мною, отвергнись себя, и возьми крест свой, и следуй за Мною» (Мф. 16, 24).
Вы призваны служить Церкви Христовой в стране, где [от служителя] требуются особые качества. Вы должны быть простым, кротким, чувствительным к человеческой боли, заботливым. «Истинного пастыря укажет любовь; ибо из любви предал Себя на распятие Великий Пастырь. (Лестница, 31). «Все, что творишь, должно быть во славу Божью и для наставления верующим. Гласомдолжен призывать ты единственное Имя под небом, «которым надлежало бы нам спастись» (Деян. 4, 12), которые «превыше всякого имени» (Флп. 2, 9) Спасителя Христа. Всё, чем мы являемся, и все, что имеем, есть дарование благодати Его. Все что ни творим, есть дело Господне, совершаемое нами в Святой Его Церкви.
Многажды мы подчеркивали и ныне напоминаем, заканчивая слово в этот священный день, что епископ Церкви есть прежде всего «служитель», предстоятель евхаристического собрания. Вся его деятельность и служение, священное и пастырское дело его, есть проекция благодати и благословения евхаристического опыта,  черпаемые из сего неистощимого источника, от которого питается вся церковная жизнь. Да помолимся, Священные братья и возлюбленные чада о Господе, дабы Бог милости поддержал бы молодого епископа в деле служения народу Его.
И ныне приступи, Боголюбиве! Войди со благодарением и страхом Божиим во Святая Святых, да приимешь от Утешителя Духа, от Отца Исходящего и в Сыне почивающем,  чрез руки нашей Мерности и сослужащих нам Святых Архиереев, благодать, превысшую всякого слова и понятия, и дар третей степени священства, соделавшись Епископом Святой Великой Церкви Христовой!

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αν ομοιάσει του Πισιδίας Σωτηρίου θα είναι Άξιος ο νέος επίσκοπος της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας και θα αναπαύσει τις αγωνίες του Οικουμενικού μας Πατριάρχου για την περιοχή και τους κατοίκους της.

Ανώνυμος είπε...

Όλο και δυναμώνει με στελέχη επισκόπους το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Το μέλλον του θα είναι φωτεινό και ελπιδοφόρο με αυτή την αναγέννηση την οποία έχει καταφέρει ο Βαρθολομαίος.