Φρούριο της θείας χάρης - Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

 Φρούριο  της  θείας  χάρης

Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

     Δε θα ήταν, μάλιστα, λάθος να αποφανθεί κανείς ότι, η προσευχή είναι η βάση της κάθε δικαιοσύνης και αρετής. Κανένα από όσα συντελούν στον ευσεβή βίο δεν μπορεί να περάσει και να βρει κάποια θέση σε μια ψυχή έρημη από δέηση και προσευχή. Και, όπως μια πόλη ατείχιστη, έρημη από κάθε αμυντική οχύρωση, μπορεί να πέσει εύκολα στα χέρια των εχθρών, έτσι μια ψυχή που δεν την περιτειχίζουν οι προσευχές, μπορεί να την υποτάξει ο διάβολος εύκολα, και να την υποδουλώσει στην αμαρτία πιο εύκολα. Πρώτα γιατί, όταν δει μια ψυχή περιτειχισμένη από την προσευχή, δεν τολμά να πλησιάσει, φοβάται τη δύναμη και ισχύ, που της παρέχει η προσευχή, ή καλύτερα, που την τρέφει πιο πολύ και πιο καλά απ’ όσο το σώμα το ψωμί. Έπειτα όσοι προσεύχονται προσέχουν πολύ, και δεν επιτρέπουν στον εαυτό τους να πάθει κάτι ανάξιο της προσευχής. Ντρέπονται το Θεό, με τον οποίο συνομίλησαν λίγο πριν, και αποκρούουν γρήγορα κάθε ραδιουργία του Πονηρού. Κρατούν στο νου τους καλά, πόσο κακό είναι, αυτός που πριν λίγο τα είπε με το Θεό, και παρακάλεσε να τον οπλίσει με σωφροσύνη και αγιασμό, να περάσει γρήγορα στου διαβόλου τη μεριά.

Να επιτρέψει στον εαυτό του να παραδοθεί σε αισχρότητες, έχοντας αφήσει δίοδο διολίσθησης του διάβολου στο νου και την καρδιά, που επισκέφτηκε πρόσφατα ο Θεός, να βάλουν οι δαίμονες πόδι σε μια ψυχή, που η χάρη του Αγίου Πνεύματος τίμησε τόσο φιλάνθρωπα και της επιδαψίλευσε αγάπη πολλή.

     Να προσέξουμε όμως τούτο εδώ. Δεν μπορούμε να μιλήσουμε με το Θεό, χωρίς τη χάρη του Αγίου Πνεύματος ! Η παρουσία και η συμβολή του είναι αναγκαία στο άγιο αγώνισμα της προσευχής, στο να γονατίσουμε και να παρακαλέσουμε το Θεό. Και είναι έτσι πιο καλά, από το να τα πούμε με το Θεό ως απλοί άνθρωποι. Η χάρη του Αγίου Πνεύματος μας ενθαρρύνει, μας ενισχύει, και παράλληλα μας επισημαίνει το μέγεθος της τιμής. Μας βοηθάει να καταλάβουμε ότι, στο μέτρο που συνομιλούμε με το Θεό, δεν μπορούμε να αφήνουμε στο διάβολο παράθυρο ανοιχτό. Όπως όσοι έχουν την τιμή να μιλούν με το βασιλιά, δε δέχονται να σχετιστούν με κάτι απορριγμένο και παρακατιανό μετά, έτσι κι αυτός που προσεύχεται, που μιλάει με το Θεό, δε θα δεχτεί να έχει την παραμικρή σχέση με το διάβολο. Γιατί, όπως όποιος έχει υποταχτεί στα πάθη του, έχει παραδοθεί σε παραφροσύνη δαιμονική, έτσι κι όποιος προσεύχεται, γίνεται σώφρων, ασκεί την αρετή, σχετίζεται με τους αγγέλους, και επιζητεί να φτάσει στο ύψος τους.

     Γι αυτό και θα προσθέσω ότι, αν λέγαμε πως οι προσευχές είναι οι νευρώνες της ψυχής, θα λέγαμε μια μεγάλη αλήθεια. Γιατί όπως το σώμα χάρη στους νευρώνες ενώνεται, κινείται και στέκεται, ζει και υπάρχει, κι αν κάποιος τους κόψει, διαλύει όλη την αρμονία του, έτσι και οι ψυχές που ενώνονται με τις άγιες προσευχές, δραστηριοποιούνται, και πορεύονται πιο εύκολα στο δρόμο της χριστιανικής ζωής. Ή για να το πω αλλιώς, αν αποκόψεις τον εαυτό σου από το προνόμιο της προσευχής, θα είναι σαν να βγάζεις το ψάρι έξω απ’ το νερό. Ό, τι για τη ζωή εκείνου είναι το νερό, αυτό για τη δική σου ψυχή είναι η προσευχή. Μ’ αυτήν μπορείς απ’ τα παρόντα και πρόσκαιρα να ξεπεταχτείς, να ξεπεράσεις τους ουρανούς, και πλάι στο Θεό να βρεθείς.

Απόσπασμα εκ του βιβλίου: 

ΟΜΙΛΙΩΝ

ΜΙΚΡΗ  ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ

ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

Εισαγωγικά - Νεοελληνική  Απόδοση

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ  ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

των Εκδόσεων «Ταώς»