Μου μιλά η συνείδηση :
Σταμάτησε επί τέλους να είσαι αχόρταγος!
Είσαι αδιόρθωτα αχόρταγος! Ποτέ δεν
ικανοποιείσαι όσα κι αν αποκτήσεις και γι αυτό είσαι πάντα δυστυχισμένος!
Όταν
ο μισθός σου ήταν 500 EΥΡΩ γκρίνιαζες,
όταν έγινε 1000 φώναζες, τώρα που παίρνεις 8 χιλιάδες το μήνα πάλι λες πως είναι λίγα!
Ήσουν
ένα απλό υπαλληλάκι και με τους χαφιεδισμούς και τις συκοφαντίες σου κατάφερες
να γίνεις σύντομα διευθυντής, μετά τμηματάρχης και βλέπουμε κι όλα αυτά σε
βάρος κάποιων, κατά πολύ αξιότερων που δυστυχώς δεν είχαν μέσα .. Μα επιτέλους σκέψου ότι υπάρχουν
δεκάδες χιλιάδες συνάνθρωποί σου με πολύ χαμηλότερο μισθό και αναλογίσου πώς τα
καταφέρνουν και ζουν άλλες τόσες χιλιάδες συνταξιούχοι, που λιμοκτονούν.
Και
σα να μην είναι αρκετός ο μισθός σου, ασχολείσαι πυρετωδώς (υποτίθεται κρυφά,
ενώ ο κόσμος «το έχει τούμπανο ..») και με χίλιες δυο άλλες παράνομες και
βρώμικες δραστηριότητες, χρησιμοποιώντας και δεκάδες φίλους που κάνουν εγκληματική κατάχρηση των θέσεων,
των εξουσιών και των διασυνδέσεων τους
(φυσικά με το αζημίωτο ..)
Να
πω ότι είναι με τον τίμιο ιδρώτα σου και με την αξία σου που τα κερδίζεις και
που δεν ξέρεις πια πού να τα βάλεις τα λεφτά αφού γέμισες τις τράπεζες (του
εσωτερικού και του εξωτερικού);
Δεν
το λέω γιατί δεν είναι καθόλου έτσι τα πράγματα! Το ξέρω. Και ξέρεις πως το
ξέρω. Δεν μπορείς να με ξεγελάσεις εμένα γιατί είμαι μέσα σου και έχω πρόσβαση
ακόμα και στο αρρωστημένο σου μυαλό, στις πονηρές σκέψεις σου, στις ραδιουργίες
και στις κομπίνες σου.
Κι ενώ όλ’ αυτά σου κατατρώγουν τη ψυχή, εσύ
ποτέ δεν λες « Φτάνει, χόρτασα, δόξα σοι ο Θεός». Γνωρίζω από πρώτο χέρι ότι
στερείσαι ακόμα και την απόλαυση του ύπνου – όχι από τύψεις – αλλά από τους
ατέλειωτους συλλογισμούς και τα σχέδια για να γίνεις ακόμα πιο πλούσιος. Εγώ –
πρέπει να το γνωρίζεις – δεν έχω ανάγκη από ύπνο κι ακόμα και τη λίγη ώρα που
εσύ κοιμάσαι και το μυαλό σου φυσικά δεν εργάζεται (σάμπως και όταν είσαι
ξύπνιος δουλεύει για οτιδήποτε άλλο εκτός από τα λεφτά, τα κέρδη, τα πλούτη,
τις περιουσίες ..) φροντίζω –ίσως μπορέσω και σε διορθώσω έστω και λίγο- να σου
φέρνω από το υποσυνείδητο εκείνους τους εφιάλτες πως έπεσαν οι μετοχές σου, πως
ξεράθηκαν τα δέντρα σου, πως ψόφησαν τα κοπάδια σου..
Είναι καιρός πια για το δικό σου το καλό, να
ανανήψεις! Τι νομίζεις; Ότι θα κερδίσεις τον κόσμο όλο, ότι θα μείνεις αθάνατος
ή πως θα βρεις τρόπο να μεταφέρεις τα
πλούτη σου και στον ουρανό; Εκεί όμως φίλε μου τα πλούτη είναι άφθαρτα και
ασύγκριτα πιο πολύτιμα! Αν θέλεις, τοποθέτησε και λίγες μετοχές εκεί,
χορταίνοντας κάποιους πεινασμένους, ντύνοντας λίγους γυμνούς, κάνοντας ένα
χαμόγελο ν’ ανθίσει στ’ αθώα χειλάκια μερικών δυστυχισμένων παιδιών .. Και μάθε
ότι η αγάπη, η συμπόνοια, η τιμιότητα, η ειλικρίνεια αξίζουν πολύ περισσότερο
απ’ όλα τα πλούτη του κόσμου!
Ιάκωβος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου