ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΝΘΗΜΕΡΟΣ ΕΠΙΜΝΗΜΟΣΥΝΟΣ ΔΕΗΣΙΣ ΥΠΕΡ ΑΝΑΠΑΥΣΕΩΣ ΑΟΙΔΙΜΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΡΩΗΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΚΥΡΟΥ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΥ

ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΝΘΗΜΕΡΟΣ ΕΠΙΜΝΗΜΟΣΥΝΟΣ ΔΕΗΣΙΣ ΥΠΕΡ ΑΝΑΠΑΥΣΕΩΣ

ΑΟΙΔΙΜΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΡΩΗΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΚΥΡΟΥ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΥ

Ἡ Ἱερά Μητρόπολις Πειραιῶς ἀναγγέλει ὅτι τήν            Ε΄ Κυριακήν τῶν Νηστειῶν, 5 Ἀπριλίου ἐ.ἔ., εἰς τόν            Ἱερόν Καθεδρικόν Ναόν Παναγίας Τριάδος Πειραιῶς θά τελεσθῇ, κεκλεισμένων τῶν θυρῶν, τό τεσσαρακονθήμερον Μνημόσυνον ὑπέρ ἀναπαύσεως τοῦ Μακαριστοῦ καί Ἀοιδίμου Μητροπολίτου πρώην Πειραιῶς Κυροῦ Καλλινίκου.  

Ο Καθεδρικός Ἱερός Ναός τῆς Παναγίας Τριάδος λειτουργεῖ κατά τάς διατάξεις τῆς κειμένης νομοθεσίας εἰς τά πλαίσια τῶν μέτρων ἀντιμετωπίσεως τῆς πανδημίας.

Ὁ Μακαριστός Γέροντας ἀπό τήν γενέτειρά του τό Βαρθολομιό Ἠλείας, μετέπειτα τήν Ἱερά Μονή Βαρλαάμ Μετεώρων καί ὡς τήν Ἱερά Συνοδική Μονή Παναγίας Χρυσοπηγῆς διῆλθε ὡς δίκαιος ἀνήρ, ἀκάματος διάκονος καί θερμότατος κήρυκας τοῦ Εὐαγγελίου. Ὅταν δέ ἦλθε τό πλήρωμα τοῦ χρόνου «ἐτέθη ὁ λύχνος ἐπί τήν λυχνία».

Ἐξελέγη τιτουλάριος Μητροπολίτης Ρωγῶν καί ἀργότερα Μητροπολίτης Πειραιῶς γιά νά πορευθεῖ κατά τήν Σοφία Σολομῶντος «δίκαιος δέ ἐάν φθάση τελευτῆσαι, ἐν ἀναπαύσει ἔσται· γῆρας γάρ τίμιον οὐ τό πολυχρόνιον οὐδέ ἀριθμῶ ἐτῶν μεμέτρηται· πολιά δέ ἐστι φρόνησις ἀνθρώποις καί ἡλικία γήρως βίος ἀκηλίδωτος». (Σοφ. Σολ. 4, 8-9).

Ὁ μακαριστός Μητροπολίτης Καλλίνικος ἦταν θεοσεβής, ἱεροπρεπής, μέ ἐκκλησιαστικό φρόνημα, εὐλαβής, ἀξιοπρεπῶς σοβαρός, ἁπλός, μειλίχιος, εὐπροσήγορος, θερμουργός ἀγωνιστής, παραδοσιακός καί συνάμα πρωτοπόρος, μεθοδικός, ἀκούραστος καί συνεπής. Ἐπέδειξε ἀγαστή συνεργασία μέ τούς ἱερεῖς τῆς Μητροπόλεως, πού διεποίμανε καί τούς περιποιοῦσε τήν δέουσα τιμή. Οἱ διοικητικές του ἱκανότητες καί ἡ ἀκτινοβολία τῆς παρουσίας του, κατά τήν πολυχρόνιο καί εὐδόκιμο ὑπηρεσία του ὡς Ποιμενάρχου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας βοήθησαν καί εὐεργέτησαν πλῆθος ψυχῶν. Κύριο μέλημά του ἦταν ὁ θεολογικός λόγος καί ἡ Νεότητα. Στεκόταν γιά ὅλους καί πρός ὅλους μέ ἀγῶνα καί ἀγωνία ὡς πνευματικός Πατέρας. Γιά μικρούς καί μεγάλους, μαθητές καί διδασκάλους, περιωνύμους καί ἀσήμους κατά κόσμον, μορφωμένους καί ἁπλοϊκούς, πλουσίους καί πτωχούς, ἰσχυρούς καί ἀδυνάτους.

«Ἀγωνιῶ», συνήθιζε νά λέγει ὁ μακαριστός Ἱεράρχης αἰσθανόμενος τήν πατερική εὐθύνη γιά τούς ἱερεῖς καί τό ποίμνιό του, γιά ὅλη τήν Ἐκκλησία ἡ ὁποία φανερῶς πολεμεῖται καί ἀφανῶς διώκεται.

Ἡ ἐπῳδός του ἦταν: «Ἐλπίζω».  Αὐτή ἡ ἐλπίδα του δέν ἦταν θεωρητική. Φρόντιζε νά πραγματώνεται ἐν ἔργῳ. «Κάθε φορά πού μιλᾶμε γιά Ἐκκλησία» γράφει στό βιβλίο του μέ τίτλο «Ἡ Ὀρθόδοξη ζωή στήν πράξη», «αὐτονόητα κάνουμε θεολογία, καί ταυτόχρονα μεταπηδοῦμε ἀπό τήν ἱστορία στήν αἰωνιότητα». Ἡ ἐκκλησιολογία καί ἡ ἐσχατολογία ἦταν οἱ διαστάσεις τῆς πνευματικότητος καί τοῦ ἔργου του, πού γιά περίπου ἕνα τρίτο του αἰῶνος ἔγιναν οἱ πύλες διά τῶν ὁποίων ὁ Μακαριστός Ἱεράρχης προσήγαγε στό Κύριο ὑγιῆ πνευματικά μέλη τῆς Ἐκκλησίας, ἀνέδειξε ὡς μέντωρ καί ποδηγέτης πλειάδα σεπτῶν Ἱεραρχῶν τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ἐκκλησίας, νέους κληρικούς, καλλιέργησε μοναχικές κλίσεις, ἐνέπνευσε πιστούς ἀνθρώπους, δημιούργησε μέ τούς ἐκλεκτούς συνεργάτες του, τό πλουσιότατο εὐαγές ποιμαντικό ἔργο, τό ὁποῖο περιελάμβανε τόν πρωτοπόρο Ραδιοφωνικό σταθμό «Πειραϊκή Ἐκκλησία», τό ὁμώνυμο Περιοδικό, τίς Νεανικές Κατασκηνώσεις, τά Κατηχητικά Σχολεῖα, τά Ἐνοριακά Πνευματικά Κέντρα, τά Ἐκπαιδευτήρια τῆς νέας γενιᾶς, τίς Σχολές Ἐκκλησιαστικῶν Τεχνῶν, τά συσσίτια καί πλῆθος ἄλλων. Ἡ ὀρθόδοξη θεολογία τήν ὁποία ὑπηρετοῦσε ὡς συγγραφέας, ὡς κήρυκας τοῦ Θείου Λόγου καί ὡς Ποιμενάρχης διαπότιζε τό ἔργο του καί ὁραματιζόμενος τό μέλλον προσέβλεπε σέ ἕνα ἄνοιγμα πρός «τόν σημερινό κόσμο καί τόν ἄνθρωπο πού διψᾶ», ὅπως ἔλεγε. Πάντοτε δέ πρόσθετε: «Ὅλα ἦταν εὐλογία Θεοῦ». Αὐτήν τήν εὐλογία κατέλιπε ὁ Μακαριστός πρώην Ποιμενάρχης μας κυρός Καλλίνικος, σημαντική παρακαταθήκη σέ ὅλους μας καί αὐτήν αὐξάνουμε ὡς ὠφέλεια ψυχική του πομνίου τῆς καθ΄ ἠμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πειραιῶς.

ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΥ 

τοῦ Μακαριστοῦ καί Ἀοιδίμου Μητροπολίτου 

πρώην Πειραιῶς καί Φαλήρου αἰωνία ἡ μνήμη!