Πασχαλινές ευχές - π. Νικόλαος Καπνιάς

Στο τελευταίο τροπάριο του όρθρου της Ανάστασης υπάρχει μια λέξη-κλειδί.

Θυμίζω το τροπάριο:

«Αναστάσεως ημέρα,

και λαμπρυνθώμεν τη πανηγύρει,

και αλλήλους περιπτυξώμεθα.

Είπωμεν αδελφοί, και τοις μισούσιν ημάς.

Συγχωρήσωμεν πάντα τη Αναστάσει, και ΟΥΤΩ βοήσωμεν.

Χριστός ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας, και τοις εν τοις μνήμασι, ζωήν χαρισάμενος».

Η λέξη-κλειδί είναι η λέξη «ουτω».

Για να μπορέσουμε να πουμε «Χριστος Ανέστη», πρέπει να υλοποιούνται οι όροι, οι προϋποθέσεις πριν από αυτό το «ουτω».

Δηλαδή, τι;

«Είπωμεν αδελφοί, και τοις μισούσιν ημάς.

Συγχωρήσωμεν πάντα τη Αναστάσει».

Προσέξτε το:

Συγχωρήσωμεν ΠΑΝΤΑ τη Αναστάσει.

Πάντα: να συγχωρήσουμε δηλαδή ΟΛΟΥΣ και για ΌΛΑ.

Ακόμη κι αυτούς που μας πίκραναν.

Ακόμη κι αυτούς που μας έβλαψαν.

Ακόμη κι αυτούς που μας εκμεταλλευτηκαν.

Ακόμη κι αυτούς που μας μισούν.

Να το πάω πιο βαθιά το μαχαιρι;

ΑΚΟΜΗ ΚΙ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΣΤΕΡΗΣΑΝ ΦΕΤΟΣ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!

Θα το επαναλάβω:

ΑΚΟΜΗ ΚΙ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΣΤΕΡΗΣΑΝ ΦΕΤΟΣ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!

Χριστός Ανέστη αδελφοί! Και του χρόνου, όλοι μας, σπίτια μας, δηλαδή στις εκκλησιές μας, με την ευχή να είναι δίπλα μας, μετανοημενοι, και να αγκαλιάσουμε με πραγματική αγάπη αυτούς τους ίδιους τους αρνητές του Χριστού μας.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

π. Νικόλαος Καπνιάς